چه کسی مالک توست؟! - صفحه 6

من تا حالا این قدر پشت سر هم نظر نگذاشته بودم ولی دوست دارم منم به اندازه خودم توی این رسالت و شناخت حقیقی سهم داشته باشم.

اما ارزششو داره که این حرفای خدای عزیزززززززززززمون رو بشنویم و بدونیم که او فقط خوشبختی ما رو میخواد و همه ی عالم رو مسخر ما کرده و ما رو اشرف مخلوقاتش,بیاید باهم بخونیم و باور درست کنیم و ایمانمون رو قوی کنیم یا شایدم بسازیم

ارزششو داره:

1- “هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعاً؛ او خدایی است که برای شما همه آن چه را که در زمین است، آفرید”.(1) بنابراین، کره زمین و آن چه در روی زمین یا زیر زمین قرار دارد برای رفاه و بهره وری انسان خلق شده است.

2- “اللَّه الّذی خلق السّموات والارض و انزل من السّماء ماء افاخرج به من الثّمرات رزقالکم و سخر لکم الفلک لتجری فی البحر بامره و سخر لکم الانهار و سخر لکم الشمس و القمر دائبین و سخر لکم اللیل و النّهار؛ خدا است که آسمان‏ها و زمین را آفرید و از آسمان باران نازل کرد و بدان باران برای روزی شما میوه‏ها رویانید و کشتیها را رام شما کرد تا به فرمان او دریا روان شوند و رودها را مسخر شما ساخت و آفتاب و ماه را که همواره در حرکتند رام شما کرد و شب و روز را مسخر شما گردانید”.(2)

طبق این آیه آسمان‏ها و زمین و تسخیر کشتی و امواج دریا و جاری شدن نهرها و خورشید و ماه به گونه‏ای مجبورند حرکت نمایند که به سود بشر تمام شود.

3- “والارض فرشناها فنعم الماهدون؛ زمین را فرش قرار دادیم پس خوب آماده کننده‏ایم”.(3)

این نوع آماده سازی برای استفاده انسان‏هاست، چون حیوانات نیز برای انسان‏ها خلق شده‏اند.

4- “سخر لکم ما فی السّموات و ما فی الارض جمیعاً منه؛ آن چه در آسمان‏ها و در زمین است برای شما رام گرداندیم”.(4) انسان با قدرت علم و اراده میتواند از آسمان‏ها و آن چه در زمین است و خداوند آن‏ها را به سود بشر مسخر کرده بهره کافی ببرد.

از این آیات استفاده میشود که خلقت عالم برای انسان بوده است که از این مواهب در ظل عبادت و علم و معرفت به کمال مطلوب برسد.

و این معنا از آیه: “اللَّه الّذی خلق سبع سموات و من الارض مثلهن یتنزل الامر بینهن لتعلموا ان اللَّه علی کل شی قدیر و ان اللَّه قد احاط بکل شیء علما؛ خداوند کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز مانند آن را، فرمان او پیوسته در میان آن‏ها نازل میشود، این برای آن کسی است که بدانید خداوند بر هر چیز توانا است و علم او به همه چیز احاطه دارد”.(5) نتیجه این علم پرستش پروردگار و ثمره پرستش به کمال مطلوب رسیدن است و ثمره کمال به زیستی در دنیا و سعادت در آخرت است. در روایتی امام حسین(ع) به یارانش فرمود: “یا ایّها النّاس انّ اللَّه جل ذکره ما خلق العباد الا لیعرفو فذا عرفوه عبدوه فاذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عباده ما سواه؛ ای مردم، خداوند متعال بندگان را نیافرید مگر برای این که او را بشناسند هنگامی که او را شناختند او را عبادت کنند و هنگامی که عبادتش کردند از بندگی غیر او بی نیاز میشوند”.

1٫ بقره(2) آیه 29٫

2٫ ابراهیم (24) آیه 32 و 33٫

3٫ ذاریات (51) آیه 38٫

4٫ جاثیه (45) آیه 13٫

5٫ طلاق (65) آیه 12٫

پایگاه فرهنگی تفریحی ایران ناز

سپاسگزارم*