چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

بنام خداوند بخشنده ى مهربان

سوال 1: چه خواسته یا هدفی داشتی یا داری و با اینکه تمام تلاش های ممکن را انجام داده ای اما هنوز به آن نرسیده ای؟

تعدادشون زیاده،

ی موردش : پیج اینستاگرامم بود، من همینجوری نقاشی های دفتری ک برای پسرم میکشیدم گذاشتم توی پیج اینستا که تو دوره ی کرونا برای بچه ها انگیزه بسه و مادرا برای بچه هاشون بکشن، و در عرض کمتر از دوماه پیجم رشد کرد و ب درامد رسیدم، از دی ماه ب بعد هی روند رشد و لایک ها کم شد، و یادم تابستون سال بعدش ب در و دیوار میزدم

هر روز محتوا اماده میکردم، واقعااا تلاش میکردم ولی نتیجه مایوس کننده بود و در اون زمان جندتا از پیج های مشابه من هیچ فعالیتی نداشتن، عملا هیچی

و از اواسط شهریور میومدن و پست میذاشتن، یهو پستشون وایرال میشد یا پیجهای فالور بالا پستشون تگ میکردن و میدیدم ک یهووو رشد انفجاری داشتن

و واقعا اون روزا تو دلم احساس حسادت و عصبانیت و بی انصافی داشتم

و فکر میکردم ک ب اندازه کافی خلاق نیستم و طرح های اونا بهتر از منه و …

یکی از اون پیجها که دیگه فعالیت خیلییی کمتری داشت، چنان رشد میکرد و لایک میگرفت ک نگو

الان دو سال

از اواسط مهر میاد و دقیقا تا ٢5 بهمن

پست میذاره و میره تا سال بعد

امسال وقتی اومد پیجش 6٢ کا بود و در عرض 4 ماه با وجود فیلترینگ شد حدود ١5٠ کا

ی زمانهایی خیلی دل زده میشدم

و اصلا نمیفهمیدم مشکل کار کجاست

یکی دو هفته بیشتر که توی شکرگزاری صبحم مینویسم و در طول روزم تکرار میکنم ک من خلاقم

من هنرمندم

و خدا خودش مشتری ها رو ب سمت من هدایت میکنه

سه 4 روز پیش ی پست گذاشتم

و تا الان که دارم کامنت مینویسم

بازدید پستم ب 65٧ کا

و تعداد فالورهام از ١٠٢ ب ١٠6 کا رسیده

خدایاااا

من هیچ کار خاصی نکردم

و خدا خودش این همه ادم ب سمت من هدایت کرد

ی مدت زوور میزدم برای مشتری ک تبلیغ بذارم

ولی امروز با خوندن کامنت یکی از دوستان فهمیدم ک من فقط باید لذت ببرم

و خدا خودش برای من مشتری میشه

ی مورد دیگه

داشتن رابطه عاشقانه و زیبا با همسرم؛ ما 6 سال با هم دوست بودیم و ب هم علاقه زیادی داشتیم ولی بخاطر الگو ها و باورهای اشتباهم، ک البته هنوزم دارم و بااید روش کار کنم، رابطه الانم اصلا اون چیزی ک میخوام نیست

اکثر اوقات هیچ حرفی برای گفتن با هم نداریم

اون احساس نزدیکی رو باهاش ندارم ک راحت بتونم ی سری حرفا رو بهش بگم چون میدونم قضاوت میکنه یا کلا دهنیتش بد میشه

در مورد تربیت بچه ها مون هماهنگ نیستیم

( یکی از باگ هام ک پیدا کردم اینه؛ مردا تا وقتی ب دختر دلخواهشون نرسیدن ، بال بال میزنن و زمین و زمان و بهم میدوزن، مصداق همسرم، ولی بعد از ازدواج و رسیدن ب مرادشون تازه یادشون میوفته که مادر دارن، یا ابراز علاقه ب همسر جلوی دیگران زشته و فقط تو خونه و تو خلوت بهش بگی عزیزم و بهش توجه کنی)

یا قبلا ها فکر میکردم که همسرم لیاقت من نداره، اصلا من نمیبینه، با اینکه آشپزی و شیرینی پزیم عالی، هنرمندم، شاغلم ، زیبا و خوش اندامم، خیلی هوای همسرم دارم و پابپاش توی روزای سخت مالی کار کردم کمکش کردم، ولی انگار کوره، ب خودم میگفتم زن داییش( زن دایی همسرم) چی داره، ن قیافه، نه هیکل، نه شاغل، ن هنرمند ، هیییچ کدوم اینا رو نداره جز اینکه از صب گوشی دستشه و داره اخبار رد و بدل میکنه، ولی شوهرش رو چشمش میذارش

