می خواهی جزو کدام گروه باشی؟ - صفحه 18

بسم الله الرحمن الرحیم

و قل رب زدنی علما…

با سلام به تمام خلیفه های ناب خدا که مطالب من رو میخوانند امیدوارم همیشه صحتمند و نیک بخت باشین.

من یکی از دانشجویان مهاجر افغانستانی ساکن اصفهان هستم

ماجرای من از زمانی شروع شد ک من دو سال ابتدایی رو در خانه درس خواندم بدلیل کارت های اقامتی

بعد از اتمام آن سال سوم ابتدایی رو در مدرسه دولتی رفتم و مانند بقیه درس معمولی میخواندم…

سال چهارم ابتدایی سالی با کمی تغییر بود معدل نیمسالم شده بود 17 روزی ک به شاگردان ممتاز جایزه میدادن و من دیدم باقی دوستانم جایزه میگیرن و من نمیگیرم دلی سیر گریه کردم و تصمیم گرفتم که تغییر کنم در کلاس بیشتر داوطلب بشم برای درس خواندن بیشتر تمرین حل کنم و بیشتر درس بخوانم و با بچه های ممتاز بیشتر رفت و آمد کنم خلاصه وقتی کل سال تموم شده بود معدل من از 17 شده بود 19/17 یعنی کلی تغییر ک هرگز نتایج تلاش های شبانه روزی یادم نمیرود…

سال پنجم ابتدایی تقریبا نیمسال نشده بود که من از مدرسه دولتی بدلیل مشکلات اقامتی اخراج شدم.

خیلی صدمه روحی بهم وارد شده بود دوستانم رو میدیدم که مدرسه میرفتن اما من باید وقتم رو با تلویزون و یا کارهای دیگه صرف میکردم که از همون موقع حس خیالپردازی من شروع شد که من آدم بزرگی میشم مورد تشویق همه قرار میگیرم و ….

سال تحصیلی بعدی شروع شد و من بجای اینکه شاگرد کلاس پنجم باشم رفتم در مدرسه خودگردان که مخصوص دانش آموزان افغانی بود و کلاس ششم را ثبتنام کردم البته اینبار خیلی وحشتناک از دفعه قبل بود مدرسه ام یعنی فاصله خانه ما تا مدرسه راهنمایی 90 کیلومتر بود و من صبح ها باید ساعت 5 صبح از خواب بلند میشدم و زود صبحانه میخوردم و ساعت 5:30 سوار اتوبوس میشدم و پشتم اتوبوس های سرد رو لمس میکرد و موهای تنم سیخ میشد و هر روز من سه مسیر اتوبوس رو دقیقا در اولین ایستگاه سوار میشدم و آخرین مسیر پیاده میشدم در کل من در یک روز تحصیلی 6 بار اتوبوسم را تغییر میدادم سه سال راهنمایی من همینطوری سپری شد بی آنکه کمی تغییر کنم اما هنوز کمی داخل اتوبوس خیالپردازی راجع ب قدرتمندشدنم

سه سال گذشت اما من تغییری آنچنانی نکردم و اوضاع روحی و روانی خیلی ضعیف شد چون باید روزانه مسافت های زیادی میرفتم و خانواده نگرانم میشدن بهم گوشی همراه ساده 1200 دادن که من چون تازه به بلوغ رسیده بودم مانند باقی مردم سرکش و در اوج جهالت بودم مثل باقی مردم دوست داشتم دوست دختر داشته باشم و این کار باعث شده بود که من هر روز شارز گوشی مصرف کنم و برای مردم مزاحمت ایجاد کنم

با وارد شدن در سال اول دبیرستان و رفتن در مدرسه دولتی خواستم کمی بیشتر از قبل تلاش کنم که توانستم با تلاش و خواندن و داوطلب بودن درسها و انتقاد کردن در مسایل چهره داغ کلاس بشم و در طول نیمسال شاگرد دوم بشم خدا رو شکر البته من یکجا اشتباه کردم قبل از امتحانات نیمسال کلاس های تقویتی ریاضی بود با هزینه دو هزار ت.من اما من نرفتم با اینکه نفر اول ریاضی بودم درامتحانات میانترم نمره ام شد 10

و من هر روز بیشتر و بیشتر ارتباطم را با دخترها بیشتر میکردم البته من همین سال نفر اول تفسیر قران در ناحیه سه اصفهان شدم

سال دوم دبیرستان هم میگذشت که بزرگترین جرقه زندگی من از همونجا شروع شد سره کلاس جغرافیا بودیم که استادمان راجع به دوستش صحبت کرد که فردی فوق العاده قوی بوده و طرحی راجع ب کامپیوتر به دانشگاه ارایه میده که رد میشه اما با پشتکار تونسته بوده این طرح رو به سفارت آلمان رسونده باشه که آلمان طرحش رو میپذیره و همچنین هزینه تحصیلش رو در آلمان به همراه دعوت نامه. این اولین جرقه ی بود برای رشد و تکاپو در نتیجه به سرعت رفتم در اولین کتابخانه شهرمان ثبت نام کردم دوتا کتاب گرفتم یکی موفقیت نامحدود در بیست روز و دیگری بعد دیگر وجود انسان که مربوط میشه به تجسم .

خلاصه هر روز اشتیاق من برای پیشرفت بیشتر و بیشتر میشد من در همون سال تونستم در مسابقات کتابخوانی نفر اول شهرمون بشم و سفر مشهد برم بعد از بازگشت از مشهد اولین کاری که کردم هدیه ی ک برای دوست دخترم خریده بودم رو برایش بردم دفعه اول بود خلاصه از تیپ و قیافه من خوشش نیومد و هدیه من رو داخل سطل آشغال انداخت و منو دک کرد اینجا بود ک دومین رخداد بزرگ زندگیم رخ داد یعنی تصمیم گرفتم دیگه با هیچ دختری ارتباط برقرار نکنم هنوز از نیمسال تحصیلی نمیگذشت که من میخواستم پیشرفت کنم چند تا طرح از تخیلاتم درست کردم و معرفی کردم به معاون پرورشی خیلی خوشش اومده بود طرحم رو با همه استادان در میان گذاشته بود و همه به من یکجور دیگه ی نگاه میکردن بعد از چند روزی از معلم فیزیک که در زمینه مکانیک هم فعالیت میکرد راجع به طرحم نظرم رو پرسیدم جمله ی که بهم گفت میخکوبم کرد گفت آیا میدونی چطوری ساخته میشه گفتم نه بعدش خندید و رفت … چند روزی درگیر همین سوال بودم که یک بنری در مدرسه زده شده بود راجع به رباتیک و خوشبختانه من اولین نفری بودم ک رفتم ثبتنام کردم و یک دوره رو گذراندم البته با معاون پرورشی در اصفهان بودیم که گفت بریم دنبال بچه های که در مسابقات سخنرانی شرکت کردن ببینیم سخنرانی هایشان را ما هم با معاون رفتیم تا که از در وارد شدیم خانمی آمد و گفت شما هم میتونین شرکت کنین من گفتم که من نه آمادگی قبلی دارم و نه متنی خلاصه رفتیم نشستیم و رییس آموزش و پرورش آمد و بینظیر سخنرانی کرد و گفته بود به بهترین سخنران امروز سکه میدهم همین موقع بود چون من با طرح هایم در مدرسه معروف شده بودم معاونمان بلند صحبت کرد و با اشاره به من گفت این آقا میخواهد صحبت کند خلاصه من جا خوردم و با کلی استرس با تشویق رفتم سخنرانی کنم تا که رفتم شروع کنم میکروفون خراب شد و رییس آموزش و پرورش با اشاره به من گفت بیا کنار من و بلند سخنرانی کن و من چون از قبل کتابهای روانشناسی و موفقیت خونده بودم شروع کردم سخنرانی راجع ب موفقیت که همین لحظه متوجه شدم عده ای دوربین های موبایلشون رو در اوردن و از سخنرانی های من فیلمبرداری میکنن خلاصه سخنرانی من تموم شد و رییس آموزش و پرورش بلند شد و بخاطر من دست زد و اونروز من نفر برتر شناخته شدم و سکه را گرفتم

سال سوم دبیرستان بدون هیچ تغییری پشت سر گذاشتم.

در پیش دانشگاهی نقطه عطف اولین رخدادی که من طرفش جذب شدم این بود سره کلاس بودیم و معلم نداشتیم اما بچه های کلاس پاسور آورده بودن و بازی میکردن چندباری هم ناظر اومد ولی بچه ها زودی جمعش کردن همینجوری ناخودآگاه دوستم گفت بیا بریم بازی کنیم تا که من رفتم نشستم و یک دست بازی کردیم دیدیم ناظم بالای سرمان هست خلاصه همه مون رفتیم پای دفتر و مدیر کلا میخواست اخراجمان کند که نهایتا خدا رو شکر در دبیرستان موندیم

من مبنی بخاطر متاسف بودن راجع به اینکار به مدیر نامه نوشتم و بعد از تشکری نوشتم که چطور جبران میکنم.

من در مسابقات قرانی شرکت کردم و شبانه روزی قران میخواندم و معنی میکردم امتحان میگرفتم از خودم و تونستم اینبار در اصفهان نفر اول نهج البلاغه و نفر دوم تفسیر قران بشم از طرف مدرسه که در روزنامه شهرداری اصفهان چاپ شد و مدیرمان بخاطر این افتخار من رو جلوی کل مدرسه تشویق کرد آن سال شش نفر در کل مدرسه ممتاز شناخته شدن در کل که یکی از آن ها من بودم و در سطح شهر نیز بنر من رو زدند آنسال من کنکور دادم و رشته فیزیک محض قبول شدم اما چون اشتباه از خودم بود و این رشته ممنوعه برای اتباع بیگانه در ایران من نتونستم ثبتنام کنم و نیم ترم من سوخت و من کل نیم ترم رو سره کار ساختمانی رفتم اما در مهرماه بعد از کنکور من در یک نمایشگاه که مخصوص مهاجرین افغانستانی بود شرکت کردم و مسول شده بودم و تونستم نمایش خوبی از علم رباتیک به جا بگزارم و غرفه ما غرفه برتر بشه

خلاصه ترم دوم دانشگاه در بهمن 92 شروع میشد که من رفتم و رشته مهندسی رباتیک رو زدم اما یک مشکل بزرگ اینجا وجود داشت و اون پدرم بود که میگفت من کارهای ساختمانی انجام میدم و رشته مهندسی عمران بزن اما من چون به رشته ام علاقه داشتم این کار رو انجام ندادم و با سختی رشته رباتیک رو انتخاب کردم که بخاطر همین کارم پدرم با من 1 ماه قهر بود خلاصه بعد از یک و نیم ماه از من بعنوان جوانترین نخبه علمی مهاجر قدردانی شد و سال بعدش یعنی 1393 در فروردین ماه من در یک نمایشگاه دیگه شرکت کردم و بعنوان مسول غرفه رباتیک انتخاب شدم و خدا رو شکر غرفه ما اول شد و من تندیس رو گرفتم

تابستان همان سال به کشورم رفتم تا پاسپورت تحصیلی بگیرم در شهر خودم رفتم و در یک مرکز آموزشی راجع به علم رباتیک با اونها صحبت کردم و اونها علاقه مندی نشان دادن و در یک روز بخصوصی از من دعوت کردن تا درباره رباتیک و موفقیت صحبت کنم که کلی مورد تشویق همه قرار گرفتم

بعد از چند روز رفتم در دفتر شهردار و اینبار هم راجع به رباتیک صحبت کردم که شهردار مجذوب من شد و گفت فردا میتوانی صحبت کنی فردا شده بود و من در دفتر شهردار رفتم و حدود 200 دانش آموز استاد و فرهنگیان حضور داشتن و بخاطر سخنرانی من کل اداره شهرداری 1 ساعت تعطیل اعلام شد

بعد از سخنرانی و نمایش ربات ها در نقش و رشد پیشرفت افغانستان و جهان مورد تشویق همه قرار گرفتم و اولین مصاحبه خودم رو اونجا انجام دادم که کلی بازدید کننده داشت حدود 3000 نفر بعد از آن کمی انگیزه پیدا کردم و وقتی به کابل رفتم در قویترین دبیرستان رفتم و با شخص مهمی دیدار کردم بنام عزیز رویش ( که امسال جزو 10 معلم برتر جهان شد) که ورود من مصادف شده بود با هفته جوان و از من درخواست کرد که بعنوان هفته جوان سخنرانی کنم و از موفقیت صحبت کنم که من اینکار رو انجام دادم و در 25 دقیقه سخنرانی 16 بار مورد تشویق قرار گرفتم بعد از آن پیش دوست خودم رفتم که مخترع دوم جهان بود بعد از اونموقع بود که پدرم به من امید پیدا کرد و هر بار هر کسی میامد بهش میگفت به بچه هاش بگویند رشته مهندسی رباتیک بره

بعد از بازگشت در اولین مسابقات رباتیک ثبتنام کردم که بخاطر اعمال خودم نرسیدم به مسابقات و در دومین مسابقات شرکت کردم که همه افرادی که انتظار داشتن من حتما اول هستم آمده بودن خلاصه باز هم بدلیل اعمال پیش بینی نشده خودم من نفر 5 شدم و کلی افسرده و غمگین شدم و کلا از چیزی خوشم نمیامد

مدتها گذشت که من در شرایط خوبی بسر میبردم شروع کردم به دردسر انداختن خودم و تصمیم گرفتم گروهی تشکیل بدم راجع به هوافضا و من تشکیلش دادم که با خودم ده عضو میشدن

