چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟

با سلام و درودِ فراوان خدمتِ اُستاد عباسمنشِ عزیز:

و سلام و درود به خانم شایسته یِ پُر اُمید و عزیز:

شاید از زمان 6 سالگی تا چند وقت پیش این خصیصه در مورد این فایل دقیقا شاملِ حالِ من بود

چرا ؟

چون من از 6ماهگی پدرم نداشتم

این نبود پدر ، باعث شد که :

من فقط دیگران را ببینم

فقط دیگران را درست بدانم

فقط دیگران را اصل بدانم

فقط دیگران مهم هستند

فقط دیگران درست می گویند

فقط دیگران زیبا هستند

فقط دیگران با اهمیت هستند

فقط دیگران قرار است به موفقیت برسند

واقعا نبودِ پدر در من

و دیدن پدر برای دیگران

یک عاملی شده بود که من یک خلایی

بزرگ برای خود درست کنم.

اما حالا خیلی نمی‌خواهم مثال بنویسم

چون کل سیستم زندگی ام مثال است

اما می‌خواهم صحبت کنم که

به دلیل چه چیزی بود که من نیز در این ورطه افتاده بودم

و چه راهکارهایی به من الهام شد

بعد از هدایت به این سایت

که اوضاعم بهتر شد

یکی از دلائلش خاک تو سری هایی بود که از والدین و اطرافیان و برادر و خواهر خورده بودیم

و به نوعی شرایط دیگران را بهتر می دیدند

و او را با ما مقایسه می کردند

و طبیعی بود که خاک بر سرِ من شود

و این یک باور شده بود

که من نیستم

تنها دیگران باید حضور داشته باشند

اما وقتی که بزرگتر شدم

وقتی که آرام آرام وارد کار و زندگی و حرفه و درس و مشق و دانشگاه خویش شدم

به اندازه یِ یک ذره‌ای اعتماد به نفس ما بالا رفت

تا به جایگاهی رسیدیم که اطرافیان

مثل مادر ، خواهر و برادر ما را با دیگران مقایسه نمی‌کردند

اما آن باور باعث شده بود که من خودم

دیگران را با خودم مقایسه کنم

اما وقتی که انسان

جُنب و جوش و تحرک خود را بیشتر می‌کند وقتی که انسان بیشتر خود را به سمت

کار و تلاش و پویایی سوق می‌دهد

به دلیل اینکه با تجربیات مختلف روبرو می‌شود چه به صورت خودآگاه ، چه به صورت ناخودآگاه ، اعتماد به نفس و عزت نفس او رشد می‌کند

و این رشد کردن باعث می‌شود که او روی پای خودش بایستد و او مسئول تمام برنامه‌ها و زندگی خویش شود

بعد از هدایت خداوند به سمت این سایت به صورت جزئی‌تر و موشکافانه‌تر خودم را نگاه کردم ، و فهمیدم و به این درک رسیدم که :

اگر من :

بدون اینکه ماشینی داشته باشم

بدون اینکه خانه‌ای داشته باشم

بدون اینکه پدر و مادری داشته باشم

بدون اینکه جایگاه خاصی داشته باشم

بدون اینکه مسافرت خاصی رفته باشم

بدون اینکه دوست و رفیق خاصی داشته باشم ، عاشق خودم باشم

و به خودم احترام بگذارم

یک شخصیتِ متعادل و هماهنگ می شوم

دقیقا خیلی از دقایقِ روز و شب ، این احساس در وجودم حضور پیدا می کند

و زمانی که مثلا ذهنم به سمت کشوری خاص می رود که آن کشور بی نظیر است

به این باور هدایت می شوم که :

آنجا خاک دارد

جایی که من هستم هم خاک دارد

آن جا هوا دارد

جایی که من هستم هم هوا دارد

آنجا گل و سبزه و درخت دارد

این جایی که من هستم هم گل و سبزه و درخت دارد

آنجا انسان‌ها باید احساسات خود را مد نظر قرار دهند

اینجا هم من باید احساس خودم را مد نظر قرار دهم

آنجا آدم‌ها صبح بیدار می‌شوند و وارد زندگی می‌شوند

اینجا نیز من باید بیدار شوم و وارد زندگی شوم آنجا آدما می‌توانند نگران باشند

می‌توانند هیجان داشته باشند

اینجا نیز من می‌توانم نگران باشم

و می‌توانم هیجان داشته باشم

پس چون در اینجا خوب هستم

چه اینجا و چه هر جای دیگر عالیست

و این باعث می شود که‌ من اتوماتیک وار و ناخودآگاه همه یِ قسمت های جایی که هستم را خوب بدانم .

یا مثلاً وقتی که به اشخاصی برمی‌خورم که از نظر ثروت یا از نظر مسائل مادی بالاتر از من هستند

اوایل که روی خودم کار نکرده بودم ، سرشار از میلیون‌ها شکل مقایسه کردن و نگرانی و پشیمانی و حسادت می‌افتادم

اما الان خیلی راحت به صورتی که ذهنم عادت کرده است وقتی به این شرایط برمی‌خورم

اولاً سپاسگزار خداوند می‌شوم که حتماً ثروت آنها باعث فراوانی در جهان می‌شود

و باعث می‌شود که حتی رگه‌هایی از این ثروت به شکل‌های مختلف ، بصورت چرخه هایی حتما وارد زندگی من هم میشود

و این باور به ذهنم می‌آید که او حامل این ثروت‌هاست

و نتیجه یِ این ثروت‌هایی که او دارد

احتمالاً باید احساس خوب باشد

پس اگر من به اندازه او ثروت ندارم

اما می‌توانم احساس خوب را در خود حاکم کنم این باعث می‌شود که

چه آنها را و چه خودم را عادی ببینم.

در کل هماهنگی با خویش

و هماهنگی با منبع باعث می شود که خودت را همگام با جهان ببینی

خودت را قطعه ای از جهان ببینی که دُرُست است

خودت را همسانِ دیگران و دیگران را همسانِ خودت

خودت را به قول فایل های گذشته استاد ،

خدا ببینی و دیگران را نیز او ببینی

و این باعث می شود

که به جای مقایسه کردن

به جای حسادت

به جای تقلا کردن

به جای کوچک کردن خودت

اُلگو برداریِ سازنده داشته باشی

اما واقعاً هر چقدر هم اوضاع بیرون به هم ریخته باشد

هر چقدر هم اوضاع اطرافت به هم ریخته باشد و به طریقی باشد که اوضاع دیگران را خوب ببینی ، نه اوضاع خودت

باز هم این قدرت را داریم که

اوضاع و جهان درونی خود را به شیوه‌ای در بیاوریم که

نیازی به مقایسه کردن

و نیازی به شرایط دیگران را بهتر دیدن نداشته باشیم

و بدانیم که واقعا وجود این جهان

تجلیِ خداست

هر اتم آن خودِ خداست

و همه جا حضور دارد

پس در همه جا پتانسیلِ خلقِ همه چیز هست.