چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام به استاد عزیزم که همیشه به موقع هدایت ها رو دریافت می‌کنه و بر زبان جاری می‌کنه

آخ که مهاجرت چه احساس خوبی میده به آدم چقدر آدم رو بزرگ می‌کنه چه سد هایی توی ذهن آدم می‌شکنه چقدر آدم خدای خودش رو بهتر درک می‌کنه

من مهاجرت صغری داشتم از مشهد به اصفهان و با خودم عهد بستم که این سفر یک سفر اولیه هست برای شناخت بیشتر خودم و جهانم و سفر اصلی و بزرگ انشاالله به آمریکا هست برای چی برای رشد و پیشرفت بیشتر برای بزرگتر شدن خودم برای زندگی توی ی کشور با کیفیت و مدرن برای ایمان بیشتر به خدای خودم برای ساختن زندگی با شکوه تر برای خودم نه برای در و همسایه و دوستان و اقوام که بگن اوه طرف رفته آمریکا خوش به حالش

خیلی توی کامنت ها از معجزات مهاجرتم گفتم

اما تمام حرفهای استاد در این فایل رو مو به مو درک میکنم و می‌فهمم

بخدا خیلی ترس ها داشتم خیلی نگرانی ها داشتم خیلی سخت بود این تصمیم و هنوز هم هست چون من تنها مرد خانواده هستم و مادرم و خواهرام و خیلی حرف شنیدم و می‌شنوم و غذای وجدانی که بود اوایل که حالا مادر تنها با خواهرهایی که هنوز سر خونشون نرفتن چیکار کنم اما همش این رو میگم به خودم که همون خدایی که اون ها رو آفریده و بهشون رزق داده همون خدا هم محافظشون هست و دستان خدا رو دیدم که چطور توی این مهاجرت هم به کمک من اومده و هم به کمک خانوادم

اتفاقاً همین دوسه روز پیش مشهد بودم برای دید و بازدید و اصلا دلم پر می‌کشه برای برگشتن به اصفهان دو سه روز توی مشهد اوکی هستم اما بعدش کم کم حالم بد میشه و باید زور بزنم برای داشتن حال خوب و می‌دونم که از کجا آب میخوره و وقتی که بر میکردم به اصفهان انکار دوباره همه چیز اوکی میشه حالم بهتر میشه انرژیم بیشتر میشه انگار وقتی تنها هستم و دور هستم از بقیه بیشتر تمرکز میذارم روی کار کردن خودم و همین باعث حال خوب بیشترم میشه

خیلی انفاق های خوبی افتاد وقتی که من مهاجرت کردم

اعتماد به نفسم بیشتر شد

اعتمادم به خدا بهتر شد

روابطم با افراد غریبه بهتر شد

درآمدم کم کم بهتر شده و باید بیشترش کنم

حال خوبم انصافاً بیشتر شده در طول روز

خخخخ اشپزیم خیلی بهتر شده

و کلی چیز دیگه

اما این نقطه شروع هست برام و قرارع کلی اتفاق خوب دیگه بیفته برام

حتی قبل این مهاجرتم یک سفر تنهایی با پای پیاده به شمال داشتم آه خدای من چه تجربه ی زیبایی بود تک و تنها با پای پیاده رفتم شمال چقدر انسان های شریف دیدم و اومدن به کمکم و دستان خدا شدند برام چه صحنه های زیبایی رو دیدم رودها آبشار ها مردم درختان سرسبز هوای عالی و……

لذت توی جنگل تنها خوابیدن و با ترس مواجه شدن و گذشتن ازش لذت غذا درست کردن توی دل طبیعت با کمترین امکانات لذت درخواست کردن و پاسخ مثبت شنیدن خدای من شکرت چه مسائلی داره یادم میاد و ذهنم رو شادتر می‌کنه

همه می‌گفتند دیوانه ای اما من عاشق این دیوانگی بودم و هستم و به امید خدا می‌خوام یک بار دیگه این تجربه رو تکرار کنم این بار به غرب کشور هر وقت رفتم میام و از لذت عاش میگم براتون

امیدوارم که این تجربه رو همممون بتونیم بدست بیاریم با قانون بدون تغییر خدای مهربان چون اینجوری خیلی ساده تر و لذت بخش تر میشه برای هممون

خدایا شکرت

ممنونتم استاد عزیزم