چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

با سلام خدمت استاد عزیز و بزرگوار و خانم شایسته محترم:

بخاطر اندامی که ساختین مجدد بهتون تبریک میگم

بخاطر صداقت در کلامتون ،خدا را شاکرم

بخاطر حرفهای ارزشمندتون ،خدا را شاکرم.

بخاطر عزم و پشتکارتون ،خدا را شاکرم

بخاطر کلبه زیبا و عاشقانتون ،خدا را شاکرم

بخاطر سکوت طبیعت و آرامش عمیقی که در اونجا و اطرافتون و طبیعت بود و حسش کردم، خدا را شاکرم

بخاطر زندگی و روابط عالی که با خانم شایسته عزیز دارین ،خدا را شاکرم.

بخاطر سلامتی شما و خانم شایسته ،خدا را شاکرم و براتون آرزوی طول عمر باعزت همراه با سلامتی را خواستارم.

بخاطر دریاچه زیبا که نقاشی زیبائی را خلق کرده ، خدا را شاکرم

بخاطر ابرهای قشنگ نقاشی شده اش ،خدا را شاکرم

بخاطر درختان و طبیعت قشنگی که دارم تماشا میکنم ،خدا را شاکرم

بخاطر بارانی که با اون تندی وعظمت بارید خدا را شاکرم ، نعمت و ثروت و فراوانی بینهایته و باید همیشه سطل به همراه داشت. یاد تئوری سطلها افتادم

== تجربه تلخی از روابط ام داشتم که میخوام با شما عزیزان به اشتراک بزارم تا چراغ راهنمائی برای زندگیتون باشه:

زمانی که ازدواج کردم در سطح فرکانس ضعیفی بودم و با توجه به افکار اون زمانم شریک زندگی خوبی انتخاب نکردم(البته مادرم از همسایه هاش پرسیده بود که کدوم خانه ای دختر دم بخت داره و خونه ایشان را نشون داده بودند !!!! و منم چون تجربه و آگاهی کافی نداشتم زمان ازدواج رو هوا بودم و بله را گفته بودم ) میخواستم یه زندگی مستقل و عاشقانه و با محبتی را تجربه کنم اما تجربیات گرانبهائی را کسب کردم که انرژی و زمان و هزینه های زیادی برام داشت و سختی های زیادی را برام بوجود آورد:

 وابستگی یک طرفه شدیدی در من ایجاد شد که یکی از نقاط ضعفم شد.

 بیش از حد ازخودگذشتگی نشون دادم

 بخاطر رضایت طرف مقابل هرکاری میکردم تا ازم رازی و خوشنود باشه و روز به روز بدتر و بدتر میشد و انتظارات بزرگ و بزرگتر میشد.

 به خودم خیلی بی توجه بودم و خودمو نمیدیدم و به تعویق مینداختم خودمو.

 از تنهائی میترسیدم

 ترس از دست دادن طرف مقابل را داشتم و همیشه کوتاه میومدم

 دنبال توجه و محبت و تائید از طرف مقابل بودم

 خودمو کوچک میدیدم و طرف مقابل را بزرگ

 با اینکه میدیدم کلی مهارت و توانائی دارم و ایشون هیچ مهارت و توانائی نداشت و هرکاری میخواستم انجام بدم یه جورائی ناامیدم میکرد و یا حاشیه ای ایجاد میکرد تا شروع نکنم و همیشه بالهامو قیچی میکرد و یا با حرفهاش پنچرم میکرد ( منی که خیلی بلند پرواز بودم و هستم )

 همیشه طرف مقابلم و نیازهاش را به خودم ترجیح میدادم

 و به شدت خجالتی بودم

 و از طرفی ناپخته و جوان بودم و تجربه و آگاهی کافی نداشتم

 هرچیزی میخواست چند برابر خواستشو سریع تهیه میکردم و آخر سر میگفت مرد هستی و وظیفه ات هست

 نصف خانه را به نامش زدم و برای گرفتن مهریه نصف دیگه را توقیف کرد. …

دوستان عزیز شریک زندگی میتونه با حرفهاش و کاراش بهتون امید بده یا ناامیدتون کنه ، میتونه به عرش یا فرش ببره زندگی را به بهشت یا جهنم تبدیل کنه و من عینا اینو در زندگیم دیدم .

خدا را شاکرم که تجربیات خیلی بزرگ و گرنبهائی را کسب کردم و به آگاهی های بزرگی رسیدم و آدمای سمی و منفی اطرافم دارن محو میشن.