خودم مرتب مقایسه میکردم و حرص میخوردم، که جوونیم داره تو این زندگی با این مرد نفهم حروم میشه

ای کاش باهاش ازدواج نمیکردم،

و ازدواجی ک قبلش دوستی باشه همین میشه( الگوهای خراب: خاله ی کوچیک و خواهرم بودن که از همسرشون جدا شدن و انگار ی چیزی درونم منتظر اینه که رابطه منم تمام بشه ( این باگ هم پیدا کردم)

احساس قربانی بودن داشتم و میگفتم باید بسوزم و بسازم

خیلی وقتا تلاش کردم ولی الان با اگاهی های سایت فهمیدم که تلاشم از سر عدم لیاقت، کمبود عزت نفس و خودباوری بوده

اومدم الگوهایی رو ب خودم یاد اوری کردم که باهم دوست بودن، ازدواج کردن و الان سالهاست عاشقانه با همن

حسم ب زندگی و همسرم بینهایت بهتر شده، همسرم خیلی داره تلاش میکنه تا خونه دلخواهم برام بسازه،

ی هفته اس ک پولمون ته کشیده و هنسرم برا اینکه کار نحوابه داره ب در و دیوار میزنه

دیروز عصر بهش گفتم بریم طلا بفروشیم

با اینکه ناراضی بود ولی رفتیم و خرده طلا هام دادم

شد ۶٠ میلیون فیکس

اولین بار بود ک من طلا میفروختم و خوشحال بودم از ته دل

که اینم نتیجه کار کردن روی فایلهاست

قبلا برا ١٠٠٠ تومن پول بهم میریختم دیگه طلا ک حای خود داشت

( تغییرات) : دیشب همسرم ازم تشکر کرد، گفت دستم بیاد دوباره بهترش برات میخرم ( کارم ب چشمش اومد)

دوباره امروز ظهر گلت ناراحت نیستی طلاهات فروختی؟

گفتم نه

تازه از ته دل خوشحالم، که دستمزد اوسا کار دادی، اونم زن و بچه دار، زحمت کشیده کار مارو انجام داده تر و تمیز،

حالا اون بنده خدا تا کی منتظر باشه تا ما پول جور کنیم چون دلمون نمیاد طلا بفروشیم

تازه من از اینا استفاده کردم و لذتشون بردم

برام عادی شدن

و از این جیب ب اون جیب

پولش شد خونه ای دلخواهم که ب زودی میریم توش

( تو این موردا تغییر کردم خداروشکر )

یا در مورد فرزندم: از رابطه م اصلا راضی نیستم، ١٠ سال تلاش کردم ، البته خیلی اشتباهات هم داشتم ولی از سال پیش که مدرسه حضوری شد و پسرم رفت سر کلاس، رفتارش بشدت تغییر کرد

حرفا و حرکات نامناسب، گاهی فیلمهای دو س سال قبلش میبینم که چقدر مودبانه از من درخواست میکرد، دلم میگیره

در طول سال تحصیلی گذشته بارها باهم درگیر شدیم چون انتظارات من براورده نمیکرد( اولین مشکل)

برای درسها وقت نمیذاشت و فقط تو فکر بازی و پارک رفتن و تماشای تلویزیون بود و اخساس میکردم ک از من خساب نمیبره و این از درون من آتیش میزد

چقدر هزینه مشاوره دادم

هیییچ

خلاصه ب این نتیجه رسیدم ک درسش رو رها کنم و بذارم ب عهده خودش

خوند که عالیه اگه نخوند هم خودش با اون شرایط روبرو میشه و نتیجه رو میبینه

ولی هنوز در مورد رفتار مشکل داریم (یک باگم ک پیدا مردم :پسرا شیطون و درس نخونن،)

هر روز صب توی دفتر مینویسم که خدایا امروز میخوام ی رابطه پر از ارامش و سادی ، توام با احترام با پسرم داشته باشم، ولی نمیشه

