جمله زیر نتیجه تحقیقات علمی ریچارد وایزمن روانشناس بریتانیایی است که تحقیقات علمی وسیعی درباره نقش شانس در زندگی انجام داده و به بررسی تفاوتها میان انسانهایی که خودشان را خوش‌شانس یا بدشانس تصور میکنند، پرداخته تا از ترفندی پرده بردارد که می‌تواند شانس را برای همه بالا ببرد:
«انسانها خودشان خوش‌شانسی یا بداقبالی خود را رقم میزند»
اگر آنچه در این مقاله علمی به عنوان دلایل خوش‌شانسی ذکر شده را به زبان قوانینی ترجمه نماییم که در دوره‌های مختلف مثل روانشناسی ثروت، کشف قوانین زندگی، راهنمای عملی دستیابی به آرزوها و …آموزش داده‌ام، جملات به این شکل ترجمه می‌شود: انسانهایی که آنها ر اخوش شانس می‌نامیم:
از نیروی هدایت درونی زیاد استفاده میکنند.
همواره گوش به زنگ پیام نشانه‌ها هستند.
با آغوش باز از موقعیت‌ها و شرایط جدید استقبال میکنند.
در مقابل تغییر مقاومتی ندارند و زیاد حساب و کتاب نمی‌کنند و به محض دریافت ایده‌ای الهام گونه، به جای تردید و حساب و کتاب کردن، فوراً اقدام میکنند زیرا می‌دانند حتی اگر نتیجه راضی‌کننده نباشد، کمترین فایده‌اش این است که به او شناخت بیشتری از خواسته‌اش می‌بخشد و او را به مسیر بهتری هدایت می‌کند.
با شک و تردید و حساب و کتاب کردن، فرصت را از دست نمی‌دهند و فقط اقدام میکنند
و تمام اینها نشانه‌هایی دقیق از ساختن این باور است که:
تمام اتفاقات زندگی ما، بدون استثناء نتیجه باورها و فرکانس‌های خودمان است و نه هیچ عامل بیرونی مثل خوش‌شانسی یا بدشانسی.
درباره «حساب کتاب نکردن و تبعیت از الهامات درونی » چندین جلسه در فایلهای دانلودی دسته اجرای توحید درعمل و دوره کشف قوانین زندگی اختصاص داده شده است.
ریچارد وایزمن، «داشتن تفکر مثبت در هر شرایطی» را، کلیدی ترین عامل برای ساختن خوش‌شانسی یافته است. یعنی همان اصلی که من آن را «توانایی کنترل ذهن» نامیده‌ام. تنها توانایی که قادر است شما را به هر موفقیتی برساند که، بشر در طی اعصار توانسته به آن دست یابد و فایلهای دانلودی دسته توانایی کنترل ذهن استادِ شما برای ایجاد این توانایی است.
پس از تحقیقات وسیع، راهکار ریچارد وایزمن- یا بهتر است بگوییم راهکار علم– برای تبدیل شدن به فرد خوش شانسی که اتفاقات خوب برایش رخ می‌دهد، تهیه یک دفترچه به‌نام دفترچه شانس است تا اتفاقات مثبت روزانه‌اش را در آن دفترچه بنویسد.
در حالیکه مبنای تمام آموزش‌هایی که در تمام فایلها و دوره‌ها ارائه شده، این قانون است که:
احساس خوب= اتفاقات خوب.
اگر میخواهی خالق شرایطی باشی که دلخواه توست، همان موضوعی که دیگران آن را خوش‌شانسی نامیده‌اند، باید از عهده‌ی کنترل ذهنت برآیی.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان حالش خوب بوده، لاجرم اتفاقات زیباتری در زندگی‌اش تجربه نموده است.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان توانسته به اوضاع نادلخواهش به گونه‌ای نگاه کند که به احساس بهتری برسد، همه چیز به نفعش تغییر کرده.
هر فردی می‌تواند اقرار کند که هر زمان توانسته خوشبینی‌اش را حفظ کند، همه چیز بیش از حد تصورش خوب پیش رفته‌است.
زیرا اساس جهان احساس خوب = اتفاقات خوب است.
اما افرادی قادرند «توانایی کنترل ذهن» یا همان خوشبین ماندن در شرایط سخت را حفظ نمایند که، سکّان را به دست باورهای قدرتمند کننده داده باشند.
تنها عاملی که ما را متعهد می‌کند تا برای کنترل ذهن‌مان آگاهانه تلاش کنیم، ایمان به این اصل است که:
«تمام اتفاقات زندگی ما نتیجه باورها و فرکانس های خودمان است.»
