چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1

سلام آقا حمید رضای گل

فکر میکنم اولین کامنت باشه که از شما میخونم و خداوند را سپاسگزارم که من را هدایت کرد و در فرکانس این آگاهی ها قرار داد.

حمید رضای عزیز کامنت اصلی تون و کامنت های اومده در زیرش سراسر منشاء خیر و برکت و آگاهی بود. ممنونم که وقت گذاشتید و جواب کامنتهای دوستان رو با حوصله و به تفصیل دادید.

امروز در تمرین کد نویسیم از خداوند خواستم که ایده جدیدی رو برای درک بیشتر و بهتر آگاهی ها و تمریناتم دریافت کنم که خداوند وهاب و سریع الجواب بلافاصله خواسته ام رو تیک زد با دیدن این کامنت و مطمئنم این ایده همانند ایده عارفه عزیز که ایده شکارچی نکات مثبت رو خلق کردند، ایده بسیار موثر و تاثیر گذاریه و من اسمشو گذاشتم ایده ارتباط زنده تصویری با تجربه خواسته ام! . انجام این تمرین هم مقاومت ذهنی و فاصله مداریم رو با خواسته هام کمتر میکنه و هم به کنترل آگاهانه ورودی هامون کمک میکنه و مهمتر از همه باعث میشه احساس خوب بیشتری در روز را تجربه می کنیم.

ممنونم از آقا مجتبی عزیز که این سوالو پرسیدن و ممنون از شما که اینقدر عالی پاسخ دادید.برایتان بهترینها رو آرزو میکنم دوست عزیز. یا حق

سلام دوست عزیز

بهتون تبریک میگم که دائمآ دارید روی خودتون کار می کنید و بقول خودتون خدا رو شکر کلی نتیجه گرفته اید.

در مورد سوالتون که چرا باید تا آخر عمر روی خودمان و باورهایمان کار کنیم؟! اگر بخوام به زبان ساده در قالب مثالی بگم

دلیلش اینست که همانگونه که ما تا آخر عمرمان برای زنده موندن نیاز به اکسیژن داریم؛ نیاز به آب و غذا داریم؛ اگه میخواهیم خوب زندگی کنیم و اتفاقات خوب رو خلق کنیم باید به این روند ادامه بدیم.

شما اگه یک وعده سیر سیر غذا بخورید بعد چند ساعت باز گشنه میشید و نیاز به خوردن غذا پیدا می کنید تا انرژی لازم برای بدنتان را تامین کنید. ما با کار کردن روی باورهامون داریم به ذهنمون انرژی تزریق میکنیم تا نیازهای ما را برآورده و خلق کند.

وقتی که داریم روی خودمان و باورهایمان کار می کنیم انگار وارد رستورانی شدیم که همه نوع غذایی فراهم است و ما هر غذایی رو که دلمون بخواد سفارش میدیم و دریافت میکنیم. حال اگر ما کار کردن روی خودمان و باورهایمان را متوقف کنیم انگار وارد همان رستوران شده ایم و میبینیم که هیچ غذایی باقی نمانده و اگر هم مانده ته مانده غذای مشتریان است که نه تنها غذای مورد علاقه ما قطعآ نیست بلکه کیفیت مورد نظرمان هم نخواهد داشت که بتوانیم از آن لذت ببریم. ( ناخواسته های زندگیمان را جذب میکنیم)