معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگیمان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگیمان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
تعهد من برای نوشتن نکات مهم و خلاصه سفرنامه
بیست و ششمین روز این سفر پر برکت
توحید عملی یعنی اینکه بر اساس این اصل و قانون خداوند که قدرت خلق زندگی ما را به دست خودمان و توسط افکار و باورهایمان داده است، عمل و زندگی کنیم. آن گاه می بینیم که با چه آرامشی زندگیمان عجین شده است زیرا منشأ همه چیز را از خدا و خودمان می دانیم نه خارج از خودمان ، آن گاه در میابیم که هیچ نیرو وقدرت و هیچ فردی قدرتی برای تغییر ما و خراب کردن یا درست گردن زندگی ما ندارد مگر اینکه بااین را باور کرده و با باورهای خودمان به آنها قدرت بدهیم، اصل جهان همین است باورهای ما زندگی ما را می سازند خداروشکر هرچه جلو تر می روم این اصل بیشتر در وجودم شکل گرفته و تمام سعی ام را می کنم که با این اصل زندگی دلخواهم را بسازم و ریشه های توحید را در وجودم قوی تر کنم چرا که همه چیز از خداست و خداوند قطره ای از دریای بی کران قدرتش را به ما داده و برای این جهانش قوانینی وضع نموده تا هرکس بتواند آنطور که دوست دارد زندگیش را خلق کرده، بیایید نگاه محدود مان را از روی تاثیر عوامل بیرونی بر زندگیمان بر داریم و قدری تحقیق و مطالعه داشته باشیم که چرا یه عده موفق و ثروتمند و شاد و… هستند و یه عده نده ؟ سوای از دین و مذهب وقتی این موضوع را بررسی می کنی حتما ذهنت و ندای درونیت می گوید حتما اصل مشترکی بر جهان حاکم است که این چنین می شود،، چرا که آنها هم مثل ما انسان هستند تلاش می کنند با این تفاوت که دریافتند که لایق رسیدن بخ خواسته هایشان هستند و توانایی خلق خواسته هایشان را دارند همانگونه که به آن می اندیشند و خود را باور دارند چیزی که خیلی ها به خود ندارند، بنابراین با ایمان به اینکه می توانند و کسی نمیتواند مانع آنها بشود دست به خلق هرآنچه که می خواهند می زنند. اینجاست که در میابیم فرقی نمی کند چه دین و مذهبی داری این جهان بر اساس قوانینی که خداوند وضع نموده است پیش می رود و انسان بعنوان موجودی صاحب قدرت و اختیار هر بیشتر این قوانین را شناخته و در زندگیش به کار ببندد می تواند دنیایش را آنگونه که میخواهد خلق کند. بنابراین اگر عوامل بیرونی را تاثیر گذار بدانید که توانایی تغییر ایجاد کردن و نابود کردن زندگیتان را بدون خواست و اجازه خودتان دارند آن گاه است که دچار شرک شده ایم. همیشه به یاد داشته باشیم که عطمت پروردگار بی انتهاست و تنها مالک ما و تنها قدرتی که می تواند بر انسان اثر بگذارد خداوند است، یعنی تنها کسی ک می تواند عزت بده و یا کسی را خوار کند خداوند است و لاغیر.
یا حق