میزان تحمل شما چقدر است؟

چه جاهایی در زندگی خود، شرایط نادلخواه را پذیرفتید و تحمل کردید؟

الان که دارم میرم سرکار و چون جایی هستم که براش خیلی زحمت کشیدم و یه روزی ارزوشو داشتم اما الان به قدری این محیط کار با ارزش های من در تضاده که هر روز انرژی از من هدر میده و باید یه عالمه انرژی و تایم بزارم که روزم رو پاکسازی کنم چون تو چنین محیط سمی سرکار بودم

چه باورهایی باعث شد تا آن شرایط نادلخواه را تحمل کنید؟

با خودم میگم که منکه هدف دیگه ای دارم و فعلا بخاطر پول و سابقه کار اینجا رو تحمل میکنم و فکر میکردم دارم صبوری میکنم.البته اولاش واقعا همینطور بود و این دو سال رو صبر کردم با عشق و هدفمو دنبال کردم اما الان دیگه به این نتیجه رسیدم که کافیه و دیگه نیازی به سابقش ندارم و پولش هم جور میشه و بی پول نمیمونم و هدایت میشم و احساس کردم تضادهای دورم داره زیاد میشه و اگه این کار رو ترک نکنم کمکم این تضاد ها تبدیل به چک و لگد میشه که طبق قانون بهم میزنه که بگه دیگه باید از اینجا بیام بیرون…اما ترس حرف والدینم،ترس حرف مردم،ترس بی پولی،ترس از دست دادن شان اجتمایی ،به هر حال اینجا از لحاظ کاری هم به جایگاه و احترام و ثباتی رسیدم…و مهمتر از همه ورود به این محل کار چیز تقریبا دست نیافتنی به نظر میرسید که با استفاده از قانون و واقعا تلاش و انگیزه بهش رسیدم و باورم نمیشه گاهی که الان انقد بعم فشاار اومده که میخوام ولش کنم و دیگه تو فرکانس این کار نیستم

چه باورهایی را اگر تغییر می‌دادید، باعث می‌شد آن شرایط نادلخواه را نپذیرید و تحمل نکنید؟

اینکه اگه بیام بیرون مسیر کاری به روم باز میشه که پر احساس ارزشمندی بالا و احساس خوب و رضایت ،پر از پول و استقلال و فراوانی و ثروت هست.

همچنین بنویسید وقتی دیگر آن شرایط نادلخواه را تحمل نکردید و «همین که هست» را نپذیرفتید، به چه راهکارهایی هدایت شدید و چه درهایی برای شما باز شد؟

تصمیم گرفتم کلا کشورم رو عوض کنم و به کشورها و ادم هایی هدایت شدم که دقیقا بهم نشون دادن که چیزی که من داشتم تجربه میکردم طبیعی نیست و توهین به شعور و انسانیت و رشتم هست.و دییقا به چشمم دیدم که میشه رویاهامو زندگی کرد و یه عده دارن واقعا همینجوری که همیشه دنبالش بودم کار میکنن با همینقد احساس احترام و لذت و ارزش و کارهای مهاجرتمو شروع کردم و به پایان رسوندم کاری که من باید انجام میدادم و الان دیگه فقط باید صبر کنم.اما الان دیگه دلیلی نمیبینم که این محیط کارمو تحمل کنم و دیگه موندن بیشتر از این اسمش صبر نیست بلکه تحمله و توهین به خودم،که بخاطر پول دارم روح و جسمم میفروشم

و در نهایت به چه شکل مسئله‌ای که سال‌ها آن را تحمل می‌کردید، حل شد؟

دوست دارم اینو به زودی جواب بدم.میدونم باید شجاع باشم و از این کار استعفا بدم و میدونم خدا به شجاعان پاداش های بزرگی میده.این رو به چشمم بارها دیدم.دارم رو خودم کار میکنم که بتونم این تصمیم رو بگیرم و به زودی میام از تجربم در این مورد مینویسم و لطفا دوستان اگر باور و دیدگاهی دارید که تو گرفتن این تثمیم بیشتر کمکم کنه یاری کنید