چرا بعضی‌ها خوش‌شانس هستند؟ - صفحه 28 (به ترتیب امتیاز)

با سلام

در قرآن راجع به روابط زن و مرد نامحرم چندین دستور رسیده است از جمله: «قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ؛ (1) به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند این براى آنان پاکیزه‏تر است خداوند از آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! و به آنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوس‏آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را- جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسرى‏هاى خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم‏کیششان، یا بردگانشان [کنیزانشان‏]، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صداى خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگى به سوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید!».

«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیما ؛ (2) اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها [روسرى‏هاى بلند] خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا کنون خطا و کوتاهى از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است».

«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً؛ (3) پس به گونه‏اى هوس‏انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید».

َ «لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّهِ الْأُولى‏ ؛ (4) همچون دوران جاهلیّت نخستین برج وار (در میان مردم) ظاهر نشوید».

و در مورد راه رفتن دختران شعیب که زنانی مؤمن و الگوی حیای قرآنی بودند ، می فرماید:

«فَجاءَتْهُ إِحْداهُما تَمْشی‏ عَلَى اسْتِحْیاء؛ (5) ناگهان یکى از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالى که با نهایت حیا گام برمى‏داشت»‏.

از این آیات استفاده می شود که قرآن می خواهد زن در اجتماع، پوشیده و عفیف حضور یابد و زن و مرد هم از چشم چرانی و لذت جویی حرام دوری جویند و لذت و کامجویی در محیط خانواده و بین زن و شوهر محصور باشد.

وقتی چشم چرانی و نشان دادن زینت ها و سخن گفتن به ناز و ادا و کامجویانه و خودنمایی و عشوه گری ممنوع است ، معلوم می شود هر کاری که به نوعی شبیه این کار ها و در این راستا بوده یا شدیدتر باشد ، نیز حرام است.

دست دادن زن و مرد نامحرم بخصوص اگر جوان باشند، از مظاهر کامجویی و لذت گیری حرام است که به طریق اولی حرام است و این حرمت در روایات هم به صراحت اعلام شده است. از جمله رسول خدا فرمود:

«من صافح امرأه حراما جاء یوم القیامه مغلولا ثم یؤمر به إلى النار ، ومن فاکه امرأه لا یملکها حبس بکل کلمه کلمها فی الدنیا ألف عام فی النار والمرأه إذا طاوعت الرجل فالتزمها حراما أو قبلها أو باشرها حراما أو فاکهها وأصاب منها فاحشه فعلیها من الوزر ما على الرجل ؛ (6) هر کس با زن نامحرمی دست بدهد، روز قیامت دست بسته او را آورده و به جهنم می برند و هر کس با زن نامحرمی به شیرینی و لذت سخن بگوید ، برای هر کلمه هزار سال در عذاب محبوس می گردد و زن هم اگر این کارها را با میل و رغبت انجام دهد، مثل عذاب مرد برای اوست».

پی نوشت ها:

1. نور (24) آیه 30- 31.

2. احزاب (33) آیه 59.

3. همان ، آیه 32.

4. همان ، آیه 33.

5. قصص (28) آیه 25.