از کجا شروع کنم؟ - صفحه 14

سلام عرض میکنم خدمت استاد عباسمنش و همه همگروهیهای عزیزم.نمیدونم چرا ولی احساس کردم تا وقتیکه وضعیت زندگیم و نحوه آشناییم با شما رو براتون نگم نمیتونم خودم رو رسما” جزیی از خانواده بزرگ شما بدونم. به امید اینکه با هم ایراد یابیش کنیم و زندگیم از این وضع در بیاد. سعی میکنم کوتاهش کنم ولی خیلی دلم میخواد درددل کنم.

پدرم دکترای متالورژی از دانشگاهی در ایالت اوهایوی آمریکا داشتند وعضو هیات علمی یکی از دانشگاههای معتبر ایران و مادرم لیسانس ادبیات فارسی و دبیر آموزش و پرورش بودند.

با گفتن اینها فکر میکنم بتونید حدس بزنید که حجم باورهای محدود کننده در زندگیمون بسیار کم بود. از زندگی لذت میبردیم و کمبودی حس نمیکردیم. دست بخشنده پدر و مادرم همیشه شهره خاص و عام بود. روابط پدر و مادرم شدیدا” عمیق و عاشقانه بود. پدرم همیشه ادعا میکرد رابطه ای خاص و منحصر به فرد با خدا داره و هرگز در زندگی در نمیمونه. واقعا” هم همیشه همینطور بود و گاهی اتفاقاتی که براش میفتاد شبیه معجزه بود.

تا اینکه من در سن 17 سالگی ازدواج کردم، ازدواجی که پدرم به اون رضایت نداشت ولی خوب به هر حال همراهی کرد و روز عقد از سی سی یو برای اجازه عقد به خونه اومد.

از ازدواجم با تمام سختیهایی که تا به حال کشیدم راضی هستم ولی همیشه عذاب وجدان پافشاری کردن روی خواسته ام بر خلاف میل پدرم باهامه. از اونجایی که همسرم جوون و دانشجو و بیکار بود پدرم شاید برای اینکه همسرم رو تا سطحی که لایق من میدونست بالا بکشه کارخونه ای رو تاسیس کرد و همسر من شد مدیر عامل کارخونه.

داستان رو کوتاه میکنم و همینقدر میگم که این کارخونه چند سال بعد در حالی که من و همسرم دیگه زندگی مشترکمون رو شروع کرده بودیم و یک دختر چهار ساله داشتیم ورشکست شد. ورشکستگی که پایه های زندگی من رو خیلی خیلی متزلزل کرد و درگیریهای که به طبع این اتفاق بین همسر و پدرم پیش اومد من رو تا سر حد جدایی پیش برد. ولی به هر حال و نهایتا” با به فروش رفتن کارخونه مشکلات مالی کمرنگ تر شد و به دنبال اون کشمکشهای خانوادگی هم کم شد و تازه داشتیم دوباره تا حدودی مزه آرامش رو میچشیدیم که ناراحتی کهنه قلبی پدرم، به تصور من در نتیجه فشارهای عصبی اوج گرفت و متاسفانه او رو از ما گرفت. ضربه وحشتناکی بود. انگار با رفتنش حس کردم تمام دنیا خالی شد. من تنهای تنها شدم. هیچکس خلا نبودش رو پر نمیکرد. انگار که با رفتن اون نظر خدا هم از ما برداشته میشد. اعتماد به نفسم رو از دست داده بودم . همه رو گرگهایی میدیدم که حالا من و خونوادم رو تنها گیر آورده بودند. ولی اوضاع اینطور نموند و چند ماهی بعد از فوت پدرم، البته به اعتبار اسمش به همسرم کاری پیشنهاد شد که آرزوی خیلیهاست.

