چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟

به نام خدای مهربان سلام

خدارشکر میکنم که قدرت خلق زندگیم رو به من عطا کرد

رفتار:

رفته بودیم رستوران با چند تا از دوستام که صبحانه سلف سرویس بخوریم ،وقتی که داشتیم بر میداشتیم من هی میگفتم که اونجا بهتره یا این اینطوریه ،ووقتی که هم که نشسته بودم سر میز صبحانه چشمم افتاد به بقلی و گفتم فک کنم اون بهتره برداشته

من اصلا فک نمیکردم که این رفتارم ریشه خطرناکی داره که همون توجه به ناخواسته هاست

من هی از استاد میشنیدم که به ناخواسته ها توجه نکنید و هی میگفتم که بابا من که خودم رو کردم تو غار چرا پس حالم خوب نیست ، و الان متوجه شدم که من اگر خودم رو زندانی هم کنم باز خودم رو و به قول استاد شخصیتم رو با خودم دارم میبرم ، و تا اون تغییر نکنه هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد

اصلا امروز صبح که بخشی از این فایل رو گوش دادم کل نگاهم به همون جایی که کار میکنم تغییر کرد ،انگار جایی که جهنم بود برام شد بهشت

الان انگار راه زندگی رو تازه فهمیدم چیه

حتی نگاهم به سایت و کامنت ها تغییر کرد

نگاهم به همسرم و فرزندم تغییر کرد

الان متوجه شدم که چرا نتیجه رخ نمیده

هی از خودم سوال میپرسیدم که بابا من که دارم کار میکنم ،من که دارم وقت میزارم هر چی استاد میگه رو سعی میکنم انجام بدم

چرا پس احساس نمیکنم که زندگیم دست خودمه و میتونم تغییر بدم

الان متوجه شدم که این ترمز وجود داشت

الان متوجه شدم که اصل داستان رو من رعایت نمیکردم و حتی نزدیکش هم نبودم

الان متوجه شدم که اصلا چطور باید عمل کنم و ریشه همه چیز و همه تغییرات همین نوع توجه کردنه که اینم تمرین میخواد

الان درک میکنم که باید چکار کنم و متوجه ام که اول راهم

دقیقا انگار احساس میکنم باید تمرین کنم که زبان یاد بگیرم

الان فهمیدم که زبان برام خوبه و متوجه هستم که هر چی بگم زبان خوبه زبان خوبه زبان خوبه اتفاقی نمی افته تا زمانی که من حرکت کنم و تمرین کنم

که همین که متوجه این داستان شدم کلی از راه رو طی کردم و این پیشرفت میشه برای من

به نام خدای مهربان سلام

خداروشکر که قدرت خلق زندگیم رو به من داد

استاد عزیزم خیلی ازت ممنونم که هر بار دریچه ای از آگاهی ها رو به ذهن ما باز میکنید

چند سوال وجود داره تو ذهنم

ابهامات ذهنی

اگر من قراره که نکات مثبت توجه کنم که پیشرفتم چی میشه ؟

اگر من قراره که فک کنم که شهر من بهترین شهر دنیاست پس پیشرفت چی میشه ؟ پس جهان بینی چی میشه ؟ آیا باید تو همین شهرو دیار بمونم ؟

خب من که دارم به نکات خوب همسرم توجه میکنم که همیشه باهم هستیم ، یعنی اینکه من دارم توجه میکنم ولی همیشه باهم هستیم ، ولی من دوست دارم شهرهای دیگه رو ببینم و زیباییهاش رو ببینم

آیا باید ثابت بمونم یه جا؟ آیا منظور اینه که نباید حرکت کرد؟

به طور مثال، کاری که من هر روز دارم انجام میدم به صورت ناخودآگاه اینه که هی در طی روز که به مشکلاتی میخورم میگم ببین ببین که میگن اینجا موندن بدرد نمیخوره ، ببین ببین اینجا محیطش کثیف و آلوده است

