معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ میدهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را میدهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی میرسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
استاد عزیزم… من وقتی آیات قرآن رو میخونم از این موضوع لذت میبرم که با اینکه بعضی آیات یا مفاهیمشون مشابه هست اما یه تازگی خاصی توشون هست. انگار اگه هزاران بار هم اون آیه یا مفهوم رو مرور کنی بازم چیز جدیدی برای یادگرفتن هست.
نکاتی که شما تو این فایل گفتید یه بار دیگه من رو به این فکر فرو برد که چطور میشه که با اینکه این حرف ها رو تو چندین فایل دیگه هم از شما شنیدم بازم صحبت هاتون برام تازگی داشت. در آخر به این نتیجه رسیدم که هر آنچه رنگ و بویی از خدا داشته باشه هیچ وقت تکراری نمیشه.
اینها خلاصه نکاتی هست که من از توضیحات نوشتاری و صوتی این فایل یاد گرفتم:
– اگر این اصل رو بپذیریم که تمام اتفاقات ما بدون استثنا نتیجه باورهای ماست، نه قیمت دلار، نه رئیس بانک، نه قوانین دولت‌ها و سیاست‌ها، اون وقت به آرامش میرسیم و دیگه نگران از دست دادن افرادی که دوستشون داریم یا بودن افرادی که فکر میکنیم عامل بدبختی ما هستن نیستیم. اگر این اصل رو بپذیریم، دیگه تلاش نمیکنیم که دیگران رو راضی نگه داریم.
– این اصل سنت خداست و بدون شناخت سنت خدا راهی به سوی شناخت خداوند و تجربه ثروت و فراوانی و خوشبختی نداریم.
– خداوند نزدیک تر از رگ گردن به ماست و قدرت خلق زندگی رو تنها در دست باورهای ما قرار داده. هیچ احدی هیچ قدرتی در زندگی ما نداره مگر اینکه ما این رو باور کنیم و دو دستی قدرت رو به چیزی یا شخصی بیرون از خودمون بدیم.
– وقتی قدرت رو به عوامل بیرونی و اشخاص دیگه تو زندگی میدیم یعنی در یک کلام «مشرک» شدیم.
– خیلی از آدمها وقتی به خواستشون نمیرسین، راحت ترین راه رو انتخاب میکنن و سعی میکنن تقصیر رو گردن کسی یا چیزی غیر از خودشون و باورهاشون بندازن. این در واقع شروع شرک است.
– به قول کتاب کیمیاگر: «در مرحله ای کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ میدهد از دست داده و تصمیم میگریم بزرگترین دروغ جهان را باور و مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم.»
– خداوند گفته که شرک رو بر خودش نمیبخشه. نه به خاطر اینکه به عبادت ما نیاز داره بلکه به خاطر اینکه زندگی ما وابسته به نگاه توحیدیه تا بتونیم زمام زندگی خودمون رو در دست بگیریم.
– خواست خدا اینه که ما با باورهامون زندگیمون رو رقم بزنیم و برنامه اش این است که هر چیزی رو باور کنیم و در ذهن بسازیم رو بهش شکل بده. این نهایت عدل الهی است.
– هر انسانی توانایی این رو داره که زندگیش رو هر جوری که دوست داره خلق کنه. گواهش ترامپ هست که با وجود مخالفت افراد زیادی در داخل و خارج آمریکا باز هم تونست بدون هیچ سابقه خاصی در زمینه سیاسی به ریاست جمهوری آمریکا برسه.
– اگر تمام جهان بخوان ما رو از هدفمون دور کنن اما ما باورهای درست داشته باشیم، نه تنها اونها نمیتونن تاثیر منفی رو زندگی ما بزارن بلکه به نفع ما هم کار میکنن.
– چشم زخم هم همینطور هست. هیچ کس قدرت چشم زدن ما رو نداره مگر اینکه ما خلاف این رو باور کنیم.
– خداوند خودش گفته که ما زمین و آسمان ها رو مسخر شما کردیم و اون وقت ما میایم و قدرت رو به شخص و عوامل دیگه میدیم.
– تمام بدبختی مردم از شرک ورزیدن هست در حالی که یکتاپرستی و توحید عامل خوشبختیه.
– عامل بدبختی مردم ترس هست و اون ترس هم در شرک ریشه داره. وقتی بدونی قدرت دست خودته دیگه از چی میخوای بترسی؟ دیگه نگران چی هستی؟ به کی میخوای باج بدی؟
– حتی اگه تو عرش باشیم و باور کنیم که یه نفر میتونه ما رو پایین بکشه، از بالا به زیر میفتیم. بر عکس، اگه تو قعر باشیم و باور کنیم که خداوند مالک جهان هست و قدرت رو به خودمون داده، میتونیم به هر جایی که میخوایم برسیم.
– هر چقدر خداوند رو بیشتر باور کنیم، قدم هامون رو محکم تر بر میداریم.
– ما فقط به اندازه ایمانمون سلامت و ثروتمند و سعادتمند و خوشبخت و موفق میشیم و به خواسته هامون میرسیم.
* استاد راستی بی نهایت به خاطر امکان جدید نمایش کامنت ها بر اساس «ستاره دار» و «لایک شده» ازتون ممنونم. فوق العادست. این سایت مصداق روشن عبارت «هر روز بهتر از دیروز» هست و من از هر تغییر مثبت تو این سایت برای ایجاد تغییر تو زندگی خودم الگو میگیرم.