چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

سلام بر استاد عباس منش و خانم شایسته عزیز

سلام بر همه دوستان در این سایت توحیدی

چندین هفته است که ذهنم درگیر مهاجرت است.

فرم انتقالیم را به هدایت الله از روی نشانه روزانه‌ام، پر کردم برای شهر تهران.

البته نجواهای ذهنی و وسوسه‌های شیطان در کنارش هست.

تنهایی توی تهران، جا را چه کار می‌کنی؟

وسایل خونه نداری، چیکار می‌کنی؟؟

مسیرهای طولانی توی تهران، ترافیک ، مسیر بین کار و منزل را چیکار می‌کنی؟؟

هر بار با خواندن کامنت‌های دوستان و یادآوری بچه‌های عباس منشی که مهاجرت کرده‌اند، آرام می‌گیرم.

من روحیه تنوع طلبی مکانی و آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم مختلف مردم را دارم و بسیار اهل سفر هستم.

از نوجوانیم دوست داشتم همسر یک نظامی بشوم و با هر ماموریت کاری همسرم، از این استان به آن استان بروم و از این شهر به آن شهر.

(در شهر ما یک پایگاه نیروی هوایی ارتش هست و من در دوران دبیرستان همکلاسی‌هایی از سراسر ایران داشتم که به خاطر شغل پدرشان به شهر ما آمده بودند.

همیشه حسرتشان را می‌خوردم! وقتی از خاطراتشان از سکونت در شهرهای مختلف ایران می‌گفتند از همدان و تبریز و بوشهر و شهرهایی که پایگاه نیروی هوایی ارتش داشت.)

من سال‌ها پیش که دانشجو بودم حدود 12 سال پیش , مهاجرت کردم، البته با آن افکار و باورهایی که داشتم شرایط سختی را گذراندم و بعد اوضاع خیلی عالی شد برایم.

(در همین مهاجرت به دلیل مستاجر بودن و خوابگاه دانشجویی و مسائل و مشکلات آن, من به فکر خرید خانه افتادم و یک آپارتمان خریدم.)

کلی دوستان و همکاران موفق و ثروتمند و با افکار بسیار بلند پروازانه پیدا کردم و سفر خارج از کشور رفتم.

از لحاظ علمی هم خیلی پیشرفت کردم و هم از لحاظ کاریم.

به علت ترسی که از کودکی داشتم(ترس از تنهایی خوابیدن در خانه در شب)

نتوانستم در آن شهر بزرگ و پیشرفته زندگی کنم.

اوقاتی را که تنها بودم تا صبح بیدار می‌ماندم و خیلی وقت‌ها هم باج‌های زیادی دادم به دوستانم که شب‌ها پیشم بمانند.

برگشتم به خانه خودمان در میان سیل سرزنش‌ها و سرکوفت‌ها (که چه حماقتی کردی مینو،. این کاری که تو کردی هیچ انسان…. نمی‌کند و فراوان از این حرف و حدیث‌ها)

اما خوب، تعداد معدودی از افراد مثل خانواده‌ام از ترس من آگاه بودند و من سکوت می‌کردم.

تا اینکه سال 99 در دوران پندمیک با استاد آشنا شدم و تا دو سال پیش که دوره عزت نفس را خریدم و پا روی ترس‌هایم گذاشتم و به تنهایی سفر رفتم و سوئیت اجاره کردم و توی هتل تنهایی خوابیدم.

الان آمادگی کامل برای مهاجرت دارم ،من وابستگی ندارم به خانواده‌ام.

با شر ایط خودم را وفق میدهم ، البته روزهای اول غر هم میزنم .

بسیار مشتاق به تغییر و علاقمند به دیدن و زندگی کردن در جای جدید و محیط جدید هستم.

اما خوب وسوسه‌های شیطانی هم هست مدام به من می‌گوید اول خانه‌ات را در تهران ردیف کن بعد برو.

کامنت خانم سعیده شهریاری را درست در زمانی خواندم که نجواهای ذهنی از چپ و راست می‌آمد (خانم سعیده شهریاری نوشته بود استاد من پامو کرده بودم توی یک کفش که حتما قبل اینکه برم کیش باید اونجا خونه رو بگیرم !!!! )

نجوای دیگر اینکه حالا تو که یک قاشق چای‌خوری هم نداری وسیله منزل را چه می‌کنی؟؟

و من مرتب می‌گویم خدایی که برای استاد عباس منش در تهران یک خانه مبله ی مجانی توسط شاگرد استاد آماده کرد و خدایی که یک خانه مبله با قیمت پایین برای آقای عطار روشن آماده کرد مرا هم به یک خانه مبله هدایت می‌کند.

یک نشانه دیگر اینکه:, آپارتمانی را که با دوستم شراکتی خریده بودیم و بعد از حدود دو سال که قصد فروش آن را داشتیم و هر بار به مشکل بر می‌خوردیم!! چند روز پیش معامله کردیم (همان روزی که اولین جلسه ثروت 1 را گوش کردم از بنگاه زنگ زدند و مشتری آمد و چند روز بعد معامله کردیم.)

و الان در حسابم یک میلیارد تومان دارم.

اما باز هم نجواهای شیطانی هست که چطوری می‌خواهی مواظب خودت باشی؟؟ چطور می‌خواهی از خودت محافظت کنی؟؟! تهران شهر بزرگی است !!

و من باز هم به خدا توکل می‌کنم و می‌گویم خدایی که سال‌ها پیش در دوران دانشجویی مواظبم بود, الان هم حافظ و نگهبان من است.

دیروز که این فایل استاد روی سایت آمد با خودم عهد کردم که 0 تا 100 این مهاجرت را به خدا بسپارم و طبق نقشه خدا پیش بروم.

از خدا می‌خواهم خودش محل کارم را انتخاب کند.

از خدا می‌خواهم خودش یک خانه امن و راحت در یک منطقه خوب برایم آماده کند که پیاده بروم سر کار و برگردم.

خودم را با تمام وجودم به او می‌سپارم و از خدا می‌خواهم که دوستان و همکاران مثبت اندیش و ثروتمند با افکار عالی را سر راهم بگذارد.

هرچند در دعاهایم مرتب به خدا می‌گویم خدایا دوست ندارم حتی یک روز خانه معلم یا پانسیون بروم یا منزل دوست یا آشنا.

خدایا قبل از رفتنم یا همزمان با رفتنم یا همان روز اولی که رفتم مرا به یک آپارتمان هدایت کن.

و می‌دانم که این خلاف قانون است که به خدا دستور بدهم که چه کار کند!!

از خود خدا می‌خواهم که این اضطراب و استرس را از من دور کند و آرامش را به من بدهد که این روزهای باقیمانده تا اعلام نتایج انتقالی را به آسودگی بگذرانم.

دلم بسیار روشن است که با انتقالیم موافقت می‌شود و من تمام افکار و تجسماتم فقط و فقط زندگی در محیط جدید و در شهر جدید است.

بسیار مشتاقم که دست‌های قدرتمند خداوند را در این مهاجرت با تمام وجودم ببینم و لمس کنم و مرحله به مرحله‌اش را در سایت توحیدی عباس منش بنویسم

تا هم ایمان خودم محکم‌تر شودو هم رد پایی باشد برای آینده‌ام .

و هم انگیزه‌ای برای تمام اعضایی که می‌خواهند مهاجرت کنند از منطقه‌ای که هستند به یک منطقه بالاتر.

سه‌شنبه 19 تیرماه 1403