در این فایل استاد عباس منش کلید هایی اساسی درباره مهاجرت کردن را با جزئیات توضیح می دهد. آگاهی از این کلیدها، فرد را به خودشناسی می رساند که:
- “مهاجرت کردن”، نیازمند چه ویژگی های شخصیتی می باشد؛
- چه شخصیتی برای مهاجرت کردن مناسب است و چه شخصیتی مناسب نیست؛
- چه شخصیتی با مهاجرت کردن به رشد و احساس خوشبختی بیشتر می رسد و چه شخصیتی به احساس پوچی و افسردگی؛
- انگیزه های پایدار و ضروری برای مهاجرت، چه ویژگی هایی دارند؛
- چگونه انگیزه های ناپایدار و جعلی را درباره مهاجرت بشناسیم؛
- “ویژگی های درونی” که نشان می دهد مهاجرت برای فرد تصمیم مناسبی است و به رشد او کمک می کند و بالعکس.
- قدم اول برای به شناخت رسیدن درباره مهاجرت چیست؟
- رعایت قانون تکامل در فرایند مهاجرت؛
چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 2
یک خبر خوب درباره آزمون:
برای خودشناسی عمیق تر در این باره، آزمون “تشخیص شخصیت مناسب مهاجرت” را با دقت انجام دهید.
قبل از شروع پاسخ به سوالات آزمون، مهم است که هر دو قسمت از فایل ” چه افرادی برای مهاجرت کردن مناسب ترند را دیده باشید و به توضیحات استاد عباس منش در آن فایل تامل کرده باشید:
این آزمون ارزیابی نسبتاً شفافی به شما می دهد تا بدانید شخصیت کنونی شما چقدر برای مهاجرت کردن مناسب است. این خودشناسی به شما کمک میکند تا برای رشد و پیشرفت، تصمیمات مناسب‌تری بگیرید که مطابق با درون شماست و گامی تعیین‌کننده برای تجربه‌ی رشد و احساس خوشبختی بیشتر است.
در پایان آزمون، از طریق تجزیه و تحلیل پاسخ‌هایی که به سوالات آزمون می دهید، یک نتیجه گیری کلی به شما ارائه می‌شود تا بدانید:
- چه تغییراتی در باورها و شخصیت کنونی شما، “بیشترین تأثیر سازنده” را بر شرایط زندگی شما می‌گذارد؛
- اولین قدم برای ایجاد این تغییرات، از چه نقطه‌ای باید برداشته شود؛
- و چه مسیری شما را به رضایت درونی بیشتر می رساند؛
برای شروع آزمون “تشخیص شخصیت مناسب مهاجرت” کلیک کنید.
منتظر خواندن نوشته تأثیرگذارتان هستیم…
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1301MB44 دقیقه
- فایل صوتی چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 142MB44 دقیقه
سلام به دوست عزیزم و استاد گرامی مان و خانم شایسته عزیزم
ممنونم از کامنت خوب و پر از توضیح شما.
در راستای کامنت شما این سوال هم برای من به وجود آمد که با توقعات و انتظارات والدین که حال ما را بد میکند و ما را دچار عذاب وجدان، احساس گناه و ناکافی بودن میکند، چه طور باید کنار بیاییم؟
آیا همه فرزندان باید کارهای خوب مساوی یکدیگر برای والدین انجام بدهند؟ یا هر فرزند می‌تواند سبک شخصی خودش را داشته باشد؟
و در جامعه بسیار مشاهده میکنیم که فرزندانی که به علت دور بودن و مشغله‌های دیگر امکان رسیدگی کمتری به والدین خود را دارند، در سهم اموال پدر و مادر هم صاحب مقدار کمتری می‌شوند، و یا حتی بی‌نصیب می‌مانند!
کاری که من خودم انجام دادم این بود که در لحظه‌ی حال و با خانواده‌ای اکنونم زندگی کنم، نه خانواده‌ی کودکی ها و نوجوانی‌هایم. و هر وقت در کنار والدینم هستم، خالصانه هر کاری از دستم برمی‌آید انجام دهم و با توجه کردن به زیبایی هایی که میتوانم در وجودشان پیدا کنم، نهایت لذت را از وجود پر از مهر آنها ببرم…و هیچ توقعی از مهر و محبت و اموال آنها نداشته باشم و تمام خواسته‌هایم را از خدا بخواهم و خداوند هم همیشه من را راضی کرده است
پر روزی و سلامت باشید در پناه خداوند قدرتمند، رب العالمین