می خواهی جزو کدام گروه باشی؟

با سلام و احترام خدمت جناب آقای عباسمنش و تیم زحمتکش ایشون

بابت همه چیز خدا رو شاکرم. همه چی عالی بوده و عالیتر شده. من توی این دو ماه اخیر به خدمت سربازی رفتم. اگه با این سایت و آقای عباسمنش آشنا نشده بودم شاید این دوران بدترین دورانم میشد. مثل بقیه ای که من میدیدم و همیشه از شرایط ناجور و نه چندان خوب پادگان ها غر میزدند. اما من دیگه قانون و قاعده ی بازی رو یاد گرفتم و خیلی خوب بلد بودم که از تمام شرایط زندگیم لذت ببرم. دقیقا با دوستایی بُر خوردم که تو مدار من بودم. باورم نمیشد. اونا معدود کسایی بودند که غر نمیزدند. با اونا کلی در مورد مسائل خوب و چیزهای خوبی که برامون اتفاق میفتاد اونجا صحبت کردیم و اونا رو با استاد دوست داشتنی آقای عباسمنش آشنا کردم. دوران آموزشی سربازی یکی از بهترین دوران زندگی برای من رقم خورد.

اگه بخوام خیلی صادقانه بگم بزرگترین و مهمترین ضربه ای که به من خورد و باعث شد که من توی شرایط ایده آلی قرار بگیرم که نگاهم به زندگی عوض بشه از دقیقا 1 سال پیش شروع شد 19 مرداد 93٫ این شرایط فقط نگاه من رو به زندگی عوض کرد در ابتدا اما با کمال تعجب دیدم که زندگی من در سراشیبی صعود قرار گرفته و همه چیز داره عالی پیش میره. اون وقت بود که متوجه شدم که چه خوب شد که این اتفاقات به ظاهر بد در زندگی من بوقوع پیوست. من توی شرایط بدی بودم، از طرفی کسیکه دوستش داشتم رو از دست دادم.این ضربه ی روحی شدیدا بدی بود که خوردم. از طرفی داشت زمان از دستم میرفت و من توی شرایطی بودم که ممکن بود به خاطر یه سهل انگاری کوچیکی از دانشگاه به خاطر تاخیر در دفاعیه ی کارشناسی ارشدم اخراج بشم. توی این شرایط بد بود که ذهنم شدیدا مشغول بود و حواس درستی نداشتم. توی تهران تنها زندگی میکردم و کار و درآمدی نداشتم. اوضاع مالی به هم ریخته ای داشتم و حتی پول برای تاکسی نداشتم. به اجبار با اتوبوس بی آر تی جابجا میشدم و توی اون شلوغی ایستگاه گیشا گوشی نوت 2 ای که با هزار زحمت برای خودم دست و پا کرده بودم از من دزدیده شد و دردی به دردهای قبلی من اضافه شد. دقیقا به ایستگاه ستارخان که رسیدم متوجه شدم. یادمه تمام وجودم به لرزه افتاد. از اتوبوس پیاده شدم. حالم دست خودم نبود. نمیدونستم باید چیکار کنم. پیاده راه افتادم. یادمه گفتم خدایا چرا من؟!!! خیلی پولدار بودم؟؟؟ شرایط روحیم عالی بود؟ وضع زندگیم مناسب بود؟ هیشکی دیگه رو پیدا نکردی؟ چرا من؟!!! اینجا بود که تلنگری به من زده شد. ناخود آگاه حس کردم که باید همه چیو عوض کنم. دیگه تموم شد. نقطه ی عطف زندگیمو پیدا کردم. همونجا به خودم گفتم که احمد!!! قوی باش. هیچی نشده. همه چی درست میشه. نمودار زندگی من توی اون لحظه تغییر جهت داد. من به آرامش غریبی رسیدم. با آرامش هرچه تمامتر زندگیمو پیش گرفتم. تنها کاری رو انجام دادم که از دستم بر میامد. به کلانتری و دادسرا گزارش کردم و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده از همون روز کار روی پایان ناممو پیش گرفتم. عشقی که دیگه متعلق به من نبود رو با استعانت از خدا فراموش کردم و همه ی اتفاقات ناگوار رو رها کردم تا زندگی راه درستش رو به من نشون بده، مدت کوتاهی بعد با سایت عباسمنش آشنا شدم و بی اغراق میگم که هدایتگر من شد در پیشبرد زندگیم. من پایان نامم رو دقیقا به وقت خودش دفاع کردم و به قول معروف چه دفاعی!!! وارد فاز جدیدی از زندگی شدم و از زندگیم بیش از پیش لذت بردم. به دنبال علاقم رفتم. ترم بعدش توی دانشگاه تدریس رو شروع کردم و اوضاع مالیم رو به بهبود گذاشت. تونستم تو یه جای عالی پذیرش سربازی بگیرم و همه چیز تا الان عالی پیش رفته. آموزشی رو ایشالا تا آخر مرداد یعنی یه هفته ی دیگه یعنی 30 مرداد تموم میکنم و به امید خدا خدمتم رو اونطوری که همیشه دوست داشتم شروع میکنم. هیچ بدی رو توی زندگیم حق خودم نمیدونم و الان دیگه هرگز باور ندارم که ممکنه اتفاقی بیفته که به ضرر من باشه و واقعا هم چه میکند قدرت باور!!! دوستان، شاید باور نکنید اما از اون به بعد هیچ اتفاق بدی توی زندگی من نبوده.

