چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

سلام به استاد عباس منش عزیز و مریم مهربانم و همه دوستان عزیزم در این سایت الهی

در مورد مهاجرت باید بگم که منم مثل استاد از همون ابتدا که متولد شدم در مهاجرت بودم من در روستا بدنیا اومدم وقتی که چهل روزه شدم به شهر کوچ کردیم و چون ما عشایر هستیم سالی دو بار جابجا می‌شدیم و دوباره که من نه ساله شدم پدرم به یک روستای دیگه کوچ کرد من اول و دوم ابتدایی رو در شهر مدرسه رفتم ولی سو م ، چهارم و پنجم رو در روستا تحصیل کردم و از راهنمایی به بعد چون کلا مدرسه روستای ما تا کلاس پنجم داشت من به خوابگاه در یک شهر دیگه رفتم دوباره برای دبیرستان هم به خوابگاه در یک شهر دیگه رفتم و بعدش هم که دانشگاه به یک استان دیگه رفتم و همین جابجایی ها باعث شد که وابستگی کمی به خانواده ام داشته باشم و بعد از ازدواج چون همسرم در اصفهان کارمند بودن من هفت سال در اصفهان زندگی کردم بعد از انصراف همسرم از کارمندی و شروع شغل آزاد ما دوباره به شهر خودمون مهاجرت کردیم که به مدت 6 سال اونجا بودیم و دوباره پارسال که همه چی در شهرستان برای ما عالی شده بود ، کار و کاسبی خوب و ماشین خوب داشتیم و حتی می‌تونستیم اونجا خونه بخریم دوباره با همسرم تصمیم گرفتیم که به تهران بیاییم و الان 10 ماهه که ما به تهران مهاجرت کردیم با خودمون گفتیم اگر ما نتونیم داخل کشور خودمون مهاجرت کنیم اصلا نمی‌تونیم به مهاجرت به کشور دیگه ای حتی فکر کنیم و گفتیم اول مهاجرت رو در کشور خودمون شروع می‌کنیم.

زمانی که ما اومدیم تهران همه میگفتن چرا دارین میرین اون هم با سه بچه و همه در تعجب بودن که چی شده ولی ما با ایمان به خدا به تهران مهاجرت کردیم و از روزی هم که اومدیم در این تهران که همه میگن شلوغه ، ما هر روز زیبایی هایش رو تحسین میکنیم .

از زمانی هم که به تهران اومدیم خدا رو شکر تا یه فرصت گیرمون میاد میریم مسافرت حتی یک روز. ما از کسانی که چندین سال قبل از ما به تهران اومدن نقاط مختلف تهران رو بیشتر می شناسیم طوریکه شوهر خواهرم بهمون گفت شما خسته نشدین اینقدر میرین شمال . خدا رو هزاران بار شکر که مسافرت هامون از زمانی که سفر به دور آمریکا رو دیدیم بیشتر هدایتی هست و تمام این جابجایی و این مسافرت ها با وجود سه تا بچه پشت سر هم هست که هر کس ما رو می بینه به ما میگه شما چه حوصله ای دارین با سه تا بچه اینقدر این طرف و اونطرف میرین خسته نمیشین ، ولی خدا رو شکر تا حدودی حس کنجکاوی و دیدن مناظر طبیعی و مکان های مختلف و مردم رو دارم و لذت میبرم وقتی به یک شهر جدید میرم .

در سفرهامون هم از وقتی با استاد عزیز آشنا شدم خدارو شکر تا حدودی منعطفم ولی باز هم باید بیشتر سعی خودمو بکنم .

انگیزه و هدف من برای مهاجرت به تهران رشد و گسترش بیزنسمون و پیشرفت ، بهرمندی بیشتر خودمون و بچه هامون از امکانات بیشتر و رفتن به نقاط مختلف کشور برای سفر بود چون از تهران دسترسی به بقیه استان های ایران راحت تره و وقتی که در مسافرت می بینم که اکثر ماشین ها پلاک تهران و کرج هستند خیلی ذوق میکنم من همیشه مردم تهران و کرج رو بخاطر اینکه همیشه به مسافرت و تفریح و گردش میرن تحسین می‌کنم.

من واقعاً قبلاً این طور نبودم و این ویژگی ها رو در خودم ایجاد کردم قبلاً فقط به مقصد فکر می کردم و از مسیر لذت نمیبردم ولی الان بیشترین لذت برای من در مسیر هست ، قبلاً منعطف نبودم اگر یه مسأله ای پیش می اومد فوراً غرغر می کردم ولی الان خدا رو شکر خیلی بهتر شدم .

در مورد تغییر این رو هم بگم ما هیچ وقت در یک خانه به مدت دو سال نموندیم و زود جابجا شدیم ما از تغییرات اسقبال میکنیم.