چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

سلام خدمت استاد عزیزم و خدمت مریم خانم شایسته و همه دوستان بسیار عالی‌ام

قبل از اینکه کامنت دوستان رو بخونم میخوام تجربه خودم رو بگم بعد هم برم سراغ کامنت دوستان که پر از عشق و آگاهیه

من راستش برای هر چیزی که خیلی تلاش کردم نتیجه گرفتم اما یه موردی هست که خودم میدونم باز ایراد از خودمه و باید باورهایی در وجود خودم اصلاح کنم تا نتیجه عالی بگیرم اما هنوز اقدام نکردم

من برای اینکه کارم رو درست انجام بدم خیلی تلاش میکنم خیلی برای دانش‌آموزا زمان میذارم. از وقتی که میرم سر کلاس تا پایانش اصلا نمیشینم و تقریبا همش سر پا میمونم و باهاشون کار میکنم چون هم خودم عاشق کارم هستم هم واقعا دوس دارم از زمانم استفاده کنم تا بچه‌ها نتیجه بگیرن. البته سعی میکنم کلاسم کسالت‌آور هم نباشه. تقریبا همه همکارا و دانش‌آموزا این تلاشها رو میبینن و قدردان هستن اما متاسفانه مدیر مدرسه از سال دومی که من در مورد نمره دادن باهاش موافق نبودم دیگه … نه اینکه ندونه خودش هم همیشه معترفه که تو تلاش میکنی و سختگیر هستی و … اما حاضر نیست یک دونه مثلا تقدیر نامه برای من تهیه کنه. اینم بگم نه فقط در مورد من بلکه ایشون یه جورایی خیلی کارهاش ایراد داره. بجای مدیریت صحیح متاسفانه … حالا از ایرادات نمیخوام در این سایت زیبا بگم ولی تقریبا 95 درصد همکارا ازش ناراضی هستن و این برخورد فقط در مورد من نیست

اما من مسئله‌م اینه که چرا منی که اینقدر نظم و ترتیب و علم و پیشرفت مدرسه و دانش‌آموزا برام مهمه باید بیام به مدرسه‌ای که اصلا این چیزها براشون ارزش نیست و تنها چیزی که مهم هست ظاهر سازی و گرفتن عکس و فیلم و تقدیرنامه هست

با اینکه همه گله‌مند هستن اما شاید فقط من و یکی دو تا از همکارانم کار میکنیم نه بخاطر تشویق بلکه بخاطر پیشرفت خودمون و دانش‌آموزا و من بارها گفتم و عملا نشون دادم که من کار میکنم چون اولا علاقه دارم بعد هم چشمم به دستان خداست و به ظاهر سازی و خود رو به مسئولین نشون دادن علاقه‌ای ندارم

الان هم نمیخوام که کسی از من تشکر کنه ولی در حاشیه بودن محیط کاری که داریم اصلا خوشایند نیست و به وضوح میبینیم که بخاطر ضعف مدیریتی هست و البته که یک جناح‌بندی در بین مدیران و معاونین و … بوجود اومده. من سعی میکنم که کارم رو درست انجام بدم و اصلا در حواشی نباشم اما ناخودآگاه دارم دلسرد میشم و همش از خدا میخوام که من رو به محیط کاری دیگه‌ای هدایت کنه. خودم میدونم بودنم در این مدرسه بخاطر فرکانس‌های خودم بوده دارم کارهایی انجام میدم که از اون مدرسه خارج بشم البته با استفاده از قوانین.

ممنونم از استاد عزیز که اینقدر زمان میذارن برای راهنمایی ما و در اختیار گذاشتن آگاهی های ناب.

هر چند که استاد کجا و من معلم ساده کجا اما وقتی خودم رو می بینم که از اونجاییکه به کارم علاقه دارم اگر صبح تا شب سر کلاس باشم و با بچه‌ها کار کنم بازهم لذت میبرم استاد رو کاملا درک میکنم که مشتاقانه میاد و این آگاهی‌هایی که بهش الهام میشه رو در اختیار ما قرار میده

بازم تشکر میکنم استاد بزرگ.شما بزرگترین و ارزشمندترین استاد در جان و جهان هستید.

عاشقانه دوستتون دارم