چه موضوعی را باور کرده ای؟

قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِی أَوَلَمْ یَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَکَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّهً وَأَکْثَرُ جَمْعًا وَلَا یُسْأَلُ عَنْ

ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ

[قارون گفت:] جز این نیست که این [ثروت و مال انبوه] را بر پایه دانشی که نزد من است به من داده اند. آیا نمی دانست که

خدا پیش از او اقوامی را هلاک کرده است که از او نیرومندتر و ثروت اندوزتر بودند؟ و مجرمان [که جرمشان معلوم و مشهود

است] از گناهانشان بازپرسی نمی شود

سلام خدمت استاد عزیزم و دوستان نازنینم…

باور چیست؟ باور دریچه ی نگاه ما به عالمه… هرچه این باور توحیدی تر باشه نگاهی که به ما میده زیبا تر و عمیق تره…

هدف ما اینه که توحید رو به معنی واقعی کلمه در نظام باورهامون پیاده کنیم تا به بهترین نحو خدا رو درک کنیم و خروجی

این باورها در دنیای پیرامون ما به شکل ثروت و موفقیت و … نمایان میشه… اما اصل این ظواهر نیستن.. اصل جوهره

توحیده که در نفس ما تثبیت میشه و هر روز بهبود پیدا میکنه…

خواستم بگم معیار انتخاب باورها این نیست که به ما قدرت میده یا ما رو ضعیف میکنه… مگه باور قارون به تواناییش

در ساخت ثروت باور محدودکننده ای بود؟ و آیا این باور براش ثروت ساخته بود یا خداوند این موفقیت رو بهش داده

بود تا در سایه این موفقیت به خدا شناسی برسه؟ معیار درستی یک باور اینه که

چقدر توحیدی تره… و به همون اندازه ما رو از وابستگی ها و محدودیت ها رها تر میکنه

خواستم بگم وقتی ما بگیم اگه باور به تاثیر گذاری ژنتیک شرکه از هر دو جنبه قدرت مند کننده و محدود کننده شرکه… چرا؟

در زمان پیامبر کافران بت پرستی بودند که بسیار متمول بودند و بت هاشون رو عامل دریافت این حجم از ثروت میدونستن

فکر میکنید چرا؟ بخاطر اینکه مشمول سنت مکر خداوند شدند… چون واقعا میخواستند باور کنند این بتها بهشون رزق بغیر

الحساب میده و جهان هم تاییدشون کرد و تا آخر عمرشون در اون ثروت موندن… حالا ما بیایم بگیم باور به اون بتها

(اسمشو بخوایم نعل اسب بزاریم، ژن بزاریم یا هر موضوع دیگری) باور قدرتمند کننده ایه و داره جواب میده!!!

مگه هدف صرفا اینه که ما دنیامون آباد بشه و هدف وسیله رو توجیه میکنه؟! مگه نه اینکه دنیا نگاه توحیدی ما رو به ما

بازخورد میده و به کمک این نگاه باید خودمونو توسعه بدیم نه اینکه هدف صرفا رشد مالی و موفقیت های ظاهری باشه

که اینا هم خوبه و بد نیست، اما اصل چیه؟ یعنی ما صرفا با تکیه به باورسازی اونم فقط با معیار محدود کننده بودن یا

نبودن داریم ساخته میشیم؟ در صورتی که همون باور غلط قدرتمند کننده جای دیگه دست ما رو میبنده…

کسی که باور داشته باشه ژنتیک عامل موفقیتشه جای دیگه همین باور باعث محدودیتش میشه

کسی که باور داشته باشه طالعش مبارکه به راحتی دریچه ای در مغزش باز میکنه برای پذیرش باورهای آسیب زننده از این

جنس… معیار قدرتمند کننده بودن یا نبودن باورها نیست… معیار اینه که یه باور چقدر میتونه ما رو به خداشناسی و در

نتیجه نگاه زیباتر به دنیا هدایت کنه… و این باور نیست که به ما موفقیت میده… این خداونده که در نتیجه اون نگاه و

باور ما رو شایسته دریافت نعمت میدونه و بیشتر به ما میده یا ما رو محدود میکنه تا به درستی درک کنیم اون باور ریشه

در شناخت صحیح خداوند داره یا خیر… در مورد عزت نفس هم همین موضوع صادقه.. کسانی که روی توانمندی هاشون

حساب باز میکنن به سمت مقایسه رو میارن یا با از دست دادن توانایی که بهش مینازیدن نابود میشن… به قول استاد

ما به طور طبیعی با اومدنمون به این دنیا ارزشمندیم… اما شرک در این بعد از نگاه اینه که ما خودمونو با توانایی ها و

دستاوردهامون بسنجیم که اگه این باشه دیری نخواهد پایید که از نتیجش آسیب خواهیم دید همانطور که قارون ها دیدند.

به قول خداوند اقوام گذشته دارای ثروت بیشتر و نعمت بیشتر بودند… اما در عین حال مشرک تر هم بودن… و عذاب شدن

حالا اون اقوام حرفشون چی بود؟ این که اینها از بتهای ماست… و نتیجه اینو تایید میکرد!!!

آیا باور به قدرتمند بودنن بتها اینها رو بهشون داده بود؟ آیا این باور قدرتمنده کننده بود یا محدود کننده؟

اگه اینها از بتها بود پس دعوای چند هزار پیامبر با اینها سر چی بود؟ و چی کم داشتن که باید موحد میشدند؟

خواستم بگم همیشه در انتخاب باورهای قدرتمند کننده باید درون مایه توحیدی این باورها هم در نظر گرفته بشه… عبارات

تاکیدی مثل این که همه انسان ها محترمند، همه دنیا سرشار از ثروت و برکت است و هزاران باور قدرتمند کننده همه ریشه

توحیدی دارند… اما باورهایی مثل این که ژنتیک عامل موفقیت افراده و هزار مدل باور مثل این همگی شرک آلود هستن…

و درک تفاوت نگاه شرک آلود با نگاه توحیدی نیاز به تعمق داره و هربار انسان در اون عمیق تر میشه…

چیزی که به ما حتی از خوردن یک فنجان چایی در بالکن منزلمون احساس لذت بی انتهایی میده اینه که ما چقدر توحیدی

و رها شدیم و چقدر نگاه ما ارزشمند شده و چقدر خدایی تر شدیم و باورهامون توحیدی تر شده… والا اگر تمام عالم را به ما

بدن و این نگاه توحیدی نباشه دائما تا زنده هستیم برای کسب این احساس رضایت خواهیم دوید و اونو به دست نخواهیم

آورد… ما انسانها در زمینه هایی موفق میشیم و خداوند اون توفیق رو به ما میده.. اما اگر ما باورهایی رو عامل اون موفقیت

بدونیم خداوند آرام آرام ما رو تکاملی هدایت میکنه که این اشتباه رو درک کنیم و اصلاح کنیم… اما اگر بر این موضوع پافشاری

کنیم اون باور ما رو دچار آسیب میکنه… نه اینکه خداوند ما رو عذاب میکنه بلکه اون نگاه اشتباه و شرک آلود شریان حیاتی ما

رو میبنده… همانطور که در مورد منافقین در زمان پیامبر اتفاق افتاد و خداوند با ثروت فراوان اونها رو عذاب کرد!!!

فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرُونَ