چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

به نام خدا

خدایی که در این نزدیکی است

خدایی که از رگ گردن به ما نزدیکتر است

….

سلام و درود خدمت استادان عزیزم

سلام و صد سلام به همسفران عزیزم در این سایت الهی که

می دانم نه استادان عزیزم

و نه همسفران عزیزم در این دنیا لنگه ندارند

الهی شکر برای وجود تک تک تون

…‌‌…..

من جواب این سوال را می خواهم بدهم

و اون این هست که

اولا من خدای خودم را باید بهتر بشناسم و همه ی موفقیت ها و دلایل موفقیت ها و همه و همه اعتبارش را به خود خداوند قادر متعالم بدهم

دوما اینکه من هنوز به صحبت های استاد . به کشف قوانین زندگی . به استمرار در کار کردن روی خودم ایمان قطعی و واقعی و صد در صد را ندارم حالا چرا ندارم ؟؟؟

چون هنوز در شک و تردید هستم که آیا این قانون هست ؟؟!؟

آیا جواب می دهد

آیا من این همه بیایم و روی خودم کار کنم جواب ندهد چی ؟؟؟!

آخه بنده ی خدا ..‌‌ این همه جواب گرفتی …‌‌ دیگه شک کردن اینجا چه معنایی دارد

من خودم خیلی از قانون و از صحبت های استاد عباس منش عزیزم در مورد قانون نتیجه گرفتم خدا را صد هزار مرتبه شکر

چه آشغال هایی که در زیر مبل با دست خودم کرده بودم و ریخته بودم و کم کم خداوند بهم گفت درشون بیار ..‌.

تا کی می خواهی همه را زیر مبل کنی؟؟؟؟

تا کی می خواهی مخفی بازی کنی ؟؟؟؟

و خداوند همیشه پاسخ می دهد

پاسخ درخواست کننده را

الهی شکر

الهی شکر

الهی شکر

……

من هدف اصلیم «««« زندگی کردن در ویلای شخصی خودم با عشق و با لذت و آرامش و سلامتی است »»»

خیلی هم تلاش کردم برایش ولی نتیجه هنوز نگرفتم

البته که هدف های دیگر هم بوده

که اونها را خود خود خود خدا با عظمتی که دارد برایم خلق شون کرده است خدا را بی نهایت سپاسگزارم

ولی این خواسته را من خیلی وقته دارم

و دوباره اومدم از خداوند هدایت خواستم

و دوباره روش کار کردم

خدا را صد هزار مرتبه شکر

من اومدم دونه به دونه ترمزهایی که استاد جان می گویند را سعی کردم روزی یک دونه روشون کار کنم

اول از فایل های توحیدی شروع کردم

و دیدم ایمانم خیلی سست است

اومدم روی ایمانم به شدت کار کردم

هر چی که وارد زندگیم شد . حتی کامنت ها . خواندن کامنت ها وووو همه را از خداوند دونستم

بعد روی ترمز ها یکی به یکی دارم کار می کنم

بهشون فکر می کنم

تامل می کنم

و خدا را صد هزار مرتبه شکر اوضاعم بهتر شده و می تواند بهتر هم بشود اگر روند را ادامه بدهم

و سرد نشوم

خدایا خودت کمک کن

الهی به امید تو

……

در مورد الگوهایی که استاد جان گفتند من خیلی الگو پیدا کردم و بهشون نزدیک شدم

و در حد خودم یعنی جوری که در فضولی نباشد ازشون پرسیدم

و در نود و نه درصد گفتند از وام . قسط . چک . نسیه

و به خودم گفتم :: مبارک تون باشه ولی این راه از من نیست . مال من نیست

و رهاشون کردم

فقط در حد اینکه به ذهنم بگم این افراد تونسته اند پس من هم می تونم

همین و دیگه روی خودم دارم کار می کنم

خدایا خودت کمک کن به بهترین شکل ممکن به این خواسته ی اصلیم برسم و هر روزم بهتر از یک ثانیه قبلم شود

خدایا بی نهایت ازت سپاسگزارم

……

حالا من باید بیام الگوهایی را پیدا کنم . برای خودم تکرارشون کنم که

کسانی که در زمان خیلی کم با تلاش خیلی کم به بهترین شکل ممکن به این خواسته من رسیده اند دریافتش کرده اند و هر لحظه از زندگی شون به بهترین شکل داره سپری میشه ……….

خدایا خودت بهم نشون بده تا باورم شود که همین جوری که برای اینها شده برای من هم میشود براحتی

الهی به امید تو

….‌‌….

من باید به این خواسته براحتی با عشق برسم

من نمی دونم

خدایا با خودت

………

من برای مسافرت خدا را صد هزار مرتبه شکر باگ خاصی ندارم یعنی درخواست می کنم و از خدا می خواهم و بعد هدایت میشوم به مکان ها و جاهای عالی و دیدنی که اولش باور نمی کنم

بعد یادم میاد که من از خدا درخواستش را کردم و الان هم بهم داده.

خدا را صد هزار مرتبه شکر

برای سلامتی هم همین که نون و برنج و کم کردم و عبارت تاکیدی را میگم خداوند بهم لطف می کنه و سلامتی را شامل حالم می کنه

خدا را صد هزار مرتبه شکر

یکی از ترمزها این است که من هنوز باور ندارم که همچین خواسته ای هست

کسی یا افرادی را پیدا نکردم که این خواسته را دارند با لذت بدست آورده اند

…‌…‌

می خواهم به زودی زود با اشک شوق جوری که صفحه را نبینم اینجا در همین مکان بنویسم که خلق کردم خونه ی دلخواهم و الان دارم و الان در خونه ی دلخواهم دارم زندگی می کنم

وقتی به خواسته محقق نمیشه با وجود تلاش فراوان این یعنی اینکه خداوند قادر متعال می خواهد بهترین و بهترینها را نصیبم کنه

من هم مثل خیلی از افراد در خونه ی دلخواهم زندگی می کنم خیلی راحت بدون زجر بدون عرق ریختن

چه فایده من که پولش را ندارم ؟ چندین و چند بار تا حالا پول خونه جور شده خریدیم ولی از دستش دادیم

مگه خزانه ی خدا کمه

خدا خودش میگه همه ی ملک ها از آن منه

پس تو چی میگی ؟؟؟ ذهن چموش !!!!……….

چندین و چند بار شده پول های فراوان به حساب مون اومده ولی برای کارهای دیگه خرجش کردیم

پس باید این خواسته را خلقش کنم

باید این خواسته را برای من خلقش کنی

و بعد تعداد ملک ها و خونه های بیشتر و بیشتر

من در همین سن جوانی می خواهم

ما چند تا خواهر و برادر هستیم که هیچ کدوم خونه از خودمون نداریم پس این به ترمز در ناخودآگاه است که اونها هم که ندارند حالا تو چه تلاش می کنی

پدر من در سن بالا صاحب خونه شد پس این هم یه ترمز در ناخودآگاه که پدر تو با اینکه وضعش خوب بود و الان هم وضعش خوبه کار داره شغل داره حرفه داره در سن بالا صاحب خونه شد پس تو هم تلاشی نکن

یا باور کردم که در سن بالا به من داده میشه

یا باور کردم که با زجر و تقلا و بدبختی هزار تومان هزار تومان باید جمع کنم تا بشود یه خونه

چون پدرم هم همین جوری خونه دار شد

این اشغال ها همه در ذهن من بود

همه به صورت ناخودآگاه و مخفی

مخفیانه در ذهن خاموش شده بود

خدا را صد هزار مرتبه شکر برای روشن شدن این همه تر مز

خدا را صد هزار مرتبه شکر برای روشن شدن این همه باور

ملک نیست

خونه نیست.