زندگی ما که از بعد از ورشکستگی و بیکاری همسرم به شدت سخت میگذشت از این رو به اون رو شد و دوباره روی خوش زندگی رو دیدیم. انگار که در نبود بابا همسرم فرصت پیدا کرده بود خودی نشون بده و بشه قهرمان زندگی من و الحق که موفق بود. تا اینکه بر اثر یک سری تغییرات در سیستم مدیریت محل کار همسرم ، از اون شرکت بیرون اومد و به من اطمینان داد که از اونجایی که حالا میتونه این کار رو خودش به طور مستقل انجام بده و اشتغال زایی کنه، هیچ جای نگرانی نیست. همین کار رو هم کرد و حتی جایزه کارآفرین نمونه رو هم دریافت کرد.

خلاصه حالا دیگه ما یک پسر با نمک هم داشتیم، من دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی بودم، دخترم چهارده ساله و بسیار زیبا و فهمیده. توی یک خونه رویایی زندگی میکردیم و ماشین مورد علاقه مون رو خریده بودیم. روابطمون تا حدی عاشقانه بودکه تازه عروس و دامادها به گفته خودشون مارو الگوی زندگیشون قرار میدادن. دیگه از این بهتر نمیشد که انگار یک گردباد افتاد توی زندگیم که هنوز هم نمیتونم حلاجی کنم چرا؟؟؟ به خاطر کدوم باور غلط؟؟؟ از بس احساس میکنم جنس باورهام تو اون زمان درست بود که الان باورهام به چشم زخم و جادو و جنبل قوت گرفته. آخه کجای کارم اشتباه بود؟؟؟ انگار واقعا” بقیه نتونستن این همه خوشی رو برای ما ببینن.

البته عمیق تر که فکر میکنم میبینم چرا، خیلی هم خالی از فکرهای بیمار نبودم. مثلا” اینکه زندگی بالا و پایین داره. یادمه بارها از خدا خواستم که من رو با جون عزیزام امتحان نکنه و اگر قراره بلایی به سرمون نازل بشه به مالمون بخوره.

زنجیره ای از بلایای جور واجور رو سرمون آوار شد. این کارخونه هم ورشکست شد. طلبکارها خواب و خوراک برامون نذاشتن، پدر شوهرم فوت کرد، مامانم افتادتوآی سی یو، برادرم با خانمش تاپای طلاق پیش رفت، شوهرم آنچنان تصادفی کرد که ماشین هرگز از صافکاری در نیومد و از همونجا یکی از طلبکارها بردش ولی شکر خدا خودش خراش هم بر نداشت…

من با شما تو شرایطی که دیگه رمقی برای تحمل سختیها برام نمونده بود توسط یکی از دوستام که سالها ازش بیخبر بودم آشنا شدم. وقتی از مسائلزندگی من با خبر شده بود با من تماس گرفت و توی یک پارک قرار گذاشت.خودش نتایج کوچکی تو روابط زناشوییش گرفته بود و حرف از دوستی میزد که وضعیت مالیش بعد از آشنایی با شما به طرز غیر قابل باوری بهبود پیدا کرده بود.

