معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
من تا حالا این قدر پشت سر هم نظر نگذاشته بودم ولی دوست دارم منم به اندازه خودم توی این رسالت و شناخت حقیقی سهم داشته باشم.
اما ارزششو داره که این حرفای خدای عزیزززززززززززمون رو بشنویم و بدونیم که او فقط خوشبختی ما رو میخواد و همه ی عالم رو مسخر ما کرده و ما رو اشرف مخلوقاتش,بیاید باهم بخونیم و باور درست کنیم و ایمانمون رو قوی کنیم یا شایدم بسازیم
ارزششو داره:
1- “هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعاً؛ او خدایی است که برای شما همه آن چه را که در زمین است، آفرید”.(1) بنابراین، کره زمین و آن چه در روی زمین یا زیر زمین قرار دارد برای رفاه و بهره وری انسان خلق شده است.
2- “اللَّه الّذی خلق السّموات والارض و انزل من السّماء ماء افاخرج به من الثّمرات رزقالکم و سخر لکم الفلک لتجری فی البحر بامره و سخر لکم الانهار و سخر لکم الشمس و القمر دائبین و سخر لکم اللیل و النّهار؛ خدا است که آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان باران نازل کرد و بدان باران برای روزی شما میوهها رویانید و کشتیها را رام شما کرد تا به فرمان او دریا روان شوند و رودها را مسخر شما ساخت و آفتاب و ماه را که همواره در حرکتند رام شما کرد و شب و روز را مسخر شما گردانید”.(2)
طبق این آیه آسمانها و زمین و تسخیر کشتی و امواج دریا و جاری شدن نهرها و خورشید و ماه به گونهای مجبورند حرکت نمایند که به سود بشر تمام شود.
3- “والارض فرشناها فنعم الماهدون؛ زمین را فرش قرار دادیم پس خوب آماده کنندهایم”.(3)
این نوع آماده سازی برای استفاده انسانهاست، چون حیوانات نیز برای انسانها خلق شدهاند.
4- “سخر لکم ما فی السّموات و ما فی الارض جمیعاً منه؛ آن چه در آسمانها و در زمین است برای شما رام گرداندیم”.(4) انسان با قدرت علم و اراده میتواند از آسمانها و آن چه در زمین است و خداوند آنها را به سود بشر مسخر کرده بهره کافی ببرد.
از این آیات استفاده میشود که خلقت عالم برای انسان بوده است که از این مواهب در ظل عبادت و علم و معرفت به کمال مطلوب برسد.
و این معنا از آیه: “اللَّه الّذی خلق سبع سموات و من الارض مثلهن یتنزل الامر بینهن لتعلموا ان اللَّه علی کل شی قدیر و ان اللَّه قد احاط بکل شیء علما؛ خداوند کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز مانند آن را، فرمان او پیوسته در میان آنها نازل میشود، این برای آن کسی است که بدانید خداوند بر هر چیز توانا است و علم او به همه چیز احاطه دارد”.(5) نتیجه این علم پرستش پروردگار و ثمره پرستش به کمال مطلوب رسیدن است و ثمره کمال به زیستی در دنیا و سعادت در آخرت است. در روایتی امام حسین(ع) به یارانش فرمود: “یا ایّها النّاس انّ اللَّه جل ذکره ما خلق العباد الا لیعرفو فذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عباده ما سواه؛ ای مردم، خداوند متعال بندگان را نیافرید مگر برای این که او را بشناسند هنگامی که او را شناختند او را عبادت کنند و هنگامی که عبادتش کردند از بندگی غیر او بی نیاز میشوند”.
1٫ بقره(2) آیه 29٫
2٫ ابراهیم (24) آیه 32 و 33٫
3٫ ذاریات (51) آیه 38٫
4٫ جاثیه (45) آیه 13٫
5٫ طلاق (65) آیه 12٫
پایگاه فرهنگی تفریحی ایران ناز
سپاسگزارم*
به نام یکتا
حسین جان عزیزم واقعی تشکر میکنم—-چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چون به قول خودت پاشنه آشیلم رو پیدا کردم——(جایی که ازش لنگ میزدم رو پیدا کردم)——عمیقا احساس سبکی میکنم,انگار تن ها بار از سر دلم برداشته شد.
الان که باور دارم:
«رب» یک معنی بیش نداشته و سایر معانی رویه های مختلف از یک واقعیت است و در همه موارد آن، معنی واحدی که اختیار داری و سرپرستی است،
به قول خودمونی تر:
فقط خدا–فقط من
—————————————————————————————————————————————————————————————————————-
تحقیقات با جزئیات بیشتر:
>اگر خدا خود را «ربّ البیت» می خواند چون اختیار این خانه از هر جهت مربوط به او است، و کسی در آن حقّ تصرف ندارد.
>ممکن است انسانی بگوید: جهان یک خالق بیش ندارد، ولی خدا تدبیر جهان را به موجودات آسمانی با ارواح واگذار نموده است و اتفاقاً مسئله در زمان حضرت ابراهیم چنین بود. مردم بابل به یک خالق معتقد بودند، ولی در عین حال برای جهان، رب های گوناگون مانند خورشید و ماه و ستاره می اندیشیدند.
(بخش قرآن تبیان)
————————————————————————————————————————————————————————————————————-
به جد این یکی از تاثیر گذارترین صحبت هایی بود که توی عمرم گوش دادم و الان دارم “””””””””ایمانم”””””و””””باورهامو””””””””” درست میکنم.
کلام آخر :
<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>
سپاس از خداوند که من در مدار درست با خانواده ای فوق العاده حرکت میکنم.
استادم میبوسمت
سپاس
به نام یکتا
سلام به همگی و استاد ما
این قدرت را با عشق بپذیر و زندگی‌ات را آنگونه که میخواهی، بساز.
چقدر این جمله درست و انرژی زاست.
چقدر دید درست و زیبایی نسبت به شرک و توحید پیدا کردیم.
حسین جان عزیز بسیار دوستد داریم و …..-میبوسمت.
سپاسگزارم.