معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ میدهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را میدهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
سلام
نکات فایل:
توحید شروع هر حرکت به سمت خوبی ها، شادی ها، ثروت ها، سلامتی و خوشبختی در فرهنگ عباسمنش است. برای اینکه بتوانی بذر توحید را در دلت بکاری که کم کم رشد کند و درخت تنومندی شود اول لازم است به این اصل برسی که تمام اتفاقات زندگی تو بدون استثناء نتیجه ی باورهای توست. این اصل باعث میشود که با کل زندگی در صلح قرار بگیری و اولین نتیجه ی پذیرفتن این اصل آرامش است.
خلق کل زندگی در دست باورهای توست و هیچ احدی هیچ قدرتی در زندگی تو ندارد. توحید عملی یعنی رفتار کردن براساس این اصل تغییرناپذیر که تمام اتفاقات زندگی تو نتیجه ی باورهای توست و نقطه ی مقابل این رفتار شرک است.
هرگاه قادر شدی نه ترسی داشته باشی نه غمی، نه نگران نتیجه ی نهایی باشی و نه غصه ی گذشته را بخوری آنوقت به اندازه ی ابراهیم یکتاپرست شده ای.
هیچکس و هیچ چیز توانایی ای در ایجاد اتفاقات زندگیت ندارد مگر آنکه تو باور کنی و قدرت را به آنها دهی. هرچه را باور میکنی و در ذهنت میسازی جهان به آن شکل میدهد. این نهایت عدل است.
تو به اندازه ای که بتوانی توحید را در عمل اجرا کنی به همان اندازه افسار زندگیت را در کنترل خود میگیری و به رضایت درونی می رسی، از ترس هایی میگذری که از شرک می آید و به آرامشی میرسی که برکت نگاه توحیدی به مسائل مختلف است.
رب العالمین تنها فرمانروا و پادشاه کل جهان هستی و کهکشانهاست. او تنها مالک همه چیز است و او قدرت را به دستان تو سپرده است، زمین و آسمانها را مسخر تو کرده است.
آگاه باشید که شرک به سادگی شریک قائل شدن برای قدرت رب العالمین است. همه ی بدی ها از شرک حاصل میشود. ترس از شرک می آید، غم از شرک می آید، اقدام نکردن از شرک می آید و …