چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

سلام به استاد و دوستای عزیزم

سوال 2: چه افرادی را می شناسی که با وجود تلاش های کمتر، به سادگی به همان خواسته رسیده اند یا با وجود تلاش های مشابه با شما، خواسته ی آنها محقق شده است؟ (درباره این موضوع با جزئیات توضیح بده)

میخوام یه تجربه راجب این مورد بگم از خودم

من پارسال گواهینامه گرفتم و گواهینامه گرفتن و رانندگی کردن همیشه چیز راحتی توی ذهنم بود. یا حداقل مقاومت و ترس وحشتناکی که خیلیا دارن رو نداشتم. تقریبا همیشه براش شور و شوق داشتم و حتی وقتی گواهینامه نداشتم گه گداری پشت فرمون می‌نشستم.

خداروشکر آموزشم رو با همسایمون که از قبل هم می‌شناختمش شروع کردم. بسیار انسان محترم و کار درستیه و رانندگی خودش هم عالیه.

شهریور 18 سالگیم تموم میشد و هدف من هم این بود که بلافاصله برم و شروع کنم. اولش که رفتم برای ثبت نام کلاس عملی گفتن که تا آذر کلاس نداریم!

یعنی همینجوری سه ماه بره.

منم گفتم نه اصلا من می‌خوام زودتر از اینا گواهینامه بگیرم.

پروسش هم کلا اینجوریه که

حدودا 8 جلسه آیین نامه هست که آنلاینه

بعد 12 جلسه عملیه

بعد آزمون آیین نامه

اگه قبول شدی آزمون شهر

دو هفته بعدش هم گواهینامه میاد.

یعنی از زمانی که شروع میکنی چیزی حدود 1 ماه حداقل زمان می‌بره.

با این حساب آخر پروسه ی من می‌رفت برای بهمن و اسفند.

خلاصه توی این فکرها بودم و داشتم حساب کتاب می‌کردم، که یهو صاحب آموزشگاه گفت ببین این مربی ای که تو می‌خوای، یه هنرجو داره که شرایطش خاصه و فقط سه روز در هفته کلاس برداشته، اگه میخوای باید تایمایی که اون نیست تو کلاست رو بری، در این صورت می‌تونی از هفته آینده شروع کنی!

منم گفتم خدایا شکرت! اوکی همین کارو می‌کنم و بعد از آیین نامه و اواسط مهر کلاسام رو شروع کردم.

مزایای این نعمت برای من چی بود؟

اولا داشتم در سریعترین زمان ممکن یه مهارت بسیار کاربردی یاد می‌گرفتم که استقلالم رو بیشتر می‌کرد. جدا از اینکه اکثر مواقع خودم تنهایی می‌رفتم و میومدم و باز این موضوع به حس استقلال بیشترم کمک شایانی کرد.

کلییییی بهم خوش میگذشت. چون همسایمون رو خیلی دوست داشتم. و کل تایم کلاس رو با هم می‌گفتیم و می‌خندیدیم. تازه روزهایی که کلاسم صبح بود، با خودشون می‌رفتم و با هنرجوی بعدی برمی‌گشتم. اصلا یه شرایط اکازیون بود!!

یه جاهایی بهم آوانس می‌داد. مثلا جز معدود آدمایی بودم که توی تایم آموزش رانندگی با دنده 4 رو تجربه کردم:)) (حداکثر مجاز دنده 2 هست)

و هر بار هم که می‌رفتم خود آموزشگاه برای مهر پرونده و کارای دیگه، همه خیلی با احترام باهام رفتار می‌کردن. درحدی که می‌پرسیدن صبحانه/ ناهار خوردی اگه نه بیا با هم یه چیزی بخوریم و واقعا یه بار صبحانه رو با هم خوردیم.

و آزمون آیین نامه ام هم به همین راحتی بود و بار اول قبول شدم. از بین شاید 20 نفر که اون روز ازمون دادن کلا 4 نفر قبول شدن که منم جزشون بودم. چقدر هم که اون مصحح خانم ماهی بود. و کلی از منظم پر کردن گزینه هام تعریف کرد.

ازمون عملی اما یکم مغرور شده بودم و بار اول رد شدم.

اما بار دوم صبحش هم با ماشین آزمون 2 بار پارک دوبل زدم و یه جلسه هم تمرین کردم همون صبح و با یه افسر خیلی خیلی شوخ و مهربون، آزمون دادم و قبول شدم.

و خلاصه 21 آذر گواهینامه ام صادر شد:)

در صورتی که اول قرار بود حداقل این تاریخ یک ماه یا بیشتر به تعویق بیفته.

آخرشم به کل آموزشگاه به پاس زحماتی که کشیدن و همراهی هایی که کردن شیرینی دادم.

در مقابل چندین تا از دوستان بودن که با اینکه خیلی زودتر از من شروع کرده بودن به کلاس رفتن، اما یکی دو ماه بعد از من گواهینامه گرفتن!

چرا؟

چون اونا فکر میکردن مسئولین آموزشگاه ها میخوان پول بیشتر بابت آزمون گرفتن و … بگیرن برای همین همه رو رد می‌کنن.

اما خداروصدهزار مرتبه شکر من با لذت و آرامش و به راحتی گواهینامه ام رو گرفتم و الان هر روز دارم حرفه ای تر می‌شم.

شاد باشین و سلامت.