چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

سلام بر عزیزان

استاد جان من تا حالا خیلی از فایلهای شمارو گوش دادم اما این فایل اولین فایلی هست که وقتی گوش دادم و عمیقا و عمیقا به فکر فرو رفتم

اولش که به این سوال فکر کردم که آیا هدفی هست که براش تلاش کرده باشم و نتیجه ای نگرفته باشم گفتم بله هدف هست اما من به اندازه کافی تلاش نکردم برای نتیجه، بعد که گفتین نیاز به تلاش سخت نیست تا به هدفت برسی یه تکونی خوردم و متوجه شدم که من الان حدود 10- 12 ساله که میخوام یه رابطه عاطفی معمولی حتی نمیگم رویایی داشته باشم اما هنوز موفق نشدم و این خیلی منو به فکر فرو برد که چرا من نباید به این خواسته م برسم؟ آیا 10 سال کمه؟ آیا من دوباره باید صبر کنم؟ پس چه طور تمام آدمهایی که دورو بر من هستن تونستن یه رابطه ای برای خودشون بسازن اما من هنوزم موفق نشدم واقعا مشکل کار من کجاست که من با وجود 30 سال سن هنوز نتونستم وارد رابطه بشم که بخوام بگم آیا از رابطه م راضی هستم یا نه اصلا استاد من تا حالا در زندگیم کسی رو ندیدم که از لحاظ روابط مثل خودم باشه طوری که به هیچ نتیجه ای نرسه

استاد جان من 3 سال هست که با شما آشنا شدم و تقریبا 6 ماهه که دارم جدی روی خودم کار میکنم یه عالمه نتیجه کوچیک گرفتم و خدارو شکر میکنم اما درمورد رابطه عاطفی فقط در این حد نتیجه گرفتم که آدمهای نامناسبی که قبلا میومدن سمتم دیگه نمیان و این روند تغیرات من خیلی خیلی کند پیش میره درباره روابط

قبل از این سه سال خیلی تلاش ها کردم واسه اینکه بتونم یه ازدواج خوب داشته باشم اما اصلا تلاشهام نتیجه ای برام نداشت . اونموقع ها من مذهبی بودم و فکر میکردم رابطه درست فقط اینه که با طرف محرم شی وگرنه دوست پسر دوست دختری حرومه اون موقع که بینهایت شرک در وجود من بود دست به کارهای احمقانه ای میزم مثل دعا گرفتن .نذر کردن. نماز شب خوندن. چله بستن . یه سریا میگفتن تو طلسم شدی و بختتو بستن هیچ وقت نمیتونی ازدواج کنی

یه مدت هم رفتم توو برنامه های دوستیابی که اونجا اتفاقا بیشتر باعث شد اعتماد به نفسم بیاد پایین ، همه اینا رو گفتم که بگم به اندازه درک و فهمم در اون زمان تلاشمو کردم اما هیچ نتیجه ای نگرفتم اتفاقا ناامید تر و احساس بدبختی بیشتری کردم

بعد که با شما آشنا شدم فهمیدم دلیل اصلی مشکل من اینه که اعتماد به نفس ندارم و شروع کردم به کار کردن روی خودم خیلی چیزها در من تغییر کرد خیلی اتفاقا تغییر کرد اما من همچنان تنها هستم و نتونستم رابطه دلخواهمو درست کنم

حالا میخوام صادقانه بگم که چقدر باورهای نادرست درمورد روابط داشتم که هنوز درمن حل نشده

اول اینکه من در کودکی پدرمو از دست دادم و اصلا رابطه پدرو مادرم رو ندیدم که بخوام اول از اونا الگو برداری کنم بعد که خواهرام ازدواج کردن همه شون ازدواج های ناموفقی داشتن که ذره ای ازش راضی نبودن نه تنها خواهرام بلکه تمام افرادی که دور و بر من بودن هیچ کدومشون از رابطه عاطفیشون راضی نبودن و خیلیاشون حتی جدا شدن

قسم میخورم توو اینمهمه سال که زندگی کردم حتی یک رابطه خوب هم ندیدم،به جرات میگم حتی یه مورد هم ندیدم، البته به جز رابطه شما با خانم شایسته

همیشه توو مدرسه وقتی میفهمیدم که هم کلاسی هام دوست پسر داشتن قضاوتشون میکردم و میگفتم اینا هوس بازن و نمیتونن خودشونو کنترل کنن

