چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

سلام و هزاران سلام به استاد بی نهایت مهربان و عزیزم

سلام به مریم جان دوست داشتنی

سلام به دوستان گلم

چه خواسته یا هدفی داشتی یا داری و با اینکه تمام تلاش های ممکن را انجام داده ای اما هنوز به آن نرسیده ای؟

راستش از خواسته هام قبل از آشنایی با شما بگم که خب زیاد است اما بعد از آشنایی با شما خیلی از خواسته هام در زمینه ی روابط و معنویت و سلامتی محقق شده است . اما خواسته های محقق نشده :

– در زمینه ی مالی هنوز هیچ نتیجه ای نگرفتم.

– دوست دارم مسافرت های بیشتری بروم به خیلی از نقاط ایران و خارج از ایران اما این هنوز برام محقق نشده است.

راستش من قبل از آشنایی با استاد مشغول به کار بودم و زمانی که من با استاد آشنا شدم سال 99 بود که بخاطر شرایط بیماری کرونا کار ما تعطیل شد و بعد از آن من به شغلم برنگشتم. اما در آن دوران که من با استاد آشنا شدم در همه ی زمینه ها بسیار نتیجه گرفتم و به هیچ وجه منکر هیچ کدام از آنها نیستم و هزاران هزار بار خدا را شاکرم و همینطور از استاد عزیز و بهترینم سپاسگزارم و بهترین ها را برایش می خواهم.

این را هم بگم در آن سال اول من از نتایج مالی هم شگفت زده شدم اما نه بخاطر شغل خودم بواسطه ی کار همسرم یا موقعیت هایی که فکرش را نمی کردم ثروت وارد زندگی ما شد.

در همان سال اولی که با مباحث استاد آشنا شدم احساس کردم کاری که مورد علاقه ی من است نوشتن است. دوست دارم بنویسم. شروع کردم به نوشتن اما باورم این بود که این کار درامدی ندارد. هنوز هم متاسفانه این باور در من پررنگ است.

سوال 2: چه افرادی را می شناسی که با وجود تلاش های کمتر، به سادگی به همان خواسته رسیده اند یا با وجود تلاش های مشابه با شما، خواسته ی آنها محقق شده است؟ (درباره این موضوع با جزئیات توضیح بده)

در زمینه کارم راستش الگوی بیرونی در اطرافم ندیدم . شنیدم که خیلی ها از تولید محتوا برای سایت های دیگر درامدهای خوبی دارند. ولی نمود بیرونی آن را ندیدم.

اما در کل از خیلی از افراد سایت از کسانی که استاد نام بردند و بچه هایی که نتایج خودشان را برای استاد فرستادند مثل آقای عطارروشن و بقیه الگو گرفتم که چقدر عالی روی خودشان کار کردند.

اما خانم های بسیاری را در اقوام ودوستان دیدم که ایشان هم خانه دار بودند و هیچ کار خاصی غیر از امور منزل انجام نمی دادند اما باورهای بسیار خوبی دارند چرا که به محض اراده کردن خیلی از چیزها مثل خانه و ماشین و مسافرت و … به راحتی به آن می رسند.

سوال 3: چه باورهای محدود کننده ای (ترمزهای مخفی) را می توانی در ذهن خود شناسایی کنی که فکر می کنی باعث شده که با وجود این همه تلاش، باز هم به آن خواسته ها نرسی؟

تصمیم گرفتم به همان کار قبلی که داشتم برگردم اما نشانه هایی آمد که واضح گفت بنشین و کاری که دوست داری انجام بده و من هم همین کار را کردم.

همسرم من را تشویق می کرد حالا که علاقه خود را شناختی به همین کار بچسب و صبر کن نتایج در زمان مناسب رخ می دهد.

در مسیر مورد علاقم مراحل مختلفی را گذراندم و من تصمیم گرفتم سایتی طراحی کنم و نوشته هایم را در آن سایت بگذارم. در واقع من باور نداشتم و هنوز هم ندارم که از این کار درآمدی داشته باشم. متاسفانه این باور خیلی قوی است.

با این حال همین طی کردن این مراحل بسیار چیزهای متنوعی یاد گرفتم مثل طراحی سایت که برایم خیلی دلچسب بود و راستش چون از نظر مالی من به درآمد همسرم وابسته هستم و احساس نیاز نکردم خیلی محکم به برطرف کردن این باور نچسبیدم.

یعنی با خودم می گفتم حالا الحمد الله من نیازهایمان بخاطر درآمد همسرم تامین است پس من کار خودم را بکنم انشالله خدا خودش درست می کند.

فکر می کنم ترمزهایم اول عدم باور به درآمد زایی از این کار است. یعنی باور دارم خداوند نعمت و ثروت را از هر کانالی چه درامد همسرم چه هر درآمد جانبی دیگر وارد زندگیم خواهد کرد اما از این کار شاید در سالهای دور. نمی دانم چقدر دور اما منتظرم.

می دانم اشتباه است. این انتظار نتیجه فشاردادن همزمان گاز و ترمز است اگر نه استاد می گویند اگر ترمز را بردارم نیازی به سالهای دور و دراز نیست.

دوم فکر می کردم حالا پول هم نیومد نیومد مهم نیست.

در کل من خیلی برای پول ارزش قائل نیستم. نه اینکه بدم بیاد یا فکر کنم چیز بدی هست نه اتفاقا خیلی هم دوست دارم اما اون ارزش واقعی که باید براش قائل نیستم. که احتمالا ریشه ی اصلی باز بر می گردد به باورهای مذهبی که اصل چیز دیگری است و مادیات این جهان گذراست.

من هر روز سپاسگزار نعمت هایی که دارم از سلامتی و روابط و عشق هستم. می گویم چه ثروتی از سلامتی بیشتر یا بهتر از رابطه ی خوب. این نشان می دهد که به اندازه کافی ارزش واعتبار و اشتیاق برای ثروت و بالاخص پول قائل نیستم.

در مورد مسافرت فکر می کنم ترمزهای من این است که خیلی دوست دارم محل اقامتم در سفر یک جای مناسب باشد. یعنی هتل یا سوئیت مناسب و تمیزی داشته باشیم و اگر فکر کنم نمی توانم این اندازه هزینه کنم که در هتل خوبی اقامت کنیم ناخوداگاه قید سفر را می زنم.

باور اینکه هزینه هتل ها و مکان های تفریحی آنقدر زیاد است که در سفر باید از خیلی از آنها چشم پوشی کنم و ناخوداگاه فکر سفر را از ذهنم دور می کنم.

ترمزهایی که دوستان نوشته بودند خیلی ها را در خودم می دیدم مثل عدم لیاقت، کمبود که روی خیلی از آنها کار کردم و هنوز دارم کار می کنم.

استاد سپاسگزام از سخاوت بی انتهای شما که اینگونه با فایل های عالی تلنگری به ما می زنید که مدام خودم را واکاوی کنیم و بفهمیم کجای کاریم.