چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 2

به نام خدا

سلام به استاد عزیزم . استاد جان عجب فایلی گذاشتین . من که مدام شما رو برای زاویه نگاه متفاوتتون تحسین میکردم . شما واقعا خوش فکر و زیبا اندیش هستین . راستش من قبلا فکر میکردم فقط و فقط نظر شما روی انجام مهاجرته اما وقتی دسته بندی کردین آدم ها رو متوجه شدم چی ، برای کی ، و کجا خوبه … سپاسگزارم از شما .

برای من مهاجرت در حد شهر دیگه در ایران اهمیت داشته . تمام زندگیم دوست داشتم از شهر محل زندگیم مهاجرت کنم : دلیل 1 (دلیل سست): فرار از مردم شهرم و راحت زندگی کردن به دور از قضاوت مردم ، دلیل 2 ( دلیل قوی) : آقا من نمیخام تمام عمرم سر یک سوزن جا روی نقشه جهان زندگی کنم وقتی زمین خدا اینقدر بزرگهههه دوست دارم بزرگی دنیا رو ببینم ، همین دنیایی که تازه خدا میگه کوچیکه . من تنوع رو دوست دارم و میدونم مهاجرت دید آدم رو وسیع میکنه پخته میشم .

چندین ساله به اینکه عایا من واقعا از پس مهاجرت برمیام یا سرابی بیش نیست فکر میکردم و شما هم در این دو جلسه بسیار کامل تر توضیح دادین . مامانم که مخالف سرسخت بود بهم میگفت تو که از پس یه دل‌درد پریود برنمیای من باید بهت برسم چجوری میخای بری ؟ اونجا بود که خوب فکر کردم و شروع کردم به تغییر شخصیتم . تقریبا میتونم بگم از خانوادم در هیچ جای زندگیم کمک نمیگیرم و کاملا مستقلم . من به مهاجرت در خارج فکر نکردم شاید در آینده جزء خواسته هام بشه ولی بسیار دوست دارم به کشورهای مختلف سفر کنم سفرهای بالای 10 روز داشته باشم و بزرگی جهان و تنوع مخلوقات خداوند رو ببینم .

من تست مهاجرت سایت رو دادم و جالب بود روحیه ی مهاجرت رو داشتم . من مستقلم از خانواده و دوستان . از تنهاییم بسیار لذت میبرم . عاشق یادگیری مداوم تو رشته ام هستم . به آدم بی خیال خانواده معروفم ( البته میدونم هنوز خیلی جا داره که واقعی آسوده خاطر بشم) همین سبب انعطاف بسیار بالام شده در مواجه با آدم ها و مواردی که مخالف با عقیدم هست . شاید شروع کارم از صفر برام سخت باشه ولی اینکه یه چیزای جدید قراره یاد بگیرم ( در رشته خودم) برام هیجان انگیزه . نقطه ضعف اولم رو در عزت نفسم میدونم، کم رو هستم در ارتباط و سر صحبت باز کردن با آدم های جدید . دوم در برابر بی تابی های مامانم میدونم کم میارم .سوم خودم رو وابسته میدونم به همسر و فرزند . ذهنم میگه اگه تنها بودی شاید امکان پذیر بود الان دو نفر دیگه هم باید راضی کنی !

ما هفته پیش یک شب سفر کوتاهی داشتیم به پل زمان خان . من عاشق اینم که چادر بزنیم در طبیعت بخوابیم به جای اجاره سوئیت. ولی من و همسرم یکم ترس بچه رو داشتیم که سرمای زیاد شب اذیتش بکنه . از خداوند هدایت خواستم خدایا به راهی هدایتم کن که سختی زیاد نداشته باشه فقط یه پله تجربه مون رو بیشتر کنه . برای قدم اول ما در پارک چادر زدیم خوابیدیم و امکانات مثل آب و دستشویی بود. اما سرمای شب هم بود. با بچه تمام شب درگیر بودم که پتو بندازه و اون هم نمی انداخت! وسطای شب شیطونه میگفت ببین الانیاست که بچه یه سرمای اساسی بخوره و یه شب مسافرتت کوفتت بشه . از اون طرف میگفتم نهههه خیر برو بابا این بچه داره بدنش مقاوم تر میشه ، تازه داره عادت میکنه به اینجور مسافرتا . اینجور مسافرت ها شخصیت منعطف تر و صبورتر و قوی تری ازش می‌سازه . حقیقتش یه مورد خیلی خفیف براش پیش اومده انگاری که اصن چیزی نیست و متقّین نباید ازش حرفی بزنن .

یه تجربه جالب این سفر دیدن صحنه های مشابه قدم 6 جلسه 3 بود . وقتی افرادی که تو فیلم در رودخونه پسر موری شنا میکردن دلم خواست این شادی و شنا کردن ها رو ببینم . در پل زمان خان همه مردم شاد و خوشحال بودن ، در رودخونه اونجا همه با هم زن و مرد شنا میکردن آب بازی میکردن . بچه های کوچولو تو اون آب سرد بازی میکردن ! همین دیدن رفتار و ریلکسی مردم در اون آب سرد باعث شد کاری که هیچ وقت نکردم رو بکنم ! به بچه ام اجازه آب بازی تو آب بسیار سرد رو بدم . فقط مدام افسار ذهنم رو میکشیدم منو بیراهه نبره . همش میگفتم نه بابا ببین این بچه ها چقدر قوی هستن بچه منم قوی میشه تجربه هاش زیاد میشه و … . خدایی الان فکر میکنم خیلی خوب تونستم باورهام تغییر بدم هاااا ! الگو چه کارها که نمیکنه ! با تشکر از استاد عزیز و این سایت و کامنت دوستان.

در پناه الله یکتا میسپارمتون .