به خاطر باورهای مسخره مذهبی که داشتم توو چشمای هیچ پسری نگاه نمیکردم و میگفتم گناهه، اگر پسری هم بهم نگاه میکرد بهش اخم میکردم

خیلی از دوستام و افرادی که در سن پایین ازدواج میکردن رو قضاوت میکردم و میگفتم اینا چقدر بدبختن که دارن انقدر زود ازدواج میکنن مثل دهاتیا زود میرن خونه شوهر بچه داری کنن ولی من خوشبخترم میرم دانشگاه درس میخونم و حالا حالا هم ازواج نمیکنم

به خاطر باورهای مذهبیم چون وارد رابطه نمیشدم همه بهم میگفتن تو سرد و بی احساسی تو هیچی از عشق نمیدونی و من اینو پذیرفته بودم

دقیقا و دقیقا و دقیقا این باورو داشتم که اگر ازدواج کنم از خدا دور میشم اصلا خدا دوست نداره من رابطه عاشقانه داشته باشم اصلا لذتهای جنسی خدارو از یاد من میبره و همیشه و همیشه و همیشه احساسم و نیازهامو سرکوب میکردم انقدر این روند ادامه پیدا کرد که من به افسردگی رسیدم

به جایی رسیدم که فهمیدم باید ازدواج کنم اونم فقط به خاطر اینکه میگفتن با ازدواج نصف دینت ادا میشه یعنی واقعیت این بود که من با تمام وجودم دوست داشتم یه رابطه عالی با کسی که ایده آلمه داشته باشم اما این آرزومو و درواقع این خواسته رو که خیلی هم خوب و طبیعی بود پست و بی ارزش و غیر انسانی تلقی میکردم همین موقع ها بود که وقتی میدیدم به خواسته م نمیرسیدم عصبانی میشدم و حسادت میکردم وقتی میشنیدم کسی داره ازدواج میکنه و اینطوری هی از خواستم دورتر میشدم

استاد جان میدونم ترمز اساسی من احساس عدم لیاقته و خیلی دارم روی لیاقتم کار میکنم من تمام تمرینهای های عزت نفسو انجام دادم اما حقیقت اینه که وقتی به گذشته م نگاه میکنم متوجه میشم که احساس لیاقت در من کشته شده بود و زنده کردن این احساس واقعا برای من زمان میبره من یه جاهایی به خودم حق میدم که انقدر از لحاظ لیاقت پایین باشم وقتی که در کودکی میومدم چیزی بردارم بخورم و بهم میگفتن نباید بخوری این واسه مهمونه یا همیشه خونه رو واسه مهمون تمیز میکردیم و هزاران مثال دیگه که این باورو در من ساخته بود که من لیاقت چیزهای خوب رو ندارم و یا چیزهای خوب سخت به دست میان

حالا من روی این باورهایی که بالا گفتم کار کردم اما هنوزم ترمزهایی دارم مثل اینکه مثلا اگر ازدواج کنم محدود میشم یا مادرشوهرم توو زندگیم دخالت میکنه یا ممکنه ازدواجم به طلاق برسه یا ممکنه ناخواسته بچه دار بشم و من بچه نمیخوام و…. ومطمئن هستم که بینهایت ترمز در ذهن من هست درمورد روابط که این فایل فوق العاده باعث شد خیلی عمیق تر از قبل به خودم فکر کنم

استاد عزیزم بینهایت از شما و خانم شایسته عزیز سپاسگذارم

سلام به شما آرزوی عزیز

خیلی بهتون تبریک میگم به خاطر موفقیتهاتون

بین کامنتهایی که تا حالا خوندم شما اولین کسی هستین که گفتین به هر چیزی که میخواستین رسیدین به هرچیزی که رویا بوده براتون رسیدین و این در من احساس خوب و امیدهای جدیدی ساخت

این باور که میشود

براتون آرزوی موفقیتهای بیشتری میکنم

سلام دوباره به شما دوست عزیز

صمیمانه ازتون سپاسگذارم که تجربه خودتون رو در اختیار من گذاشتین و فایلهایی که معرفی کردین و راهکارهایی که بهم دادین

شاید باید بیشتر روی موضوع رهایی کار کنم چون به جز شما هم یک دوست دیگه به این نکته اشاره کردن

شاید رسیدن به این خواسته خیلی راحتر از چیزی باشه که من فکر میکنم شاید باید به خودم بگم:

آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم

یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم