سرمایه اصلی شما چیست؟!

سلام به استاد عباسمنش عزیز

سوال این بود که سرمایه اصلی ما چیه

هم از لحاظ تخصصی و هم انسانی

به نظر من هرکسی در این دنیا میتونه از لحاظ تخصصی برای خودش سرمایه ایجاد کنه، یعنی متخصص بشه توی حوزه کاری خودش…

اما چرا اینجوری نیست تقریبا و اکثر افراد متخصص نیستن؟

این برمیگرده به عزت نفس….چون افراد نمیتونن باور کنن و فکر نمیکنن که میتونن متخصص بشن توی حوزه ای و فکر میکنن تواناییش رو ندارن یا نمیتونن یا لیاقتش رو ندارن که در مورد فلان موضوع حرف بزنن و اظهار نظر کنن

مثلا شما خودتون حتما این لیاقت رو دیدید که بیاید در مورد سلامتی حرف بزنید…این باور و این عزت نفس باعث شد شروع کنید و تحقیق کنید و نتیجه بگیرید و بیاید حرف بزنید در موردش….

این عزت نفس بوده که اینکارو کرده…وگرنه به نظر من همه میتونن در هر حوزه ای متخصص بشن…اما اگه نمیشن به دلیل عزت نفس پایینشون هست…چون خودشون رو قبول ندارن…

این از بحث تخصصی

حالا بحث انسانیش من خودم رو مثال میزنم، استاد من هرجا برای هرکسی که کار کردم، وقتی میخواستم بیایم بیرون از اون کار، طرف مقابل خواهش و التماس منو میکرد که نباید بری… و همیشه و هرجا بدون استثنا که کار کردم طرف صداقت و درستکاری من بهش ثابت شد و دید این موضوع هارو و وقتی خواستم بیام بیرون اصلا نمیزاشت…هرجوری بود میخواست منو نگه داره و به من میگفت هرمشکلی هست بگو رفعش میکنم ولی تو نباید بری… و من یجورایی با سختی باید میومدم بیرون..چون طرف نمیزاشت….

همش هم بخاطر این بود که من این چندساله به لطف برنامه های شما بشدت روی این موضوع صداقت و درستکاری و امانت داری و پاکی کار کردم و خیلی خوب شدم توش….

و نتیجش این شده که صاحب کسب و کار التماس من رو میکنه که بمونم پیشش…استاد واقعا هرجا کار میکردم طرف علنی خواهش منو میکرد که بمونم پیشش…بمن پیشنهاد درامد بالاتر میداد، بمن پیشنهاد شرایط بهتر و درجه بهتر رو میداد…

این یعنی درستکاری و صداقت قطعا باعث پیشرفت میشه و سرمایه اصلی ما اینه

حالا استاد من تا وقتی این واکنش هارو ندیده بودم چی فکر میکردم…

من به هیچ عنوان حتی همین الان نمیتونم برای درستکاری و صداقتم ارزشی قائل باشم، یعنی شاید 3 درصد هم برای این ویژگیم که همه بهش اعتقاد دارن و خیلی دنبالشن نمیتونم ارزش قائل باشم و یجورایی بی ارزش و بی اهمیت میبینمش…یعنی انگار اصلا یچیز عادی و بی اهمیته برام و نمیتونم بخاطر این ویژگیم خودمو لایق و ارزشمند بدونم…اینم برمیگرده به عزت نفس

عزت نفس پایین باعث میشه سرمایه هامون رو نادیده بگیرم…بازم میگم به نظر من همه ی ما سرمایه های شخصیتی و تخصصی داریم و اگه هم نداریم قطعا میتونیم ایجادش کنیم، اما عزت نفس پایین باعث میشه ایجاد نکنیمش یا اگه اون سرمایه رو داریم برای ارزشی قائل نیستیم….مشکل تمام ما اینه که عزت نفس نداریم….

اینه که باور نداریم خودمون رو…اینه که کم میبینیم خودمون رو…اینه که فکر میکنیم بی ارزشیم و برای بقیه مهم نیستیم….اینه که قبول نداریم خودمون رو…

در نهایت سرمایه اصلی ما عزت نفس ماست…حتی ساختن این عزت نفس خودش عزت نفس میخواد…یعنی باید باور داشته باشیم که میتونیم عزت نفسمون رو بسازیم و بهترش کنیم تا حرکت کنیم….

عزت نفس مهمترین سرمایه زندگی ماست…احساس ارزشمندی مهمترین سرمایه زندگی ماست که باید روش کار کرد…

باید ارزش قائل باشیم برای ویژگی های خودمون…این موضوع واقعا یچیز مهمه…خیلی مهمه

میگم خود من بشدت برای ویژگی ای که دارم و بقیه برای التماس میکنن اصلا نمیتونم احساس لیاقت خاصی کنم….

با اینکه اونجاهایی که من کار کردم هرکسی کوچکترین درخواستی داشت پرتش میکردن بیرون!!! اما بمن میگفتن تو هرچی میخوای بهت میدیم فقط باش….

و استاد شما خودتون صاحب کسب و کارید و میدونید که صاحبین کسب و کار بشدت حواسشون هست به اینکار زیردستاشون چکار میکنن…

یعنی من بارها به صورت های مختلف و مخفیانه مورد تست و آزمایش قرار گرفتم توی کارم و اصلا خودمم خبر نداشتم، اما وقتی اون صداقته و درستکاری رو ادامه داده بودم و متعهد بودمش بهش، به همه ثابت شد که من واقعا آدم درستکاری هستم…

یعنی این صداقت و درستکاری چیزی نیست که بشه فریب داد باهاش و حالت فیک داشته باشه….

اینجوری نیست که من وانمود کنم آدم درستی هستم، کسایی که کسب و کار دارن به راحتی میفهمن همه چیو….

و نکته ی خیل جالب اینه که وقتی من صداقت و درستکاری دارم، اما براش ارزش قائل نیستم، به آدمای نادرست برمیخورم!!!

اینم از تجربه ی خودم بوده هرجا کار میکردم، با اینکه کاملا امین طرف بودم و همیشه درست کار کردم، اون طرف مقابل اهل صداقت و درستی نبود و میدیدم که یکسری کارای نادرست میکنه توی کسب و کارش…و این احساس بی لیاقتی من باعث شده بود با اینکه ویژگی های خیلی خوبی داشته باشم، اما به آدمای ارزشمند برخورد نکنم….

یعنی سرمایه اصلی ما عزت نفس ماست….

وقتی که احساس لیاقت و ارزشمندی داشته باشیم همه چی درست کار میکنه

و استاد چقدر صحنه ی زیبایی داره اونجا و آخرای فایل وقتی غروب تر میشه و این چراغای کنار رودخونه با اون درختای سبز و بزرگ و چمنای سرسبز چقدر احساس خوبی بهم میده، احساس ذوق و شوق و امید و شادی بهم میده، آرامش و حس خوبش رو کاملا درک میکنم… چقدر زیباست واقعا

و استاد یک درخواستی هم از شما دارم، توی چندتا فایل اخیرتون صدای شما خوب ضبط نشده، نمیدونم مشکل از چیه اما صداتون یجوری بسته و غیرواضحه…مثل فایل های قبلتر شما نیست….این ورودی صدا رو هم اگه میشه درستش کنید چون کیفیتش پایین اومده توی چنتا فایل اخیرتون…

ممنون از شما

من عاشق شمام مرد دوست داشتنی