=== یادمه سالهای قبل زمانی که دبیرستان درس میخوندم، تابستانها دوستانم کلا تفریح میکردند ولی من از صبح تا عصر حدود ساعت 6 پیش پدرم کار میکردم ( ایشان معمار و بنا بودند و اون زمانها منم بعنوان کارگر در کنارش کار میکردم)

تا ساعت 6 عصر با اون همه خستگی و کارگری جلوی نور شدید آفتاب که صورتم داغ داغ میشد و بخاطر جابجائی سنگهای بزرگ و آجر پرت کردن و کیسه های سیمان و با دوتا سطل ملات را جابجا کردن و بعضی مواقع از پله ها تا طبقه دوم بردن و … دستام تاول شدیدی میزد و مثل سمباده میشد (یه لحظه تصور کنید، تصورش هم سخته )

بعد از ساعت 6 عصر سریع لباسهامو عوض میکردم با دوچرخه حدود نیم ساعت رکاب میزدم تا به محل چمنی که تیم فوتبالمون جمع میشد تا تمرین کنیم برسم و با شور و اشتیاق میرفتم و حدود 2 ساعت و بعضا” بیشتر تمرین میکردیم(2:30 ساعت) و میدویدم و اصلا هم موقع تمرین خسته به نظر نمیرسیدم حتی بیشتر از دوستانی که تا عصر بیکار بودند میدویدم و بهتر از اونا بودم.

میدونید دلیلش چی بود؟؟؟؟

من عاشق فوتبال بودم و فوتبال اون زمانها زندگیم بود و خیلی براش هیجان داشتم و جزو بهترینها بودم و ستاره تیم بودم و همیشه میدرخشیدم ،( اما بعد ها بخاطر مخالفت شدید پدرم و درگیریها و دعواهائی که مدام داشت و یه سری از مشکلات نتونستم ادامه بدم و نیازی اضافه به توضیحات در اینجا نداره )

میخوام در مورد یه سری تکنیکهائی که چرا من جز بهترینها و ستاره تیم بودم و به هدفم میرسیدم صحبت کنم (با کارگری سخت تا عصر و 2-3 ساعت دویدن تا 9 شب )؟؟؟؟

خیلی مواقع در خواب هم فوتبال بازی میکردم و یهوئی پامو میزدم به دیوار و پام درد میگرفت و از خواب میپریدم.

تو رویاهام خودمو تو بهترین تیمها میدیدم و لذت میبردم.

باوجود مخالفتهای شدید پدرم که میدونستم بعد از بازگشت از فوتبال و تمرین یه دست کتک حسابی میخورم و یا کلی سرزنش و تحقیر میشم ولی به جون و دل میخریدم و از علاقه شدیدم به فوتبال نمیموندم ، حتی بارها پاهام در رفته بودند و دستم هم یه بار در فوتبال شکست ولی ادامه میدادم .

1. بخاطر اینکه شور و اشتیاق سوزانی برای فوتبال داشتم و عاشق فوتبال بودم (و اکثر بازیهای فوتبال اسپانیا و آلمان و انگلیس رو نگاه میکردم و خیلی از بازیکنها رو مشناختم کجا بازی کرده؟ چند سالشه؟ کجائیه؟ چند خواهر و برادرن؟ … )

2. تمرکزم فقط روی هدفم ( فوتبال) بود( شب و روز فکر و ذکرم فقط فوتبال بود)

3. ناشنوا بودم وقتی دیگران منو از هدفم باز میداشتند و یا مانع ام میشدند

4. تمام سختی هاش برام شیرین بودند و لذت میبردم و مانع از ایستادگی نمیشدند ( خستگی های کارگری – کتک خوردن- شکستکی دست و دررفتگی های مدام پاهام و … )

5. با علاقه تمرین میکردم و روز به روز بهتر میشدم.

6. به خودم و توانائی هام باور و ایمان داشتم

7. هدفم را بزرگ و دور از دسترس نمیدیدم و مطمئن بودم که در هر بازی حتما گل بزنم و یا بهترین بشم.(به خودم نمی گفتم حالا بریم ببینیم چی میشه؟ میگفتم باید امروز بدرخشم)

خیلی وقتها هدفمون را خیلی بزرگ و دور از دسترس میبینیم و یا براش کلی شاخ و برگ درست میکنیم و داخلش گم میشیم مخصوصا هرچقدر بزرگ میشیم اگه ناآگاه باشیم در جمع افرادی که ناتوان هستند و باورهای خودشون را برامون القا میکنند که نمی تونی و ذهنمان را مسموم و فلج میکنند )

8. همیشه براش احساسم خوب بود و زمانهائی که تمرین یا مسابقه داشتیم لذت میبردم و در لحظه اکنون بودم و حال میکردم(احساس خوب =اتفاقات خوب)

9. استمرار داشتم و هر روز زمان و انرژی میزاشتم برای تمرین و تنبلی و اهمال کاری نمی کردم ( حتی روزهائی که گروهی به تمرین نمی رفتیم و خودم تنهائی تمرین میکردم و دنبال پایه نبودم)

10. خودمو لایق و شایسته بهترین بودن میدیدم

11. بخاطر بهترین بودن وسایل من رایگان بود(کفش و لباس و جوراب … ) جایزه و هدیه های رایگان در طول مسیر به آدم شور و اشتیاق میده

12. همیشه در مسابقات ثابت بازی میکردم و نمی خواستم تعویض بشم ( عدم تمرین و ایستادگی باعث دور شدن از هدف میشه)

اینها یه سری از دلایلی بود که در هدفم موفق بودم و از اینها میشه استفاده کرد برای رسیدن به سایر هدفها

امیدوارم براتون مفید بوده باشه.