میزان تحمل شما چقدر است؟

سلام استاد گلم

به چه فضایی و چه تصاویر فوق العاده ای…

جدیدم هم ک درحین پیاده روی فایل تهیه میکنید تا چشم ما بیشتر زیبایی ببینه، خییییلیی خوبههه

دلم واستون تنگ شده بود شاید یکی دوهفته بود سایت نیومده بودم البته هم متاسفانه و هم خوشبختانه..

متاسفانه واسه اینکه روی ماهتون رو ندیدم و حرف هاتون رو نشنیده بودم ..

خوشبختانه واسه اینکه مشغول با اموزش دیدن و تمرین کردن با دوره عالی برنامه نویسی ای ک چقدررررر خدا با یک دست عالی و دریک زمان فوق العاده واسم خرید، بودم و هستم.

ولی دیگه باید یک برنا مه بریزم و وقتم رو واسه همه چیز بذارم هم روی ذهنم کار کنم و هم روی آموزش دیدن ک عاشق هردوشون هستم …

خب بریم سراغ اصل مطلب.

من از سال 89 هم فرکانس شدم با داستانی ب اسم ام اس البته از نوع خوش خیم و اذیت نبودم …

و نکته اینجا بود ک چه راحت قبولش کرده بودم نه با حس منفی ها …

فقط پذیرفته بودمش ک خب دیگه منم لابد باید دچارش میشدم دیگه مثل بقیه ک دارنش!

و داروهم مصرف میکردم تعدادی قرص و هفته ای یک امپول!

و اوضاع هم خوب بود . سفر میرفتم هرهفته پیکنیک میرفتم پیاده روی های چندین ساعته میرفتم و ….

تا اینکه سال 97 ک اول باشما و کلا مسائل اینچنینی آشنا شدم ( مثبت اندیشی و اینکه بدن خودش خودش رو درمان میکنه و … همه چیز دست فکر و ذهن خودم هست و …. الی آخر.

خودم بدون کم کردن دارو یک هو قطعش کردم…

و در توهمی بسر بردم 4سال ک من خوبم و مسئله ای ندارم..

با اینکه داشتم ینی بوجود اومد و خوبم نبود..

میدونین چی میخوام بگم؟

میخوام بگم اون موقع ک من این قضیه رو پذیرفته بدوم اوضاع فیزیکیم خیلی هم بهتر از الان بود لاقل، ولی از بعده اینکه دیگه گفتم نه، داستان هام شروع شد. حتی من دوره قانون سلامتی روهم برای همین قضیه شروع کردم و به جرات میگم 90 درصد رعایتش کردم ولی هیچ نتیجه ای برام نداشت!

الان دیگه از اواخر فروردین سبک غذایی عادی دارم ولی خیلی اون سبک رو دوسداشتم اینکه همیشه سیری و فقط یکبار نیاز داری غذا بخوری. ولی بلاخره بهش برمیگردم چون میدونم ک دوره عالی هست و قطعا ایراد از من بوده و به این نتیجه رسیدم ک من با ام اس هم فرکانس هستم چون باورام و ذهنیتم خییلیی ایراد داره و تازمانی ک درست نشه سبک سلامتی هم روم اثر نداره همانطور ک با گذشت 7 ماه نداشت. مشکل ازون نبود بلکه از ذهن من هست .

لپ کلام اینکه کامنت نوشتم تا از دوستان کمک بخوام اینکه من الان این بیماری رو قبول ندارم ومیدونم ک طبیعی نیس ک من مثل دیگران طبیعی نباشم و میدونم ک باید

سلامت و پر توان باشم ولی اینکه نیستم خب بنظر خودم راه حل در ذهنم هست اما چکار کنم ؟؟؟

چی بهش بگم؟؟

چه باوری بهش بدم؟؟

چرا اون موقع ک پذیرفته بودم اوضاع بظاهر خوب بود ولی الان ک میدونم نباید باشه، بیستر هست ؟!

( البته اینم بگم ک مهر گذشته به‌علت یک حمله سنگین (بعداز 5_ 6سال) دکتر رفتم و شروع ب مصرف مجدد قرص کردم با وجود اینکه خیلی مقاومت ب مصرف دارو داشتم اما سعی کردم باورم روی دارو عوض کنم و …

ک جای گفتنش اینجا نیس و کامنت طولانی میشه ..)

میدو نم کامنت مثبتی ننوشتم اما چون حس کردم بی ربط به این فایل نیس حسم گفت بنویسم تا شاید خدا به این طریق هدایتش رو بهم برسونه چون واقعا مشتاقم و میخوام ک بسلامتی هدایت بشم. ک قطعا حق طبیعیم هست.

امیدوارم خدا در این مورد هم هدایتم کنه و راه حل رو بهم بگه..

همانطور ک خییلی قشنگ در زمینه کد نویسی و سایر زمینه ها ب جواب هایی ک نمیدونستم هدایتم میکنه و لبریز ذوق میشم

در آخر ممنونم ازتون استاد جونم با فایل ها و صحبت های ارزشمندی ک واسمون میفرستید شاد باشید همیشه.

و پیشاپیش ممنون از دوستای گلم ک کامنت طولانی من رو خوندین