چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟

سلام اقا حمید ممنون و سپاسگزارم که کامنت مینویسی .

واقعا تحسینتون میکنم اینقدر شفاف افکارتون رو بدون ترس از قضاوت بیان میکنید و باعث میشید ما هم به فکر فرو بریم و از دریچه دید شما رفتارهامون رو تجزیه تحلیل کنیم .

نمیخواستم کامنت بنویسم و فقط به ستاره و تشکر قلبی اکتفا کنم . ولی چون تمام ایاتی که نوشتید رو امروز بهش هدایت شده بودم این رو یک نشانه دیدم.

و قلبم گفت بنویس.

امروز برای داداش ابراهیم پیام گذاشتم

abasmanesh.com

گفتم ابراهیم تصمیم به جدایی گرفتم چون دیگه عزت نفسم اجازه نمیده هر چند وقت یکبار سر یه چیز کوچیک فریاد بشنوم یا سیلی بخورم.

علی رغم اینکه از لحاظ رابطه با من در غیر از موارد عصبانیت بسیار انسان مهربان و دست و دلبازیه ، بسیار زیاد ابراز علاقه به من و بچه ها میکنه ، به علایقم احترام میزاره ، هواسش هست بهم سخت نگذره ، اما عصبانیت های هر از گاهش سر بی اهمیت تربن مسائل و تبدیل شدنش به یه آدم دیگه خیلی من و بهم میریزه. و به خودش حق میده و میگه طبیعیه گاهی این دعواها یا دست بلند کردنها پیش بیاد.

این رفتارش درباره سایرین هم گاهی پیش میاد حتی دو روز پیش شاگرد 10 ساله ش رو ، چون فحش داده بود سیلی محکم زده بود و با آب و تاب برای پسرم تعریف میکرد.

اقا حمید تمام حرفهایی که شما نوشتی دو سه روزه که من و تو فکر برده .

نکنه چون من دارم رو خودم کار میکنم خودم رو بالاتر می بینم و اونو در مدار پایینتر

نکنه چون من برای اینده و تک تک دقیقه های زندگیم برنامه دارم و اون نداره ، خودم رو برتر میدونم

نکنه چون که من سحرخیزم و وقتم رو تو اینستا و .. هدر نمیدم و اون برعکس منه ، غرور برم داشته

نکنه با توجه به خاطرات گذشته بلافاصله فرکانس منفیم عمل کرد و باعث اون فریادها و سیلی ها و توهین ها شده

نکنه چون من خیلی جوانتر از همسرم هستم و گاهی با دخترش اشتباه گرفته میشم باعث غرورم شدم

نکنه شادی و لبخند روی لب های بچه هام رو که الان صداشون از تو پذیرایی میاد به خاطر غرورم تبدیل به غم کنم

نکنه چون من ذاتا آدم آروم و صبوری هستم و اون نیست خودم رو برتر می بینم

اما الان که دقیق که فکر میکنم می بینم این روزها و ماه های اخیر اصلا اینطور نبودم

حتی بسیار ازش سپاسگزارم که باعث رشد من بود . من برای همسرم احترام قائل هستم و یقین دارم اون هم در مسیر تکاملش هست و اصلا سرزنشش نمیکنم

اعماق قلبم رو که شخم میزنم ، خاضعانه اعتراف میکنم منی نمیبینم ، منییتی وجود نداره ، هیچ هیچ هیچ هستم و هر چه هستم از لطف ذات اقدسش هست .

اما از الله یکتاسوال دارم امیدوارم از زبان شما و دوستان به جواب برسم ،

اینکه یک زمانی بخاطر نااگاهی خودم این انسان رو جذبش کردم و الان به عنوان نقش همسر دوستش ندارم

ناسپاسیه ؟

یا اینکه خوبی هاش رو برای ادامه زندگی کافی نمیدونم ناسپاسم ؟

حالا صبور باشم بزارم گاهی عصبی شد سر من خالی کنه ؟

اینکه دوست دارم همسری داشته باشم

که همجهت با افکارم باشه ، موحد باشه ، هدفمند باشه،

برای وقتش ارزش قائل باشه ، به همه انسانها چه کوچیک و‌ چه بزرگ قلبا احترام بزاره ، کسی رو‌مسخره نکنه ، شوخی های بد نکنه و الفاظ رکیک بکار نبره ، تو عصبانیت خودشو کنترل کنه

هم سن و سالم باشه مثل خودم جوان و زیبا باشه،

مثل خودم عاااشق جست و‌جو و آگاهی باشه ، منطقی باشه ، بتونه یک ربع یه جا بشینه و آگاهانه به حرفام توجه کنه ، اینکه خوش قول باشه متعهدباشه

چیز زیادی خواستم ؟

یقین دارم که نه ، و این طبیعی ترین خواسته هر انسانیه.

اما چرا دو روزه فکرم مشغول شده که من مغرورم و خودم رو بالاتر میدونم ؟؟!!

خدایا به تو پناه میبرم از شر ذهن نجواگر ، از شر شیطانی که خودش رو زیبا میکنه و ازش فریب میخوریم .

خدایا تو هر روز به من نشانه دادی و هدایتم کردی که تصمیمم درسته ، حتی طبقه بالای خونه پدرم رو با احترام بهم دادی تا از 8 صبح تا 8 شب تو ارامش و سکوت روی خودم و هدفهام کار کنم.

اما خودم با کنترل نکردن ذهن باعث شدم تو تصمیمم متزلزل بشم با نجوای اینکه تو مغرور شدی به موفقیتهات ، تو خودت فرکانس منفی فرستادی و سیلی خوردی و توهین شنیدی پس حقته .

،

خدایا من به خودم ظلم کردم

من شرک داشتم ، من باید همون روز اولی که اون اتفاق افتاد کار رو تموم میکردم و راحت میشدم ولی دلسوزی کردم

گفتم بزار امتحان بچه ها تموم بشه ،

گفتم بزار اون هم امادگی پیدا کنه نکنه یدفعه پیامک دادگاه بیاد و عصبانی بشه و دعوا راه بندازه ،

همین الان فهمیدم خدایا شکرت برای معجزه قلم ،

الان فهمیدم خدایا شکرت ،

من ظاهرا میگفتم تسلیم تو هستم ، وگرنه همون شبایی که نشونه میدادی تصمیمم درسته ، یا اون شبی که واضح با قران باهام حرف زدی و گفتی فیصله ش بده ، باز از ترس اینکه دعوا بشه و کار سخت پیش بره

صبر کردم که تو همسرم رو راضی کنی

فکر میکردم آسانی یعنی خود همسرم بگه بیا بریم جدا بشیم (درحالی که من حق طلاق دارم)

آسانی یعنی خودش بره وکیل بگیره و پول وکیل رو بده ، خودش بیاد بگه مهریه ت رو میدم و ….

اما ممکنه اسونی برای من این باشه با وجود دعوا راه افتادن ، من تو دلم اروم باشم و سخت نگیرم.

خدایااااا اعتراااف میکنم که هیچی نمیدونم

اعتراف میکنم خیلی ضعیفم توی این مورد

قلبم رو آروووم کن مثل همیشه

ایمان دارم تو جاده اسفالت هستم

اما خودم با حواس پرتی دارم خاکی میرم

ایمان دارم یه کم سکوت ذهنم رو بیشتر کنم

تکلیفم معلوم میشه که کدوم طرفی هستم

خداااایاااا شکرت که دارمت

وگرنه مثل سالهای قبل الان داشتم تو اتیش می سوختم.

خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا من ازت راضی ام

تو هم ازم راضی باشه