همه را بردن

همه را تصاحب کرده اند

برای ما دیگه نیست

دیگه نمیشه …. این جمله دیگه نمیشه را من از بچگی تا حالا شنیده ام

بابا تو این وضع و اوضاع کی دیگه خونه داره ؟ کی دیگه خونه دار میشه ؟

حالا بهشون میگی ؟؟؟ چرا بابا این همه دارند ساخت و ساز می کنند

آره ساخت و ساز می کنند

ولی چه کسانی

ثروتمندان!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟

و این جور موقع ها اونقدر مثال می زنند و خودمون هم داریم

حالا ثروتمندان چه کسانی هستند ،؟ یه کسایی مثل خودمون

یا مرد هستند یا زن

یعنی هیچ فرقی از نظر جنسیت نداریم

فقط باورها شون درسته

فقط باورها شون سر جای درستش قرار گرفته

همین

همین

همین

تنها راه باورسازی منطقی کردن ذهن است

فقط این جوری خاموش میشه

هیچ راهی دیگه ندارد

یا یه باگ دیگه اینکه اگر من خونه دار شوم چشم می زنند من را

اول اینکه من خدا را شکر مدارم از اپن دسته از آدمها دور است و داره دورتر میشه

دوم اینکه باورهای بهتری نسبت به قبل دارم

یه باگ دیگه اینکه من هر موقع خونه تر شدم همین که خلق کردم و داشته باشم مریضی و بیماری سراغم میاد

چون مادرم هم همین طوری شد همین که رفتیم در خونه ی خودمون بعد از سالها انتظار و دعا کردن . که من درست در 20بیست سالگی بودم

مادرم همه ی بیماریها سراغش اومد

که این هم از ترمزها است که

اگر صاحب خونه شوم همین که بروم در خونه ی خودم همه ی بیماریها را دچار می شوم

و در ناخودآگاه خودم میگم چه فایده

بیماری را نمی خواهم

اگر بروم توی خونه ی خودم بیمار میشم

پس نمی خواهم

اصلا ولش کن

اصلا به این نمی ارزد

پس ساخت باور قدرتمند: من به زودی در خونه ی دلخواهم زندگی می کنم به سلامتی با عشق و با لذت

اصلا وقتی باورهای سلامتی را دارم بیماری کیلویی چند است ؟؟؟؟؟!!!!!!

الهی شکر

الهی شکر

الهی شکر

دلیل این همه ترمز و اشغال ذهنی در اینجا مکتوب کردن این بود و این هست که ::

این خواسته خیلی وقته من دارم و اصلا اثری از اثراتش نیست

یعنی داشتم بی خیالش می شدم که خداوند من را هدایت می کنه

داشتم بی خیالش می شدم که دوباره هدایت میشوم به فایل های استاد

داشتم بی خیالش میشدم که هدایت شدم به دوره کشف قوانین زندگی و آپدیت قوانین

خدا را صد هزار مرتبه شکر

خدا را صد هزار مرتبه شکر

خدا را صد هزار مرتبه شکر

هیچ خونه ای موندگار نیست ….. این خیلی باگ است در ذهن من

که همین که خونه را دریافت کردی از دستش می دهی پس چه فایده اصلا نمی خواهی

یعنی این بر می گرده به از دست دادن خونه های قبلی که داشتیم و همه را از دست دادیم

که من با توکل بر خدا صاحب میشدم ولی ما نمی رفتیم توی خونه زندگی کنیم و خونه را می فروختیم

هر کدوم هم بر حسب به اتفاقی

یعنی هیچ کدوم هم یه جور نبود

یکی را به نام زدیم نصف پول مون را هم دادیم بعد یه انسان خوبی گفت بقیه پول تون را من می دهم بعد زیرش زد و خونه تموم شد حالا بماند که اون پولی هم که پیش اون صاحب ملک داشتیم نمی داد

یه ملک داشتیم خوب هم رشد می کرد همسرم گفت بیا بفروشیم بریزیم توی بورس ریختیم که بورس هم ترکید

یه خونه داشتیم جای خوب همسایه های خوب بهترین نقطه ی شهر که شریک بودیم که اون هم فروختیم

اینها را میگم تا با کدهای ذهنی ام در بیایند وگرنه همون آش است و همون کاسه

نه رشدی هست و نه سودی

ادامه دارد

من بزودی بدستش می آورم

به راحتی

به آسونی

من به راه های بهتر

من به عبارات تاکیدی بهتر و راحتر هدایت میشوم

خدایا باز هم کمک

خدایا باز هم کمک

خدایا باز هم کمک…..‌.

……..

……….

خدایا ترمزها را رفع کن برای همیشه

خدایا خودت باورها را قویتر کن

خدایا مسیرها را هموارتر کن

برای تو کاری ندارد

به نام نامی دوست

الهی به امید تو

خدایا شکرت

سلام و درود بر آبجی عزبزم بهاره نازنین

.

می خواستم خودم کامنت کنم ولی عمدا اومدم در جواب کامنت شما جواب دادم و نوشتم که هم ردپا باشد

و هم قانون آزادانه بدهیم با هم

هم من رشد کنم

هم شما

و هم دوستانی که کامنت را می خوانند

چون همین نوشتن ها و ادامه دادن هاست که پایداری نتایج را رقم می زند

وگرنه همه یادمون می ره

…

چرا باید دستاوردها مون باعث خوشحالی و بالابردن عزت نفس مون باشد

چرا باید خود خوری کنیم برای موفقیت های دیگران و شکست های خودمون

اینها عواملی هستند که مانع شده اند که ما به خواسته هامون نرسیم و درجا بزنیم

من خودم هم این ناکامی ها را داشتم

و دارم

ولی با خوندن کامنت شما باز هم بیاد آوردم چون ما انسان هستیم و فراموش کار و یادم می‌رود

با یادآوری بیاد می آورم که مقایسه کردن خودم با دیگران عامل این هست که من متوقف شوم . غبطه بخورم که چرا اینها دارند ولی من ندارم ؟؟

ببین الکی نمیشه گفت من این ترمزها را ندارم . اگر نداری که کجاست موفقیت های بزرگ و اگر قبول کنم که دارم باز هم خدا را شکر که قبول کرده ام و باید روشون کار کنم

وقتی با عده ای که در سطح پایین هستم می نشینم قشنگ می بینم که همه به خال خودشون زار می زنند . افسوس حال و گذشته را می خورند و اگر دستاوردی هم دارند در حد یک خونه کوچیک و یک ماشین پراید مدل پایین است

استاد میگه : من استانداردهام بالاست و وقتی بالا گرفتی برنده ای

.

کامنت شما را خوندم و توقف کردم

چون به خودم گفتم : مکه به خدا نگفتی نشانه . ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده.. همینه . این را درستش کن روش کار کن . برو قدم بعدی .

من یه جاری دارم ایشون خیلی دستاوردهای بالایی را کسب کرده خدا را شکر ولی همه با قسط و‌وام و چک و نسیه . من این را نمی خواهم

من آسان شدن راه را برای خلق کردن خواسته و خواسته هام می خواهم.

دوست عزیزم کامنت شما خیلی پرمحتوا است

خیلی کارساز است

باید در مدار دریافت کامنت شما کسی باشد تا نکته و نکته های قانون را دریابد .

دوستان شما با شما تلاش کرده اند ولی درون مهمه که چی گفته میشود

شماها همه با هم رشد کرده اید ولی اونها از شما موفق تر هستند حالا دلیلش این هست که اونها باورهای مناسب تری دارند و مطمئنا ترمزهای کمتری

ما باید کسانی که حالا در مثال شما همکاران عزیز تون را تا می تونیم تحسین کنیم بگوییم ماشاالله احسنت آفرین هزار ماشاالله .. این تحسین خودش ایمان می خواهد چون هر کسی نمی تواند

من در پدرم الان از پیاده روی میام اونقدر خونه های فوق لاکچری دیدم و همه خونه ها . صاحب خونه ها وو را تحسین کردم و تایید کردم که قانون کار می کند ولی باز هم ترمزها نمی گذارند و باید ریشه یابی شوند

مثلا در مورد خودم فهمیدم یعنی خداوند بهم گفت که صاحب خونه پول از کجا آورده تا این خونه را خریده و صاحب شده هم در کلام هم در ذهن

کار نداشته باش که ایشون کی هست

چه شخصی هست . چکاره است . کارخونه دار است . ماشینش چیه . شغل اصلیش چیه . از کجاش آورده که تونسته این خونه را بسازد

کار به کار این ها نداشته باش

تو فقط تایید کن و تحسینش کن و بگو حتما و مطمئنا وقتی برای ایشون سده برای من هم میشود این را می دونم این را مطمئنم

البته که دارم روی این ترمزها و باورها کار می کنم و باید به مرحله ی دریافت برسد

ولی باز هم خوشحالم که خداوند بهم

گفت الحمدلله خدا را صد هزار مرتبه شکر

.

