میزان تحمل شما چقدر است؟

با سلام به استاد خوبم و دوستان

استاد جان من نمیدانم اسم این رو غبطه بزارم یا حسادت وقتی که میبینم بچه های سایتبه نظر من 80 یا 90 درصدشون جوون هستن و بعضی دیگه خیلی جوونن و اصلا نوجوونن هم واقعا لذت میبرم و خدارو شکر میکنم و دعاشون میکنم

اما ی حسرتی ته دلم هست میگم کاش منم وقتی جوون بودم این آگاهیهارو داشتم و قانون رو یاد میگرفتم البته ناگفته نماند ی سری چیزهارو که الان استاد میگن انگار بلد بودم و به خودم میگفتم اما با کوچکترین تضاد برمیگشتم و حرف خودم رو فراموش،میکردم و دلیلش هم اینه که اینهارو به عنوان قانون نمیدونستم میگفتم ی چیزایی رو درک میکنم خب شاید اشتباهه و عمل نمیکردم

من از بچگی همیشه دوست داشتم متفاوت زندگی کنم رها باشم با قوانین خودم زندگی کنم راحت حرفم رو بزنم همیشه بزرگ فکر میکردم تا حدودی با اطرافیانم فرق داشتم مهارت خاصی داشته باشم و استادی کنم خیلی به سخنوری و خطابه علاقه داشتم خیلی دوست داشتم هادی باشم و همیشه توی خونه وقتی تنها بودم راجع به موضوعی سخنرانی میکردم و تصور میکردم عده ای مخاطب نششتند و گوش میدن حتی با مخاطبینم صحبت میکردم و یا سوال میکردم

اما اما اما تو ی خانواده بسته ای بودم که نمیتونستم عقایدم رو بگم حرف دلم رو بزنم و اگر چیزی میگفتم اولا از نظر اونها خیلی پررو شدم و با نگاه پدرو مادرم مخصوصا پدرم بدنم میلرزید و کلا بیخیال میشدم

من خشونتهارو تحمل میکردم چون دختر بودم و حق ابراز حتی حق را نداشتم

دوسال آخر دبیرستانم رو در مدرسه خوبی درس خوندم و کلا من شاگرد زرنگی بودم و کلی برنامه برای سال چهارم برای کنکور ریخته بودم خونمون عوض شد و خانواده منو به مدرسه محل منتقل کردن فکر کنید من یک ماه هم از سال چهارم رو رفته بودم با کلی برنامه ریزی چون کمی راه دور بود و من دختر بودم و نباید راه دور بروم و همین باعث شد تا حدودی افت تحصیلی رو تجربه کردم و تحمل کردم

بعد ازدواج من از خونه پدری اومدم خونه ای که سه خانواده همسرم با هم زندگی کردیم و آزادی من بخاطر شرایط محیط کمتر و کمتر شد و من نمیتونستم روش خودم که دوست داشتم برم چون باز پررو میشدم چون ازدواج فامیلی بود و تحمل کردم

از شرایط مالی صفر و گاهی زیر صفر و سکوت کردم و تحمل کردم چون اینجوری یاد گرفته بودم که زن زندگی باشم و چیزی نگم

هر راه درستی که پیشنهاد میدادم باید از فیلتر خانواده همسرم رد میشد و طبق معمول بی عرضگی شوهرم و مخالفت اونها و تحمل کردم بچهام باید طبق نظر اونها بزرگ میشدند و من و بچه ها قربانی بودیم و تحمل کردم

و خانواده خودم که هیچوقت حق رو به من ندادند و به خانواده همسرم دادند و تحمل کردم

قرض گرفتن و قسطی خریدن بخاطر گذران زندگی و تحقیر شدن رو تحمل کردم

از این شغل به اون شغل رفتن همسرم و گاهی بیکار شدن و بی پولی با سه تا بچه رو تحمل کردم چون میخاستم کسی مشکل مارو ندونه و صورتم رو با سیلیهای فراوان سرخ کردن رو تحمل کردم

و در نهایت بعد از سالها بدبختی و بی پولی و حسرت محکوم شدن به اینکه من زن خوبی نبودم که الان مستاجرم و چیزی ندارم و تحمل کردم استاد جان من کلا تحمل کردم و هنوزم دارم تحمل میکنم

ولی امیدوارم با این آگاهیها که کسب میکنم و به قول استادم سن اصلا مهم نیست بتوانم در تمام جنبه های زندگیم پیشرفت کنم و دیگر تحمل نکنم و خودم رو به داشتن صفت صبر فریب ندهم

البته اگر میخاستم بنویسم چه چیزهایی را تحمل کردم باید تا شب مینوشتم که صد البته علت تحمل کردنهای من بخاطر عزت نفس پایین بود که خرف مردم برای من خیلی مهم بود و مشکل دیگر من خشکه مذهب بودنم بود که همیشه احساس گناه میکردم و عذاب وجدان داشتم

خدایا همه ما را به راست هدایت فرما

دوستون دارم خیلی زیاد

سلام آقا جواد عزیزم

ممنونم که اینقدر درک عالی در مورد کامنت بنده داشتین و این نشان دهنده اینه که شما خیلی خوب روی خودتون کار کردین و باورهای عالی ساختین و پاسخ شما درس بزرگی به من داد بله من شدیدا قربانی بودم و در این مورد در کامنتهام هم نوشتم و کاملا درست گفتین اما متاسفانه من همین قربانی شدن رو هم الگوی خودم قرار دادم و تحمل کردم

البته مدتی است دارم روی خودم کار میکنم و شما خیلی بهتر میدونید که زمان میبره چون اون ریشه تو وجود من هست

ولی من بارها و بارها کامنت شمارو میخونم چرا که تلنگر خوبی بود

دوستون دارم