خیلی سعی میکنم خودم کنترل کنم

ب خوبیهاش توجه کنم

تو دهنم مرور کنم

ولی باز ی کارها و رفتاری میکنه که از کوره در میرم

و با خودم میگم : امروزم نشد

واقعا تو این یکی مورد کم اوردم و همش از خدا هدایت میخوام

سمیه عزیزم

کامنتت یکی از ضعفهام برام یاد اوری کرد

حس عدم لیاقت و کمالگرایی

و البته باور کمبود

منم سالهاست انگلیسی درس میدم

با جرات میتونم بگم توی انتقال مفاهیم استادم

و همیشه خدا ی طوری ب ذهن و زبانم رسونده که مطالب ب زبان اموزام انتقال بدم ب بهترین و راحتترین شکل

ولی من از درون همیشه پر از اضطرابم

مبادا بگم مدرس زبانم و یکی ازم معنی ی کلمه رو بپرسه و من بلد نباشم

اعتماد ب نفس اینکه خودم معرفی کنم ب عنوان مدرس با تحربه نداشتم ولی

ی مدت که رو خودم کار کردم و بهتر شدم

توی ی سایتی پروفایل استادی دارم

وقتی میخواستم قیمت جلساتم بذارم

ب خودم میگفتم که تو که کاملاااا مسلط نیستی

فلان بخش خوب تسلط نداری

نباید فلان قیمت بذاری

( تو این پروفایل استادی میتونی ذکر کنی که میخوای چ سطحی تدریس کنی، مبتدی، متوسطه، پیشرفته)

با اینکه سالها کتاب های فورکرنرز رو ۵٠۴

و کتابهای لسینینگ تدریس کردم توی پروفایل فقط گزینه های مبتدی و متوسط زدم)

همش توی ذهنم که من میگم جلسه ای ٢5٠ زیاد چون من در خد پیشرفته انچنان تسلط مد نظرم ندارم

در حالیکه مثلا مبتدی و متوسطه رو بینظیر درس میدم

متاسفانه اینا ب چشمم نمیاد

و در مورد قیمت دادن از درون خودم لایق نمیبینم یعنی زبانا مثلا میگم جلسه ای فلان قیمت ولی از درون میگم زیاددد گفتی، کی اینقدر میده

یا من نقاشی هم میکشم

ی خانمی رو که دوره دانشگاهی گرافیک و هنر گذرونده رو میشناسم و ازش دوره خریدم

دائم کارهام باهاش مقایسه میکنم

( پارسال یادمه برای ی نقاشی (نقاشی خانم تو ی کتری) ١٢٠٠ گرفته بود ، نقاشی ی سبک فانتزی داره، اسم سبک نمیدونم)

امسال عید برام مهمون اومد و من جرات کردم و دفتر نقاشیم نشونشون دادم

رو هوا 4 تا نقاشیم خریدن

و اینقدر خوششون اونده بود که نگو

من اصلا اعتماد ب نفس قیمت دادن نداشتم

خدا از زبون خواهرم حرف زد وگرنه مجانی میدادم برن

خواهر پرید گفت بدون قاب 4٠٠

( من تو دلم میگفتم زیاده، اخه من که حرفه ای نیستم، با اینکه کلی براشون زمان گذاشته بودم و انصافا زیبا بودن)

ی دونه رو 4٠٠ فروختم

و ٣ تا دیگه رو خود طرف گفت دونه ای 5٠٠ میخرم وگرنه من خودم میزدم تو سر مالم

امروز تو عقل کل کامنت اقا جمال تبریزی خوندم

چقدرر زیبا جواب میدن و عالی قانون درک کردن

فهمیدم که من باید با خودم ب صلح برسم، قبلا فکر میکردم ب صلح رسیدم ولی امروز با خوندن کامنتشون فهمیدم نه کاملا

وقتی از کار و هنرم، تدریسم و مهارتم راضی نیستم

یعنی با خودم در صلح نیستم

دیشب ی نقاشیم تمام کردم

و البته درسته ک مث اون استادم نشد ولی با خودم گفتم اینم سبک منه دیگه

نباید مث اون عینا کار کنم ( ترکیب چهره و رنگ ب سبک خودم)

حتما خیلی ها تو این دنیا هستن که عاشق کارها و سبک من میشن

و این بهم ارامش داد

خداروشکر

منم اگه بخوام بنویسم کدهای مخربم ی کتاب ١٠٠٠ صفحه ای میشه

بسکه داغون و سالها ورودی داغون داشته