اون روز دوستم من رو عضو کانالی کرد که فایلهای صوتی شما رو به اشتراک میگذاشت و من شروع کردم به گوش دادن به این فایلها. نمیتونم براتون توصیف کنم که چقدر از شنیدن حرفهاتون آرامش میگرفتم. اینکه فکر کنم تمام چیزی که برای در اومدن از این وضعیت لازم دارم تو وجود خودمه بینهایت بهم قدرت داده بود. ذهن من مستعد پذیرش این باورها بود، من پول رو مایه دوری از خدا نمیدونستم، همیشه از پول برای کمک به فقرا و کسب رضایت خدا استفاده کرده بودم. من نظر خدا رو روی خودم بارها و بارها حس کرده بودم. خودم رو لایق بهترینها میدونستم پس کارسختی نبود.چند هفته ای انگارروی ابرهابودم.حالم خوش بودچون منتظراتفاق خوب بودم. حتی باآرامش وانرژیم حال مادرهمیشه نگران وخواهرهاموخوب کرده بودم.تااینکه متوجه شدم کانال تلگرامی که از طریقش به صحبتهای شما گوش میدادم در واقع مجاز به انجام این کار نبوده و احتمالا با پیگیری گروه شما کانال تغییر ماهیت داد و به جای صحبتهای شما جملات انگیزشی نخ نما شده تکراری جایگزین شدند. (حلال کنید که بدون عضویت در سایت شما از محصولاتتون استفاده کردم. واقعا بی اطلاع بودم.)رفته رفته انقدر اخطاریه پشت اخطاریه و طلبکار پشت طلبکار رسید و انقدرهر خریداری که برای کارخونه پیدا میشد پای خودش رو از انجام معامله کنار کشیدکه انرژیم تحلیل رفت. و این بار کلا” داغون شدم، خدا برای من شد موجودی که دنبال سرگرمیه. هدفش از خلقت این بوده که نیاز به بازیچه داشته. مثل پسر بچه ای که چوبی به دست گرفته و با هاش خونه مورچه ها رو به هم میزنه و بعد به طورتصادفی یکی از مورچه هاروانتخاب میکنه وچوبش رو روش میذاره و هی فشار میده، و از اینکه مورچه هه دست و پاهاش کنده میشه یا تقلا میکنه یا کج و کوله راه میره لذت میبره.

ولی حس میکنم انقدر این تفکر از آموزه های طول زندگی من دوربود که نتونست تو ذهنم موندگار بشه و من خیلی زود خلا خدای خودمو حس کردم. با اینکه دیگه اعتمادم به حرفهای شما رو هم از دست داده بودم ولی دلم برای آرامشی که اون روزها با حرفهای شما به دست آورده بودم تنگ شد.

با خودم نشستم و فکر کردم از بعد از آشنایی با شما چه دست آوردهایی داشتم.

1٫ در همون ایام با تمام فشارهای روحی و روانی ومالی، پایان نامه م رو نوشتم و به بهترین نحو دفاع کردم و با نمره 19/95 فارغ التحصیل شدم.

2٫ کاری رو آغاز کردم که هرچند رضایتمندی مالی آنچنانی ازش ندارم ولی از انجامش کمال لذت رو میبرم و وقتی مشغول کارم فکرم از هر ناراحتی آزاده.

3٫ در هفته یک روز رو هم در کارخونه ای تدریس میکنم که علاوه بر حقوق خوب از مصاحبت بزرگانی لذت میبرم که میدونم میتونه برام محل باز شدن درها و موقعیتهای شغلی به مراتب بهتری بشه.

4٫ درآمدم چندین برابر شده، گرچه از اونجایی که تنها درآمد خونمون هست و شوهرم در حال حاضر درآمدی نداره، کافی نیست.

5٫ با وجود هزینه بالای دندونپزشکی با تمام این مشکلات خدا رو شکر تونستم تو این مدت مخارج درست کردن دندونهای پسرم رو به راحتی بپردازم.

انگار که چون تنها دست آوردی که در حال حاضر میتونه خوشحالم کنه داده شدن بدهیهای همسرم هست، از شادی کردن و حتی درک بقیه دست آوردهای زندگیم در موندم.

در نتیجه دوباره امیدوار شدم و از طریق سایتتون عضو شدم و دارم صبح و شب به حرفاتون گوش میدم. ناگفته نماند این دفعه به سرعت دفعه قبل حالم خوب نشده و هنوز امیدوارم بتونید من رو به آرامش برسونید. امید دارم که بتونم با قرار گرفتن در مدار صحیح وضعیت مالی مون رو از این حال در بیارم و به آسایش برسیم. خوشحالم که منم هم دیگه یک عباسمنشی هستم.

با تشکر از زحماتتون.

پس نوشت: بی تعارف به کسانیکه تونستن بسته روانشناسی ثروت سه تون رو تهیه کنن حسودی میکنم. خخخخخخ