چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 2

سلام استاد عباس منش عزیز ،مریم جان و دوستان خوبم

استاد واقعا بهترین فایل را در بهترین زمان برامون تهیه کردین .و بابتش ازتون تشکر میکنم.

این روزها موج مهاجرت و صحبت در موردش بسیار زیاد شده.و خیلی ها توفکرشن و یا در حال اقدام هستن و یا اینکه مهاجرت کردن.

من و بقیه دوستان هم که فایل های زندگی در بهشت و سفر به دور آمریکا را میبینیم علاقه مون به مهاجرت مخصوصا آمریکا زیاد شده.

من مدتی بود که مدام در یوتیوب کانال های مهاجران ایرانی را دنبال میکردم که ببینم واقعا شرایط زندگی در کشورهای دیگه چطور هست و آیا مناسب من هست یا نه .یه دسته فوق العاده راضی و یه دسته هم‌ناراضی بودن و این باعث میشد به نتیجه خاصی نرسم .

در مورد خودم یه وقتایی واقعا خواسته ام زندگی در یه کشور منظم تر ،تمیز تر و قانون مند بوده.مثلا وقتی وضعیت رانندگی تو خیابون ها را میبینم واقعا افسوس میخورم که قانون رعایت نمیشه و یا آدما به راحتی با جون خودشون و بقیه بازی میکنن .وقتی میبینم جوون ها توی اتوبان با موتور تک چرخ میزنن و یا کارهای خطرناک میکنن مبهوت میشم که ما کجا داریم زندگی میکنیم.

رانندگی قانون مند با ماشین های امن یکی از خواسته های من در زندگیه که در ایران خیلی نمیشه بهش رسید.حداقل کاری که میتونم بکنم اینه که خودم قانون را رعایت کنم چون متاسفانه کم کم رفتار بقیه هم رو آدم اثر میذاره و باعث میشه ما هم قانون مند نباشیم.

مسئله دیگه اینکه مرگ های ناگهانی و بیماری ها ی سخت حتی بین جوون ها تو ایران خیلی زیاد شده و هر جا بری ازش صحبت میشه.البته نمیدونم تو کشورهای پیشرفته دقیقا اوضاع چطوره ولی ایران که از حد طبیعی خارج شده.این مسئله هم روی روح و روان آدم تاثیر خودش را میذاره .البته که متاسفانه یا خوشبختانه مردم هم یه جورایی محکم تر از قبل شدن و بهتر با مصیبت های زندگی کنار میان.

مسئله دیگه بحث محیط زیست هست .چه آلودگی هوا و چه خشک شدن یه سری رودخونه ها و دریاچه ها و یا کثیفی محیط زیست که متاسفانه مردم هم رعایت نمیکنن .

وقتی رودخونه خشک زاینده رود را میبینم واقعا دلم میسوزه و تو رویاهام زندگی در شهری با رودهای جاری را تصور میکنم .ولی فکر میکنم هیچ رودخونه ای به اندازه زاینده رود اون حس دوس داشتنی و آرامش و نوستالژی را به من نده .پس دلیل خوبی برای مهاجرت نمیتونه باشه و هنوز میتونم به جاری شدنش امید داشته باشم.

در مورد اینترنت به هر حال فیلترینگ و سرعت دغدغه مهمیه .ولی ناچارا با فیلترشکن های پولی که حداقل قطعی کمتر و سرعت بیشتری دارن برای خودم حلش کردم و یه جورایی کنار اومدم.قطعا برای خیلی ها اهمیتش چندین برابره و خیلی براشون سخت تره.

آزادی پوشش هم چیزی نیس که به خاطرش مهاجرت کنم و الان هم پوششم از حد متوسط جامعه بیشتره.البته سادگی و راحتی کشورهای دیگه و اینکه زیاد آهل آرایش نیستن را خیلی دوس دارم.و البته دوس دارم نگاه سالم تر و بهتری به خانوم ها تو ایران بود که متاسفانه به دلایل زیادی وجود نداره .

خواسته دیگه ام امنیت و آرامش بیشتره که خیلی مهمه.در مورد آرامش یه بخشیش را همین ایران هم میتونم داشته باشم و یه بخشش را نه.

یه سری آزادی ها مثل اینکه خانوم ها هم بتونن ورزشگاه و استادیوم های فوتبال برن هم واسم مهم بوده که کم کم داره شرایط بهتر میشه و با وجود همه سختی هاش امسال چند باری تجربه کردم که حس خیلی خوبی داشت.و فکر میکنم حس تشویق کردن تیم مورد علاقه ام در شهر و ورزشگاه خودمون را هیچ کشور دیگه ای نتونم داشته باشم.حتی اگه بهترین استادیوم دنیا هم برم بعد یه مدتی واسم تکراری میشه.

