معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمیبخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت میشویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشتمان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
به نام خداوندی که هر لحظه هدایتم میکند
سلام به همه عزیزان
استاد عزیزم سپاسگزارم که تلاش در گسترش یکتاپرستی داری.
خداوند همه ما انسانها را آزاد، برابر و مختار آفریده.
آزاد و برابر آفریده تا بنده ی یکدیگر نباشیم بجز بنده ی خودش.
از هیچ چیز تأثیر نپذیریم بجز باورهایمان
و هیچ قدرت و عامل بیرونی بر سرنوشتمان کوچکترین تأثیر را نداشته باشد مگر اینکه خودمان باور کنیم و افسار سرنوشتمان را بدهیم به عوامل بیرونی و به افراد.
و ما مختاریم که قدرت خداوند را باور کنیم و یا قدرت افراد و هر عامل بیرونی دیگر را.
پس مشکل من باورهای خود من است
و من با خودم و باورهایم طرفم نه عوامل بیرونی.
و ما به راحتی مسئولیت بدبختی هایمان را انداختیم گردن عوامل بیرونی مثل دلار، مملکت، رئیس جمهور، و و و
غافل از اینکه با قدرت دادن به عوامل خارجی، داریم از خدا و وجود خودمان دور میشویم.
غافل ازینکه با قدرت دادن به عوامل خارجی داریم به خدا شرک میورزیم .
یادم می آید که همیشه میگفتیم «فلان کشور خارجی به ظاهر شاه (شاه افغانستان که حدود 40 سال حکومت کرد)گفته بود اگر میخواهی بر مردم حکومت کنی فقط باید مردم را گرسنه و فقیر نگهدار» و صدها مثال ازین موارد.
و به راحتی آب خوردن فقر مانرا به عوامل خارجی نسبت میدادیم.
بی آنکه بدانیم داریم با این حرفها به خداوند شریک قائل میشویم.
چقدر ازین جمله استاد خوشم آمد و چقدر زیباست این نوع نگاه «خداوند شرک به خود را نمیبخشد،نه به این خاطر که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترول زندگی مان، وابسته با نگاه یکتاپرستی است».
پس باید برای پیشرفتم، برای اینکه مالک سرنوشتم باشم و کنترول بر زندگیم داشته باشم، باورهای توحیدی بسازم و قدرت را به خداوند بدهم.
الهی شکرت که در این مسیر زیبا هستم
در پناه الله یکتا شاد و پیروز باشید.