میزان تحمل شما چقدر است؟

چقدر خوبه فهمیدم که صبر و تحمل با هم فرق می‌کنند…

تصور کن زندگی کسی رو که توحیدی باشه در زندگیش و مشرک نباشه،یا الله که چه لذتی میبره…

نه باج میده به خانوادش نه به مردم و نه دولت و نه امپراطوریها و نه به شرایط و نه به محیط

نه می‌ترسه و نه اندوهگین میشه،چیزی که کل وجود ما رو گرفته همین دو تا است و چقدر خوب خداوند بارها برای ما مثالهای مختلفی رو میزنه در قرآن و همواره میگه [ لا تخف و لاتحزن ] اما کو گوش شنوا….!!؟؟؟؟

مثل پدر یا مادری که برای بچه ی مریضش میگه این غذا مناسبت نیست و اگر بخوری بدتر میشی اما بچه لجبازی میکنه و بدتر میشه و بیشتر زجر میکشه،مثل آبی که میگن به فلان بیمار ندین که تصادف کرده و ممکن است باعث مرگش بشه و ما بدیم و اون بمیرد یا ندیم و بگیم مگه میشه با آب کسی بمیره!!!!

هیچی نمیدونم هیچی بلد نیستم؛هر چی هست و گفته میشه خودشه

وقتی تحمل نمیکنی لغت میزنی زیر همه چی و ادامه میدی و مطمئنی خدا باهاته و نگران قدرت کسی نیستی و نگران تهدیدهای کسی نیستی..

و واژه ی صبر که پر از آرامشی است از جنس اقیانوس، شاید ظاهرش خالی و سطحی است و طوفانی اما داخلش پر است از ماهی و مرجان و مروارید و زندگی و البته آرامش عمیق…

کاش خداوند از رحمتش به ما بدهد نه از عدلش چرا که من پر از شرک و گناهم،چرا که من فقیرم و نادان و گمراه ، اما چه کسی به من رحم میکند جز رب العالمین

خدایا ما را از صابران قرار بده و قدرتی بده تا از شکرگذاران باشیم…

بهترین هدایت برای شما فامیلی شماست…چقدر زیبا…

هر موقع احساس شادی داشتی بدون که داری صبر میکنی و هر وقت احساس بدی داشتی بدون که در مورد اون موضوع داری تحمل میکنی و چقدر راحت میشه نقش هدایت خداوند رو دید در زندگی با احساس…