در مورد مقایسه کردن خودمون با دیگران هم خیلی باید روی خودمون کار کنیم یعنی باید مدام یادآوری کنیم که این من هستم . فلانی از من بهتر هست

ولی من هم به موفقیت های زیادی دست پیدا کردم

مثلا من در مورد زندگی کردن در خونه ی خودم خیلی خودم را با دیگران مقایسه می کردم

در شهر ما چند تا خیابون هست که خیلی به نسبت بقیه خیابون ها رشد ملک هاش عالی بوده

من میبینم خیلی ها میگن نه فقط فلان خیابون فلان ساختمون

بعد میگن چطور به فلانی داده پس یه ما هم مثل اپن باید بده

البته از یه جهاتی خوبه که آدم بتونه بهترینها را برای خودش بخواهد

اما اینکه بخواهیم خودمون را مقایسه کنیم با دیگران این خارج از قانون است و دست یافتنی نیست

یعنی بگیم چطور اون دارد من هم عین اون را می خواهم مثل اون می خواهم از راهی که اون رفته می خواهم

شاید خدا می خواهد بهتر از اون را به ما بده

البته این با الگو برداری فرق دارد

اگر موفقیت بزرگی دیگران دارند باید بری من و شما الگوهای خوبی باشند و مدام تکرارشون کنیم که ببین برای این شده بهترینها هم شده پس برای من هم شدنیه پس برای من هم میشود

.

دوست عزیزم کامنت شما خیلی پر محتوا است

خیلی ترمزها و باورها داخلش دارد

.

الهی که همیشه در مدار موفقیتها و دستاوردهای بالا و در اوج باشیم هم من هم شما و هم همه ی دوستان عزیزم

.

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

خدایا شکرت برای وجودتون

.

سلام و درود بر سمیه بزرگی عزیز

.

در مورد نرسیدن به هدف فرمودید

ببینید در مورد رسیدن به خواسته و هدف هامون باید تکامل را کامل رعایت کنیم

که استاد در فایل ها گفتن کامل

شما باید با ایمان بیشتر . با توکل بیشتر فایل های استاد را گوش کنید . نکته برداری کنید . بهش عمل کنید . حرکت کنید وو…..

اینکه با استاد هستید کافی نیست

مهم اون ترمز ها و باورهای ما است که مثل سیمان در مغز و ذهن ما هست و چسبیده

و اینها همه احتیاج به زمان دارد

زمان بیشتری با قانون بودن

زمان بیشتری با استاد عباس منش بودن

زمان بیشتری روی خودمون کار کردن

زمان بیشتری با خدا بودن

زمان بیشتری با خدا مناجات کردن

وووو

…

اینکه شما بهترین ها را می خواهید خودش خیلی خوبه

اما باید

قانون تکامل و قانون تصاعد را به خودتون یادآوری کنید

شما باید هدف های کوچک برای خودتون بزارید

بعد که بهش رسیدید اپن را تایید کنید خدا را شکر کنید

تاییدش کنید که قانون داره کار می کنه

از خداوند هدایت بخواهید

و دوباره هدف بعدی

دوباره خواسته های بعدی

.

این موارد را هم به خودم و هم به شما دارم میگم که

یادمون باشه که قانون کلاه سرش نمی رود

همه ی اینها با هم جواب می دهد

دنبال چیزی بیرونی نباشیم

.

این را هم به خودم میگم و هم به شما آبجی مهربونم که

استاد عباس منش را خیلی دنبال کنید

همه چیز در ذهن ما است

فقط باید باور کنیم که می شود

دنبال این نباشیم که کسی ما را به راه راست هدایت کند

فقط باورهای ما است که کارساز است

به امید الله مهربانم همه با هم رشد می کنیم

خدا را شکر اینجا هستیم

خدا را شکر خداوند ما را هدایت کرده به این سایت الهی و رویایی

هم برای خودم و هم برای شما آرزوی بهترینها را دارم