معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ میدهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را میدهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
سفر نامه فصل اول – روز بیست وششم
سپاس مختص رب جهانیان ، که مالک همه چیز ، فقط اوست و بواسطه قدرت تام الاختیارش ما را مسخر بر زمین و آسمان نموده ، تا زندگی خویش را خلق و ثبت نمائیم. 🙏
درود و اردات خدمت استاد عباس منش ، مریم بانو، دوستان ، هم فرکانسی ها و همسفران عزیرم💕
✍سفرنامه روز بیست وششم : پرورگارا تنها سلطان عالمیان ما و یار و یاور توئی و بس
از پروردگار عالمیان سپاسگزارم که مرا هر لحظه به سوی خود هدایت میفرماید و ازاستاد عباس منش که یکی از بی نهایت دستان خدا دراین سفر همراه اوییم ، نیز.
روزهائی که بواسطه کلام و آیات خدا ، هدایت میشم به جستجوهای هدفمند در مجموعه آیات قرآن ، لحظاتی ناب از تابش نور خدا رو به درون وجودم حس می کنم و امیدوارم لذت این پرتوی آرامش الهی ، نصیب همه دوستان و همسفرانم بشه.
✔ باور مشترک انسانهای خوشبختی و سعادتمند در این جهان ، باور به توحید و یگانگی پروردگار جهانیان ، الله یکتاست.
ربنا به معنای پرورگارا ، یکصد و چهار بار در قرآن ذکر شد ه ، و به نظر من با توجه به سطح بلوغ جامعه مسلیمن آن زمان و بر اساس قانون تکامل و تدریجی بودن نزول قرآن ، جهت قابلیت درک این آگاهی ها ، در آغازین سوره های نازل شده به پیامبر (ص) مثل سوره قلم که سه بار ذکر شده ، مجموعه آیات 17تا 33 – پروردگار جهانیان را مالک مطلق جهان بیان نموده و در قالب داستان باغ سوخته ، در خواست ملک را فقط از صاحب ملک میسر می داند و….. در سوره هایی که بعدا به پیامبر ( ص ) وحی شده، مثل سوره ق در مجموعه آیات 18 تا 31 از زبان قرین نا سعادتمندان جهان و کسانی که برای یکتای خدای عالمین شریکی گرفتند ، می گوید که پرورگارا من باعث طغیان آنان نبودم و نشان میدهد که شیطان هم ، فقط از مالک و صاحب اختیار جهان درخواست میکند …. در سوره های پایانی که بلوغ مسلمین کاملتر شده بود مثل سوره بقره که شانزده بار کلمه رب ذکر شده در مجموعه آیات 125تا 129 با بیان داستان حضرت ابراهیم (ص) و اسماعیل (ص) و کعبه و مکه ، بیان می کند که این دو پیامبر بزرگ از پروردگار جهانیان در خواست مسلم شدن و قراردادن سایر پیامبران را از ذریه خود میخواهندو اوج آیات ربنایی این سوره به آیات 285 و286 ادامه پیدا می کند.”تنها سلطان ما و یار و یاور ما توئی”
پیشنهادم اینه که آیات قرآن را بصورت مجموعه آیات مرتبط با هم بررسی کنیم و سعی کنیم با هر بار مرور و دقیق تر شده ، پیدا کردن داستان مرتبط ، آیات تکمیل کننده در سایر سوره ها و پیدا کردن ریشه کلمات کلیدی در کل قرآن ، به درک بهتر بهتر این گنجینه الهی برای خودمون کمک کنیم.
🌕رگه های طلای ناب ، استخراج شده از سفر امروزم:
✔ پروردگارا به ما هم حسنه در دنیا بده و هم حسنه در آخرت
✔ ما رنگ خدائی بخود می‌گیریم و چه رنگی بهتر از رنگ خداست و ما تنها او را عبادت میکنیم
✔ پروردگارا ( این خدمت اندک را ) از ما بپذیر که تو شنوای دعا و دانای ( به نیات ) هستی
✔ پروردگارا صبری به ما ده و قدمهایمان را استوار ساز
✔پروردگارا این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریده اى ، پاک و منزهى
✔پروردگارا ما را از آنچه به رسولان خود وعده دادى نصیب فرما و از آن محروم مگردان که وعده تو هرگز تخلف نخواهد کرد.
✔ تنها سلطان ما و یار و یاور ما توئی
✌
🤲بار الهی دلی شاد ، روانی پاک و تنی سالم در طول زندگی ، برای هم سفرمانم آرزومندم .💕