چرا این رو میگم ؟ بخاطر این میگم که باعث بشه که من از اینجا بدم بیاد که منجر بشه حرکت کنم از اینجا

چرا بدم میاد از اینجا ؟ چون اینجا محیطش خیلی آلوده است و من نمیخوام کل عمرم رو اینجا سپری کنم

چرا این رو میگی؟ این رو میگم که منجر به حرکت من بشه

ابهام ذهنیت چیه؟

ابهام ذهنیم اینه که استاد میگه همونجایی که هستی باش و به نکات مثبتش توجه کن از همونجا به یه درجه بالاتر میری ولی من نمیخوام اینجا به یه درجه بالاتر برم

چرا نمیخوا؟ چون صددرجه هم اینجا بالاتر برم باز کارمند شخص هستم

من میخوام به این مسئله پایان بدم

اوکی بیا از منظر دیگه ای نگاه کنیم به موضوع

من یه هدف دارم ،یا من یه خواسته دارم ، خواسته ام اینه که وقت آزاد بیشتری داشته باشم ، بیشتر کنار خانوادم باشم ، پول بسازم ، گردش بیرون برم و اطراف روببینم ، آزادی بیشتری داشته باشم ، محیطم تمیز باشه، برای شخصی کار نکنم یا دراختیار کسی نباشم در اختیار خودم باشم

خب این خواسته من هست

شرایط فعلیم چطوره

اینطوره که من برای کسی کار میکنم و در محیطی آلوده هم کار میکنم

پس من با خوردن به تضادهایی یه خواسته ای دارم

حالا میخوام به خواسته ام برسم

چیزی که به ذهنم میرسه اینه که میبینم نمیتونم حرکت کنم و نیاز به یه ابزار برای حرکت دارم

به نظرم اومده که ابزاری که بتونه من رو حرکت بده استفاده از همون ابزاری هست که همیشه به طور معمول استفاده میکنم

چی ؟

مثلا یه کسی یه کاری کرده و من رو ناراحت کرده من برای اینکه پیشش نرم و یا اینکه بتونم نفرت پیدا کنم ازش که پیشم نیاد و یا من از اون دور بشم ،باهاش دعوا میکنم یا ازش بد میگم یا به بدیهاش فک میکنم که از من دور بشه

و هیچ وقت نشده که به خوبیهاش فک کنم که از من دور بشه چون هر وقت که به خوبی هاش فک کردم دیدم که اون طرف بازم هست و از صحنه روزگار محو نشد

حالا این باور درمن هست که اگر میخوام که مثلا تو این کارخونه یا محیط نباش باید به بدی هاش فک کنم و یا ازش بد بگم تا باعث بشه که من به زورم که شده از اینجا برم بیرون

خب چرا به بدی هاش فک میکنی ، خیلی راحت و آروم از اینجا دل بکن برودیگه ، چکار به اینجا داری

نمیتونم ، چون یه چیزی مثل ترس درونم رو گرفته ، و چون زورم بهش نمیرسه میخوام با نفرت پیدا کردن از اینجا کمک کنم که حرکت کنم

آها پس اینطوریه

تضاد ، خواسته ، نیاز به حرکت ، ولی ثابت موندن، بررسی علت : ترس ، راه کار : نفرت پیدا کردن از اینجا که منجر به حرکت بشه ، توجه به نکات مثبت باعث میشه بیشتر موندگار بشم ، علت حرکت نکردن : ترس

پس یعنی اگر ترس نباشه حرکت میکنی ؟ آره

احساس امنیت هم هست

پس هم ترس و احساس امنیت جلوت رو گرفته ؟ دقیقا ،پس فک میکنی اگر به نکات منفی توجه کنی باعث میشه حرکت کنی ؟