اما در مورد سبک زندگی هم مقاومت هایی دارم که مهاجرت را واسم سخت میکنه.بحث دستشویی و بهداشتش،نگه داری حیون خانگی که ایرانم هست ولی خارج کشور دیگه خیلی بیشتره،اینکه اکثر مهمونی ها الکل میخورن ،زیاد کارکردن (هرچند به قول شما آخر هفته ها هم حسابی تفریح میکنن.)،رک بودن زیاد ، آزادی بیش از حد،اینا چیزاییه که دوس ندارم و نمیتونم راحت باهاش کنار بیام.

در مورد زبان مقاومتی ندارم و مخصوصا زبان انگلیسی را خیلی دوس دارم و الان هم فیلم های زبان اصلی را هم برای تقویت زبان و هم سرگرمی میبینم .ولی اینکه بخوام زبانی غیر انگلیسی یاد بگیرم حداقل با شرایط فعلی در خودم نمیبینم و ترجیح میدم همون انگلیسی را تقویت کنم .

در مورد بحث کار حدودا یه سالی میشد که توی لینکدین فعالیت داشتم که بتونم هم درآمد دلاری داشته باشم و هم نیم نگاهی به مهاجرت .وقت زیادی هم گذاشتم و سعی کردم با برنامه جلو برم.البته که کار سختیه و رقابت خیلی خیلی زیاد.با تضاد های زیادی هم مواجه شدم .اینکه چقدر با هویت ما ایرانی ها مشکل دارن و باید هویت خودمون را پنهان کنیم و مسائل دیگه.فکر میکنم کار کردن تو این محیط از یه طرف باعث زیاد شدن اعتماد به نفسم میشه و از طرفی سرخوردگی ها و دلسردی هایی واسم داشته که بیشتر یه حالت موج سینوسی شده که گاهی به طور جدی دنبالش میکنم و گاهی رهاش میکنم .

بحث دیگه مسئله دلبستگی ها و نوستالژی هاس.مثلا الان که ماه محرم هست من میدونم اگه مهاجرت کنم دلم برای هیئت ها و مراسم هایی که میرم و حال و هوای شهر تنگ میشه.(هر چند با یه سری چیزها ش مخالفم).یا مثلا ماه رمضون که میشه به خودم میگم من حس و حال اینجا را با هیچ جا عوض نمیکنم.در مناسبت های مختلف هم همین حس را دارم.

و یا اینکه چقدر چهارفصل بودن کشور و شهرمون را دوس دارم.

بحث خانواده ودوستان و فامیل هم با وجود اختلاف نظرها رابطه خوبی باهاشون دارم و رفت و آمدمون زیاده .و اگه بخوام مهاجرات کنم حتما ذهنم درگیر این طرف خواهد بودو مقایسه میکنه و دلتنگ میشم .

هر چند این اواخر دارم سعی میکنم وابستگی هام را کمتر کنم و جاهایی داخل شهر که قبلا تنها نمیرفتم خودم برم که تجربه خوبی بوده.مسافرت خارج شهر هنوز تنها نرفتم و حداقل یک نفر همیشه باهام بوده .

دغدغه بعدی مسائل اقتصادی و قدرت خرید هست .که ما به عنوان شاگرد شما نباید این مشکل را داشته باشیم ولی خب من هم باورهای اشتباهی تو این زمینه داشتم و هم اینکه همیشه الویتم کسب درآمد نبوده پس نه میتونم کامل خودم را سرزنش کنم و نه جامعه و کشور را.هر چند ته دلم زندگی در کشوری با شرایط اقتصادی با ثبات تر را میخواد.

هرچند زندگی در کشوری با نظم و قانون را دوس دارم ولی از مقرراتی بودن افراطی هم گریزانم و مناسب روحیه من نیس.و دوس ندارم زندگی حالت ربات گونه و ماشینی باشه.

در کشور خودمون به مهاجرت به شهر دیگه ای فکر نمیکنم و به نظرم اصفهان واسم مناسب تره.دو سه ماهی هست سعی کردم بیشتر تو شهر و اطراف بگردم و جاهایی که نرفتم یا کمتر رفتم سر بزنم.و تلاش کنم سفر به کشورهایی مثل ترکیه که واسم راحت تره در آینده تجربه کنم.تلاشم این بوده که با وجود همه سختی ها و اخبار بد و مشکلات از کوچیک ترین چیز ها لذت ببرم که آموزش های شما هم بسیار کمک کننده است .

به هر حال هر جایی خوبی و بدی های خودش را داره و فکر میکنم حداقل در شرایط الانم ایران واسم مناسب تره و در خودم نمیبینم که به تنهایی بخوام مهاجرت کنم کشور دیگه ای.

بازم ممنونم از فایل به موقع و عالی شما.که با قدرت بیان عالی و پشتوانه تجربیات بسیار زیاد مسیر را به ما نشون میدین.و باعث میشین به بیراهه نریم و تقلای اشتباه تو زندگی نداشته باشیم.