میزان تحمل شما چقدر است؟

خدایا شکرت ⁦(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠⁩

روز سوم

الان یه چند ساعته خودمو نگه داشتم واقعا گریه نکنم . حالم بد بود . نمی تونستم کارهامو پیش ببرم . تمرکز نداشتم. با خودم درگیر بودم. به خودم

_ میگفتم خدایا چرا هدایتم نمی کنی.

بعد مگیفتم

_ نه نباید این جوری بگی

_ خوب پس خدایا خودت بگو چکارکنم.

یادمه تو دفترم نوشتم . خدایا دوست دارم بیای پیشم. دستمو بگیری باهم جلو بریم. منم با خودت ببر. بزار وجودتو در زندگیم احساس کنم.

الان چون تازه فرصتی برای جلو بردن کسب و کار خودم پیش اومده تا مشکلی بوجود میاد ترس تمام وجودمو میگره.

الان بیشتر از هر زمانی نیاز به نتیجه دارم . نتیجه تنها چیزیه که شرایط برای ادامه کارم فراهم میکنه.

چون الان همش توهمات یه بچه دمدمی مزاجه که کسی جدیش نمیگیره. گه گزاری چیزی میگه دوباره اروم میشه و یادش میره .

این فایلو گوش دادم و همون اولش استاد از صبر میگفتن . اینکه کسب و کاری که راه انداختی نیاز به تکامل داره. واقعا خدایا شکرت . تو همیشه کنارم بودی. غر زدن هامو شنیدی و گذاشتی تا اروم بشم و بتونم صداتو بشنوم و باهام حرف زدی. تو همیشه کنارم بودی. همیشه دستمو گرفتی.

همیشه خواسته هامو محترم شمردی حتی اگه بقیه جدی نگیرنم.

تمام مشکل من اینه حالم خوب نبود . وقتی حالت خوب باشه خلاقیت میاد و به راه درست هدایت میشی.

باید ذهنمو کنترل کنم و حالمو خوب کنم تا راه درست بهم نشون داده بشه. دیگه از این به بعد حتی بیشتر از قبل ، فقط یا به فایل های استاد گوش میدم یا بر کسب و کارم تمرکز میکنم. این ها تمام چیزیه که انجام میدم.

اگه بخوام از تحمل بگم سال ها برا قبولی دانشگاه می خوندم و حتی جرات ندادم به خودم که فکر کنم چی می خوام . ولی از یه جایی به بعد با اینکه خیلی میترسیدم و به قدری حالم بد بود که حتی جلوی خودمو بزور گرفتم بالا نیارم. بعد از اینکه چند بار کنکور رد شدم و این انتخاب رشته هم قبول نشدم. نشستم و گفتم من خواستم اینه ، خدا چکار کنم . نشانه هایی اومد که گفت برم دانشگاه . اون سالم خوندم. انصافا درس خوندن سال اخرم خیلی لذت بخش بود و به یکی از بهترین دوران های زندگیم تبدیل شد. تصمیم گرفتم دانشگاه برم . و همین که نخواستم اون بلا تکلیفی رو تحمل کنم و تصمیم گرفتم و تکلیفمو مشخص کردم یه دنیا برام ارزش داشت و واقعا باعث ارامشم شد.

هنوزم از خودم میپرسم نکنه از روی ترس تصمیم گرفتم نکنه مسیرم اشتباهه ، خودمو گول میزنم. ولی یه بار اینو پرسیدم از خودم و فایلی گوش کردم که استاد میگفت بچه ای دقیقا شرایط منو داشت. همه چیزش دقیقا مثل من بود.

جنسیتش، رشته ای که رفته بود ، علایقی که داشت،. و تمام جزییاتش با زندگی من مو نمی زد.

استاد گفت این پسر رفت دانشگاه و از همون جا به ادامه مسیرش هدایت شد .

پدرش بعد که فهمید باهاش قهر کرد ولی نتایج پسره به قدری زیاد بود که پدر چاره ای جز پذیرفتن موضوع نداشت.

مثل خیلی پدر های دیگه . مثل پدر نایت موسس شرکت نایک.

این دقیقا چیزیه که مد نظرمه. نیاز نیس با کسی بحث کنم نتایجم به جام حرف میزنن.

من فقط کافیه حالمو خوب نگه دارم . دیگه فقط دوتا کار دارم که انجام بدم . یا تو سایت استادم. یا مشغول گسترش کارم.

خدایا شکرت که در هر لحظه هدایتم میکنی ازت ممنونم.

همتونو دوس دارم.

فعلا ⁦(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠⁩