چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

استاد جانم سلام و صد سلام. چه فایل خوبی …. چه موضوعی که من سال هاست باهاش درگیرم و اعتراف میکنم که در شرایط متفاوت زندگی ام، پاسخ های متفاوت در این سوالات داشته ام ..‌‌‌‌‌. .

وابستکی:

اول ازدواج با اینکه دختری شدیداً وابسته به خانواده بودم که در دوره فوق لیسانس در مجردی، در شهر قزوین که بسیار به تهران نزدیک بود، برام سخت بود، اما بعد از ازدواج با همسرم در کرج ساکن شدیم و بعد از گذشت چند ماهی من حتی دو هفته یکبار به خانه مادرم در تهران می آمدم و خیلی راحت می‌گذراندم. دوست صمیمی ام که در کرج بود و خانواده در تهران، خیلی براش سخت می‌گذشت و همش غصه میخورد و اما من می‌گفتم ای بابا اینجا که خیلی خوبه و انصافا وابستگی ام به خانواده خودم خیلی کم شد و اما وابسته به همسر …..و بعد از به دنیا پسرم، چون محل کارم تهران بود، به اصرار من رفتیم نزدیک خانواده ام به تهران و تا الان نزدیک آنها هستیم …. و یک جورایی وابسته شدم، چون تقریبا هفته ای یکی دو بار میبینیم همو…..اما اینطور هستم که اگر أخر هفته ای همه خواهر برادرها دور هم خانه پدر جمع هستند، من نرم و با خانواده خودم به تفریحات بپرداریم. اما بعد از تضادی که بین من و همسرم بعد از تولد پسرم ایجاد شد و من با دنیای شما با خدا جون آشنا شدم و زندگی را از نوع ساختم …. خیلی فکر کردم و به جورایی در ذهنم از همه کندم…. چون به خودم میگفتم من که عاشق همسرم بودم و این ضربه را ازش خوردم، دیگه به هیچ عزیزم دوست ندارم تکیه کنم و همینطوری با آموزه های شما، وابستگی ام کم کم کمتر شد که همانطور که در کامنت ها بارها گفته ام، دو سال بدون همسرم در ایران زندگی کردم که همسرم مجبور شد به خاطر رفع بدهی هایش به کشور چین برود و کار کند ….. حتی در اون دوران پدرم اصرار کرد که شب ها بیاین اینجا بخوابین، اما من اصلا قبول نکردم و گفتم یه شب که نیست …. و حتی اخیرا هم چهار ماهی دوباره رفتند و باز ما تنها با پسرم خوش گذروندیم …. این عدم وابستگی به جورایی از دید بقیه خوب هم نیست …. چون استاد جان، من اصلا وقتی همسرم نیست بعد از یه مدت خیلی خیلی کوتاه، اصلا فراموش میکنم که ای بابا …. یه کس دیگه هم با ما بود تا همین دو هفته پیش …. اما این دیگه دست خودم نیست. اما اما …. باز هم ادعا نمیکنم که اگر به یه کشور دیگه برم برای زندگی، چقدر دلتنگی به خانواده ام بکنم و چه مدت طول بکشه که آپدیت بشم …. خوب الان سال هاست که تقریبا هر روز خانواده ام را میبینم و سر میزنم …. چون پدرم نازنینم که عجیب و غریب، پدر خوب و عالی برام بوده، سه سال است که بیماری سختی گرفته اند و خیلی به کمک همه بچه ها نیاز دارند ….

کنجکاوی:

چرا استاد، خیلی دوست دارم فرهنگ آدم های متفاوت حتی در کشور خودمون رو ببینم و بفهمم و در این موضوع نسبتا کنجکاو هستم. حتی در سفر به چین، سعی به تست کردن غذاهای متفاوت، تلاش به صحبت با آدم های متفاوت و …. را داشتم و الان هم تا حدودی دارم.

دور شدن از نقطه امن زندگی ام:

خیلی دوست دارم خودم رو بیشتر تست کنم که از نقطه امن زندگی ام دور بشم و بیشتر رشد کنم و تلاش برای بهتر و بهتر شناختن خود و خدای خود رو داشته باشم.

واقعیتش من و همسرم در این سال های زندگی با هم، بازه هایی، تلاش های داشته ایم برای مهاجرت و یه زمان هایی هم نه …. مثلا ابتدای ازدواج چون هر دو فوق لیسانس فیزیک دستگاه های لیزر هستیم و انصافا همسرم خیلی دست به آچار و کار بلد است، برای دکترا تلاش کردیم ….اما نشد. بعد از بچه که زندگی مان تغییر کرد، این موضوع کامل رفت کنار، بعد که همسرم به چین رفت، دوباره در ذهنمون اومد و همسرم هی اصرار که تو کارت را رها کن و بیا اینجا …. اما من هم کارم را دوست داشتم و یه جورایی از نقطه امن در اومدن، برام سخت بود و همش بهش میگفتم اگر یه کشور بهتر بود، باز من تلاش میکردم که کارم را رها کنم….حتی پارسال که پالیسی مهاجرت برای ایرانی ها به کانادا شروع شد و دوست همسرم با خانواده رفت، ما خودمن بدون وکیل اقدام کردیم و اما جواب نگرفتیم و گفتیم خیره …. خلاصه که تا خود الان هم این داستان برامون هست ….و هی فکرش برامون میاد و می‌ره ….

