چه موضوعی را باور کرده ای؟

به نام نامی  دوست ، که هرچه داریم از اوست

سلام به دو استاد گرامی

و سلام به دوستان ارجمندم

این فایل رو که شنیدم یاد زمانی افتادم که درس میخوندم و هنوز در عجبم که این فایل چطوری تونست اونقدر موشکافانه اتفاقات اون زمان رو به من توضیح بده. اصلا مگه میشه، مگه داریم ….

یادمه تا کلاس پنجم ریاضی من فوق ضعیف بود. اصلا هرچی استاد میگفت نمیرفت تو مخم. شبایی که امتحان ریاضی داشتیم میرفتم دفتر ریاضی رو باز میکردم سوال و جواب ها رو حفظ میکردم و توی امتحان با همون جوابای حفظی یک نمره ای سر هم می‌شد و به ضرب و زور رسیدم به کلاس ششم که معلما سختگیر تر بودن. از همون روزاول که به خواهرم که کلاس هشتم بود و شاگرد اول یا دوم بود، وارد مدرسه جدید شدم یادمه یکی از استادا گفت به خواهرم گفت:  این خواهرتم مثل خودت شاگرد زرنگه؟

و خواهرم گفت این از من زرنگتره (الکی مثلا). من که تا اون روز اینطوری جلوی غریبه ازم تعریف نشده بود این حرف خواهرم تو اعماق ذهن و قلبم نفوذ کرد. سر کلاس ششم جلسه اول حتی بلد نبودم اعداد تقریبا بزرگتر رو جمع و تفریق کنم. ولی چون من باور کرده بودم که شاگرد خوبم وقتی استاد سر تخته یاد داد جمع و تفریق رو همونجا یادش گرفتم و اومدم خونه صد ها بار دیگم کار کردم و فول فول شدم. جلسه بعدی همه تمرینات رو حل کرده بودم و دیگه به بچه های کلاس توضیح میدادم. همینطور پیشرفت من تو ریاضی ادامه داشت و تشویق معلمم خانم هاشمی عزیزم  و تمرین‌های بسیار زیادم(با شوق و ذوق )هم بی سبب نبود که تونستم بالاترین نمره ریاضی  رو بین 3 کلاس بگیرم. همزمان تو درسای دیگم فوقالعاده پیشرفت داشتم و شاگرد اول شدم تو اون سه کلاس. یادمه سر کلاس ریاضی استاد از اول ساعت منو صدا می‌کرد و تاآخر ساعت همه تمرینات رو حل میکردم با توضیح برای بچه ها. دوبار هم دو کلاس جمع شده بودن تا من براشون رفع اشکال کنم برای امتحان نهایی.

دیگه تو کل مدرسه معروف شدم و سال بالایی ها میشناختنم. بچه ها میگفتن ما با توضیحات تو بیشتر می‌فهمیم تا از استاد.

تا سال سوم دبیرستان همین منوال ادامه داشت و من که باورم که من استعداد خاصی در ریاضی دارم مثل یک کوه قوی شده بود  فقط با ورق زدن یک شبه ی کتاب های ریاضی  3 سال دبیرستان از شهر خودمون توی المپیاد ریاضی کشوری انتخاب شدم. حالا بماند که باو هام درباره پیشرفت آنقدر قوی نبود که بتونم برم پایتخت برای مراحل بعدی..

گذشت و من وارد دانشگاه شدم. آنجا شاگردای ممتاز دختر و پسر  از هر شهری بودن و سر کلاس ریاضی انگار یکی دو نفر از من جلوتر بودن. و زودتر تمرینا رو ارائه میدادن. و چون من آدم درونگراییم دیگه خیلی جواب سوالایی رو که استاد میگفت روبا توجه به جو کلاس  نمیرفتم حل کنم. و کم کم این باور که من استعداد ریاضی ام،  شکسته شد و تبدیل شد به این باور که من چون زیاد تمرین میکردم در ریاضی قوی بودم. هرکس که که تمرین کنه قوی میشه و استعداد افسانه ای بیش نبوده. نتایج مورد انتظار از این باور دیگه چپ و راست میومدن. من اوایل تمرین میکردم ولی تمرینام نتیجه ای در بر نداشت تا جایی که دلسرد شدم و دوستایی به پستم خوردن که اصلا اهل درس و تمرین نبودن. مه تنها نمره ریاضی م بلکه کل نمراتم افت کرد. و این تراژدی من تاآخر دانشگاه ادامه داشت و باعث شد من نتونم اونطور که دوست داشتم تو رشته مورد علاقم پیشرفت کنم. اونقدر این پسرفت تو روحیم تاثیر گذاشت که کار مناسب رشتم پیدا نکردم. و مجبور شدم خلاف رشته تو یه اداره ای کار کنم وحتی اون کار سخت و طاقت فرسا هم از من گرفته شد. چند روز قبل از اینکه این فایل گره گشا رو بشنوم چندتا از بچه های اقوام که  امتحان نهایی ریاضی داشتن و من براشون از اون روزای خوبم تو دبیرستان تعریف کرده بودم، ازم خاستن بهشون کمک کنم. خودم باورم نمیشد فقط یک دور کتابشون رو ورق زدم و دیدم عه همش یادمه. حتی یک ویرگول هم توی مغز من جابجا نشده. از خدا خواستم جلوی این بچه ها کم نیارم. و دو و نیم ساعت فقط من میگفتم و اونا مینوشتن و چشماشون برق میزد که خییییلی خوب یاد میگیریم. جالب اینکه بعدش اصلا خستگی در وجودم احساس نکردم با اینکه اون بچه ها دیگه انرژی نداشتن هرکدوم یه طرف ولو شده بودن.

این اتفاق باعث شد من دوباره جون بگیرم.

میگفتم خدایا چی شد که من از اون آدم با این آدم حالای بی اعتماد بنفس تبدیل شدم. تصمیم گرفتم  کلاس خصوصی ریاضی برای بچه مدرسه ای ها برگزار کنم و در همین فکرا بودم که هدایت شدم به این فایل ارزشمند که هر جمله ش برای من یک دنیا درس داشت. قدم به قدم که با حرفای استاد جلو میرفتم، سرگذشت خودمو مرور میکردم و اتفاقاتش رو تحلیل میکردم و ایمان من نسبت به این آگاهی های ناب بیشتر و بیشتر شد.

این اتفاقا همیشه در ذهنم به عنوان یک شکست مرور میشد ولی حالا تبدیل به بزرگترین درس زندگیم شد.

درسی که تا آخر عمر فراموش نمیکنم نه این درس رو و نه اون استاد و مدرسه یی رو که این درس مهم رو به من یاد داد. خدایا شکرت که استاد عباس منش و این سایت که چی بگم این ارزشمند ترین دانشگاه دنیا رو سر راهم قرار دادی.