شروع کردیم به ساخت هواپیمای بدون سرنشین رادیو کنترل و خدا رو شکر اولین هواپیمای بدون سرنشنین افغانستان رو ساختیم و بنام خودمان زدیم که که با پخش فیلم هواپیما در سه روز 400 هزار بیننده داشته و برای من از سویدن زنگ زدن از آمریکا از استرالیا از آلمان و انگلیس و پیامهای تبریکی فرستادن بعد از این ساخت تصمیم گرفتم دومین هواپیما اما با قابلیت بهتر را باز خودمان بسازیم که خدا را شکر ساختیم و در یک نمایشگاه رونمایی کردیم که اینبار این خبر مثل بمب در تهران منفجر شد من در این مدت کلی مصاحبه دادم از جمله خبرگزاری تسنیم خبرگزاری فارس خبرگزرای افق نیوز خبرگزاری شفقنا خبرگزاری صلصال و …. با دو شبکه تلویزیونی مصاحبه دادم در دو مجله مصاحبه ام چاپ شد که یکیش مجله چهاچراغ بود و با رادیو دری مصاحبه کردم

اینهمه اتفاقات عالی میگذشت تا اینکه روزی من باز به این فکر افتادم که آیا هدف اصلی من همین هست و قرار هست در همین وضعیت باقی بمانم تا اینکه تصمیم خودم رو گرفتم و استعفا دادم از سرپرستی گروه هوافضا و فکری راجع به هدفم کردم

تصمیم اصلی رو گرفتم و الان تیمی رو تشکیل دادم که امسال برای اولین بار در تاریخ افغانستان میخواهیم در مسابقات بین المللی ربوکاپ در بین 12 کشور برتر جهان شرکت کنیم(ایران آمریکا مکزیک پرتغال ۀمان چین زاپن هند کانادا ترکیه و …) و من الان سرپرست این تیم و اولین و تنها نماینده افغانستان هستم

و الان هم برای پیشرفت خودم کلاس های تخصصی رباتیک ثبتنام کردم کلاس های زبان تخصصی ثبتنام کردم کتاب در این زمینه بیشتر میخوانم بیشتر کار عملی میکنم و ….

من زمانی که تصمیم گرفتم دیگر سراغ هیچ دختری نرم الان برعکس شده 7 درخواست ازدواج بهم شده از ایران و افغانستان و استرالیا و سویدن و آلمان و روزانه چندین دختر میخوان با من صحبت کنن

اکثر دوستانی که داشتم اعتیاد داشتن کلا در فحشا بسر میبردن و زندگیشان هر روز وخیم تر میشد تا اینکه تصمیم گرفتم خودم رو تغییر بدم الان دوستان من 1٫رییس و معاون کل مخترعین جهان هست 2٫اولین فیزیکدان کوانتوم افغانی جهان هست3٫سجاد یعقوبی جوانترین دانشمند جهان هست4٫پیمان سرحدی جزو ده مخترع برتر جهان که در روزنامه تایمز هم مصاحبه کردن 5٫مشاور خاص ریاست جمهوری افغانستان 6٫معاون وزیر معدن افغانستان 7٫رییس شرکت عمران افغانستان 8٫طراح شرکت جنرال موتورز 9٫مدیر فروش ربات انسان نما در کره جنوبی 10٫ عزیز رویش جزو ده معلم برتر جهان و .

البته اتفاق های خوب اینکه من در حالی که ترم 4 کارشناسی هستم ماهی 1 میلیون تومن به من درخواست کار شده و همچنین نکته غیرقابل باور اینکه برای من دعوت نامه ریاست دانشکده شده یا هزینه بالا

همه این اتفاقات بخاطر این شده که من سه سال هست که روزانه سه ساعت تجسم میکنم و کتابهای روانشناسی و موفقیت مطالعه میکنم و روی خودم سرمایه گزاری میکنم

هدف های اصلی من این هست…

بتونم دستگاه های برای بشر تولید کنم که حداقل 3 میلیارد انسان از آن استفاده کند

تا 100 هزار سال دیگه نابغه و دانشمند اول جهان باشم

همه ی اینها برای من اتفاق افتاده و من الان 21 سال بیشتر ندارم

تنها ذکر من این هست ( وقل رب زدنی علما)

تشکر از آقای عباسمنش بخاطر تمام خوبی ها

البته بیشتر چیزهای که من به طرف این موضوع سوق داده شدم از محصولات شما بود

خدایا چنان کن اول و سرانجام کار که تو خشنود باشی و ما رستگار…