اعتراف میکنم که واقعا مرد عمل در این موضوع نبودیم و اگر واقعا می‌خواستیم بریم، تا الان رفته بودیم و انگیزه قوی برای این موضوع نداریم ….. حداقل من بسیار کمتر از همسرم.

آپدیت شدن با شرایط:

بله استاد، وقتی موضوعی را خودم خواسته باشم، اگر هم به سختی بر بخورم، تلاش به آپدیت کردن خودم با شرایط میکنم. مثلا در سفرمون به چین با فرزندم، وقتی به خانه همسرم که شر هوس بود، رسیدیم و دیدیم، اینقدر بدم اومد از اون خونه که زنگ زدم که بلیط را کنسل کنم و زودتر برگردیم به ایران، اما …. با گذشت چند روز تلاش کردم و خودم رو آپدیت کردم و کلی خوش گذروندیم ….

استاد جان ممنون از این فایل، چون باعث میشه حداقل شیما بانو، با خودش کنار بیاد که این موضوع را رها کنه یا نه …. چون الکی ازم انرژی میگیره ….. اصطلاحا هم از زندگی در ایران لذت میبرم و اصلا مثل اکثریت جامعه از شرایط قرقر نمی‌کنم و هم تجربه زندگی در کشور دیگر را هم دوست دارم و در فکرش هستم.

خیلی خیلی ممنون از این فایل و کامنت دوستان که از تجربه هاشون گفتند.

خدا قوت به همگی

در پناه خودش باشین

شیما

سلام بر سعیده جانم. امیدوارم حال خودت و دختر نازت و کوچولوی تو دلتون و همسرتون عااالی و عاااااالی باشه ….

حتما سلام می‌رسونم و دیگه موقع قدم برداشتن، یاد شما رو هم میکنم.

می‌دونم شما همیشه دور از استخدام و ….. بوده آید و خودتون علاقه مند نبودین، چون محدودیت میاره ….. درسته …

اما انصافا من از شغلم خیلی راضی هستم و با اینکه همکارهایم اکثرا غر میزنند و گله و شکایت دارند، من همیشه زبان سپاس گذاری دارم.

محوطه محل کار همانطور که دیده آید، بسیار زیبا و با صفا است. ما اصلا کارمون ارباب رجوعی نیست و کاری به کارمون ندارند که چه ساعتی کارت می‌زنیم و … فقط از مرخصی خودمون کم می‌شود … اگر بخواهیم مرخصی مثلا چند روزه برویم، اصلا لازم نیست اصرار کنیم، با یه بیان ساده قبول میکنند، البته بخش ما که اینطوریه ….. صبح زود که میرسم محل کار، کلی وقت دارم که در محوطه پیاده روی صبحگاهی ام را انجام بدهم و بعد برم تو اتاقم. تو ساختمونمون ماهی یه بار دسته جمعی املت میزنند بر بدن……خانه های سازمانی در شهرهای مختلف داریم که با قیمت بسیار مناسب میتونیم بریم سفر … مثلا الان در چادگان اصفهان هستم. جای شما خالی … ورزشگاه بسیار با کیفیت و بزرگ و با امکانات داریم که هفته ای سه بار بدون هزینه و مرخصی گرفتن به اندازه دو ساعت در روز میتونیم ازش استفاده کنیم. کارم خیلی خیلی سبک است و کاملا مربوط به رشته ام. راحت ساعت 3 بعدازظهر میرسم به پسرم در منزل، البته کوچکتر که بود اجازه داشتم ساعت 2 ، برسم به منزل. برای مادرهایی که بچه زیر شش سال دارند، مرخصی های ساعتی خاص اختصاص میدهند. خلاصه که این ها رو گفتم اینجا، که به خودم یادآوری نعمت های خدا جونم را بکنم و شکرگزارتر باشم و بگم که اکثر همکارها فقط غر میزنند و ایرادها را میگیرند و میگن آخه این چه جایی است که کار میکنیم و حقوق کمه و …. کاش فلان جا بودیم و ……

با این حال من تغییر و رشد رو دوست دارم و هرزگاهی در فکرم است و به قول شما هنوز انگیزه قوی ندارم و شما در آمدن از نقطه امن در زندگی ام را دارم.

امیدوارم شما هم هر روز شاهد موفقیت هاتون در شغلتون، مخصوصا که یه بار فرمودین که چطور شاگردها علاقه مند شدند بهتون و عشق میورزند …. باشین. من که کیف میکنم و خیلی همیشه تحسین میکنم. اینکه به امید خدا دوران بارداری را به راحتی راحتی پشت سر بگذرانید و بعد هم با کوچولوهاتون کیف کنین ….و لازم نیست برین سر کار ….

به امید پروردگار عالم که هر روز رشد و رشد و رشد داشته باشیم.

شیما