یادت باشد که، هیچ قابلیت جادویی به نام شانس در کار نیست:
این فرکانس‌هایت است که شرایط ات را رقم میزند.
تو هستی که با فرکانس‌هایت تصمیم می‌گیری چه شرایطی را تجربه نمایی.
تو خالق زندگی‌ات با فرکانس‌ها و باورهایت هستی.
وقتی آگاهانه به‌وسیله تمرکز بر نکات مثبت، حالت را خوب نگه می‌داری، حتی لازم نیست منتظر نتیجه بمانی. زیرا نتیجه همان لحظه خودش را در احساس آرامشی نشان می‌دهد که تجربه میکنی و وقتی به ایجاد این احساس استمرار می‌ورزی، نتیجه‌ی این نیرو به سایر جنبه‌های زندگی‌ات هم نفوذ می‌کند.
لینک مقاله BBC ریچارد وایزمن درباره چرا بعضی‌ها خوش‌شانس هستند
نکته مهم:
این فایل نمونه‌ای از تمرکز بر زیبایی‌هایی جهان است و به دلیل ماهیت خاص آن، فقط به صورت تصویری است.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD640MB54 دقیقه
- فایل صوتی چرا بعضی‌ها خوش‌شانس هستند؟13MB14 دقیقه
با سلام
در قرآن راجع به روابط زن و مرد نامحرم چندین دستور رسیده است از جمله: «قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ؛ (1) به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند این براى آنان پاکیزهتر است خداوند از آنچه انجام مىدهید آگاه است! و به آنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوسآلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را- جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسرىهاى خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان [کنیزانشان]، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صداى خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگى به سوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید!».
«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیما ؛ (2) اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها [روسرىهاى بلند] خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا کنون خطا و کوتاهى از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است».
«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً؛ (3) پس به گونهاى هوسانگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید».
َ «لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّهِ الْأُولى ؛ (4) همچون دوران جاهلیّت نخستین برج وار (در میان مردم) ظاهر نشوید».
و در مورد راه رفتن دختران شعیب که زنانی مؤمن و الگوی حیای قرآنی بودند ، می فرماید:
«فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشی عَلَى اسْتِحْیاء؛ (5) ناگهان یکى از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالى که با نهایت حیا گام برمىداشت».
از این آیات استفاده می شود که قرآن می خواهد زن در اجتماع، پوشیده و عفیف حضور یابد و زن و مرد هم از چشم چرانی و لذت جویی حرام دوری جویند و لذت و کامجویی در محیط خانواده و بین زن و شوهر محصور باشد.
وقتی چشم چرانی و نشان دادن زینت ها و سخن گفتن به ناز و ادا و کامجویانه و خودنمایی و عشوه گری ممنوع است ، معلوم می شود هر کاری که به نوعی شبیه این کار ها و در این راستا بوده یا شدیدتر باشد ، نیز حرام است.
دست دادن زن و مرد نامحرم بخصوص اگر جوان باشند، از مظاهر کامجویی و لذت گیری حرام است که به طریق اولی حرام است و این حرمت در روایات هم به صراحت اعلام شده است. از جمله رسول خدا فرمود:
«من صافح امرأه حراما جاء یوم القیامه مغلولا ثم یؤمر به إلى النار ، ومن فاکه امرأه لا یملکها حبس بکل کلمه کلمها فی الدنیا ألف عام فی النار والمرأه إذا طاوعت الرجل فالتزمها حراما أو قبلها أو باشرها حراما أو فاکهها وأصاب منها فاحشه فعلیها من الوزر ما على الرجل ؛ (6) هر کس با زن نامحرمی دست بدهد، روز قیامت دست بسته او را آورده و به جهنم می برند و هر کس با زن نامحرمی به شیرینی و لذت سخن بگوید ، برای هر کلمه هزار سال در عذاب محبوس می گردد و زن هم اگر این کارها را با میل و رغبت انجام دهد، مثل عذاب مرد برای اوست».
پی نوشت ها:
1. نور (24) آیه 30- 31.
2. احزاب (33) آیه 59.
3. همان ، آیه 32.
4. همان ، آیه 33.
5. قصص (28) آیه 25.
6. شیخ صدوق محمد بن علی ، ثواب الأعمال ، دوم ، قم ، الشریف الرضی ، 1368 ش، ص 283 – 284.
سلام
خمر چند معنی داره و معنی که دراین آیه مناسب هست در تمام معانی قران رو انداز روسری مقنعه و شبیه به این آمده . من این معنی رو در جامع التفاسیری که استاد معرفی فرمودند اوردم .
اگه معنی دیگری در این آیه دارد خواهشمندم به من هم بگویید .
سپاسگزارم