آره

یعنی در اصل سوخت حرکت رو توجه به نکات منفی میدونی

دقیقا درسته

ولی این رو میدونم که این اشتباهه

ولی انگار هی دوگانگی در من هست ، اول اینکه میدونم این اشتباهه که به نکات منفی توجه کنم دوم اینکه وجودم باورش داره

به نظرم درجه سختیش رو بخوام توضیح بدم اینطور میتوم بیان کنم

من میدونم که ورزش کردن برام خوبه ولی وجودم قبول نمیکنه که انجامش بده

چرا؟

چون رنج میکشه از فک کردن بهش یا اینکه یادش بیفته

پس در نهایت رسیدیم به باورها و مفهوم اصلی اهرم رنج و لذت

بله

دقیقا همینه

به نام خدای مهربان سلام

خداروشکر میکنم که قدرت خلق زندگیم رو به من داد

افکار گذشته من در مورد توجه به خواسته ها

من اینطور فک میکنم

به خواسته ها که نمیشه توجه داشت چون هیچ وقت نمیشه بهشون رسید

به داشته ها هم نمیشه توجه داشت چون که از خواسته هام جا می میونم

این سیکل معیوبیه که من توش افتادم

با اینکه میدونم که توجه به خواسته ها اصله

با اینکه میدونم توجه به داشته ها اصله

با اینکه میدونم در هر لحظه باید بتونم به خواسته ها و داشته ها فک کنم که به احساس بهتری برسم

ولی در سیکل بالا گیر کردم ، چرا ؟

چه عاملی باعث شده که من در سیکل باشم و نتونم که دقیق به آگاهی ها عمل کنم ؟

دقیقا به خاطر همون دو باور

که نمیشه بهشون رسید و توجه به داشته ها رو هم کار بیهوده ای میدونم

پس باورم اینه که نمیشه و کار بیهوده ایه

پس باز اینجا به این نتیجه میرسم که باورها دارن کار میکنن و این شغل خاص نیست که عامل هست ، من خودم هستم که عامل اصلی ثروتمند شدنم یا نشدنم هستم .

در مورد اینکه مرغ همسایه غازه

من دقیقا همینطور هستم و انگار جزئی از شخصیتم شده این رفتار:

مثال:

1- اولین مثالش اینه که من کار طراحی میکنم و با نرم افزار کار میکنم و همیشه فک میکنم که کار دیگران از من بهترن

2- قبلا فک میکردم که همسر دیگران از همسر من بهترن تا اینکه به لطف سایت و دوره ها این فکر تغییر کرد

3- قبلا فک میکردم که بچه من زشت ترین بچه دنیاست ،الان که یادم می افته اشکم در میاد ،ولی به لطف دوره ها الا همه چیز تغییر کرده

4- قبلا فک میکردم که محل زندگی من بدردنخور ترین محل دنیاست

5- در مورد رشته تحصیلی ام همینطور، در مورد استعدادهام در مورد حرفهام در مورد ایده هام نظرهام

6- در مورد همه اینها فک میکردم که همه اونها از من بهترن و این نگاه باعث شده که کلی از زندگیم عقب بیفتم

7- طراحی سایت یاد گرفتم که برای خودم سایت بزنم ،بعد این فکر اومد که بابا تو کجا این ها کجا و اونی که ازش یاد گرفتی کل فوت و فن رو بهت نگفته ، و سایت اون بهتره و سایت تو خوب نیست

همین الانم اینطوری ام توی هر جمع و مجلسی هم که میرم متوجه میشم که دارم از بقیه تعریف و تمجید میکنم ،نه بخاطر اینکه تمرکز کنم رو زیبایی ها بخاطر اینکه تو ذهنم اینه که این آدمه هر چی باشه از تو خیلی بهتره ،پس تحسینش کن که تو رو تایید کنه ،چون اگر این آدم تو رو تایید کنه تو احساس خوبی میگیری

اینها کاملا اشتباه بوده و هست

حالا باید چکار کنم ؟ باید به جای اینکه تمرکزم رو روی دیگران بگذارم روی خودم بگذارم