چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

سلام به فاطمه جان

دختری که هروقت کامنتهاشو میخونم آرامش میگیرم.

همیشه با خودم میگفتم کاش فاطمه یکم بیشتر در مورد زندگی شخصیش بگه.. اینکه دیدگاهاش راجع به تمرینات ، اینکه مثال های شخصی در مورد خودش یا در مورد رابطه با اطرافیانش از جمله همسر و فرزندان و دیگران…

چون احساس کردم آدم عجولی نیستی.

من خودم سه تا بچه دارم و خانه دار هستم.

البته که با همسرم مهاجرت هم چندین بار داشتیم.

استاد وقتی از تغییر میگن و اینکه ایمانی که عمل می آورد حرکت هم داره.

همش توی ذهن من کارهای فیزیکی از جمله مهاجرت خیلی بولد میشه.

دائم توی تکاپو هستم. اما احساس رضایت درونی که باید داشته باشم رو ندارم. این حس رضایت توی شما رو واقعا دارم میبینم. چون همیشه کامنتهاتو میخونم و پیگیر هستم.

میگم این دختر چطور میتونه حال خودشو با همینی که هست، با بچه‌هاش با همسرش خوب کنه. بعد میگم شاید من اینطوری برداشت میکنم و شاید برنامه‌هایی علاوه بر کار کردن روی خودت داری…

که دوست دارم بیشتر ازت بدونم.

اینکه از تکامل میگی… اینکه اول همین جایی که هستی رو باید نتیجه بگیری و پیشرفت کنی.

من وقتی این حرفا رو به خودم میگم یه صدایی بهم میگه نکنه کمالگرا هستی و میخوای شرایط خوب واسه حرکت بوجود بیاری.

یا اینکه نکنه تنبل هستی و حرکت شاقّی نمی‌زنی.

اگر که اینطوری باشی جهان با مشت و لگد وادارت می‌کنه که حرکته رو بزنی.

از جایی که ترس مشت و لگدهای جهان رو دارم. هی مدام حرکت فیزیکی میکنم .

یا میگم نکنه توحیدی نیستم و وابسته ام به بقیه که حرکتی نمیکنم.

خلاصه اینکه خیلی به خودم سخت میگیرم. این آرامشی که تو داری برام قابل تحسینه.

میگم کاش منم بتونم اینطوری به قضایا نگاه کنم. بتونم با درونم کنار بیام که لازم نیست اینهمه بدو بدو …

لازمه یکم هم حواست به اینجایی که هستی باشه. لازمه الان رو هم تجربه کنی.

فاطمه جان مرسی که از خودت میگی.

بازم بنویس…. که ما هم یاد بگیریم.