در مورد جواب به اون قسمت از سوال که مربوط به ایجاد تغییر در زمان مناسب میشه باید به نکته ای قبل از همه چیز اشاره کنم… من توی دوره ی آنلاین عزت نفس استاد شرکت کردم و لازم میدونم که این مورد رو با اون تطبیق بدم. بنظرم تغییر مناسب در زمان مناسب به این بعد از شخصیت انسان برمیگرده. انسانی که دارای عزت نفس بالایی باشه همیشه در پی ایجاد تغییرات مثبت در زندگیش هست. بحمدالله و به لطف خدا خانواده ی دوست داشتنی و عزیز من جوری شخصیت من رو شکل دادند که همیشه توی زندگیم احساس عزت نفس داشته باشم. همیشه به وجود خودم به عنوان انسانی که روح خدایی در اون دمیده شده ببالم. همیشه توی زندگیم به این فکر میکردم که چه کنم که بهتر از این باشم و این جنبه از شخصیت همیشه در پی یافتن جوابی بود که جوابی برای این سوال باشه. بخاطر همین سعی میکردم توی زندگیم به حیطه های مختلفی که وارد میشم بهترین باشم. همیشه توی درس و مدرسه و دانشگاه جزو بهترین ها بودم. نه لزوما به خاطر استعداد خارق العادم. بخاطر اینکه میخواستم بهترین باشم. همیشه به بهترین نحو درس میخوندم تا جزو بهترین ها باشم و خدا رو شکر همیشه هم در حد زیادی این موضوع صدق میکرده و تقریبا همیشه جزو شاگرد خوبهای مدرسه و دانشگاه بودم و هیچوقت مشکلی از این بابت نداشتم. یکی از بزرگترین تغییراتی که در زمان مناسب و بدون هیج عامل فشاری توی زندگیم ایجاد کردم بهبود روابطم بود. قطع به یقین این موضوع یکی از مهمترین فاکتورهایی هست که هر انسانی باید داشته باشه توی زندگیش اما من قبل از اینکه به این فاکتور به طور اضطرار نیاز داشته باشم همیشه در صدد بهبود روابط اجتماعیم بودم و از هر فرصتی برای بهبودش استفاده میکردم. از خوندن کتابهایی که به من در این زمینه کمک میکنه گرفته تا دیدن فیلم و قرار گرفتن در موقعیتهایی که به انسان در این خصوص کمک میکنه. همیشه سعی میکردم با این هدف بخصوص وارد جمعها بشم و شکر خدا از این لحاظ میتونم ادعا کنم که انسانی شدم که با هیچ جمعی مشکلی ندارم و خیلی راحت میتونم با افراد دور و برم ارتباط عالی برقرار کنم. حرف همه رو گوش کنم و بتونم خودم رو در هر شرایطی به بهترین نحو کنترل کنم و الان که به این مهم بیش از هر زمان دیگه ای نیاز دارم با توجه به سنم خیلی موفق در ارتباطاتم ظاهر بشم.

مورد دیگه ای که میتونم بهش اشاره کنم یاد گرفتن مهارتهایی بوده که شاید نیاز مبرم در این زمان بهشون نداشته باشم اما میتونه کیفیت زندگی من رو در آینده بهبود بده مثل یاد گرفتن اپلیکیشنهایی که میتونه نیاز هر کسی در هر زمان باشه. یادگیری زبان های خارجی انگلیسی و ایتالیایی و عربی با توجه به علاقم. مطالعه ی کتابهای متعدد موفقیت که بنظر ضروریترین نیاز برای هرکسی برای بهبود سطح زندگی هر کسی محسوب میشه. مهارت صحبت کردن در جمع. مهارت مدیریت و رهبری گروههای مختلف. آمادگی جسمانی و چیزهایی از این قبیل بوده که بدون اهرم فشار در زندگی همیشه سعی کردم به سمتشون برم.

امیدوارم تمام دوستانی که برای خودشون ارزش قائلند و برای ارتقای سطح زندگیشون تلاش میکنند خیلی زود طعم شیرین موفقیت رو بچشند.

برای همه آرزوی موفقیت و سعادت دارم.

نیازمند دعای خیر دوستان هستم. تا هفته ی بعد… پایان دوره ی آموزشی سربازی از همه ی دوستان عزیزم خداحافظی میکنم. :)

دوستدار همه ی شما… سید احمد حسینی