چند روز پیش پسرم به من خبر داد به خاطر عید شکر گزاری، یک هفته مدارس تعطیل است. عید شکر گزاری، یکی از بزرگترین اعیاد مردم آمریکا است. سال‌ها پیش مردمی که برای اولین بار به این کشور مهاجرت کردند، در پایان فصل درو تصمیم گرفتند به خاطر خاک حاصلخیز و نعمت‌هایی که خداوند از طریق طبیعت پربرکت این سرزمین به آنها ارزانی داشته، یک روز را به سپاس گزاری اختصاص دهند.
با خود گفتم: چه دیدگاه زیبایی…
من طبیعتِ پر برکت، ثروت و موفقیت این کشور و آرامش افرادی که با آنها برخود کرده‌ام را به این دیدگاه نسبت می‌دهم و این دیدگاه واقعاً ستودنی است.
رابطه مستقیمی وجود دارد میان این دیدگاه و تجاربی که این مردم از نعمت‌های خداوند در زندگی‌شان دارند. از باران‌های همیشگی، طبیعتِ سرسبز، رودخانه‌های پرآب گرفته تا جنگل‌های مملو از حیواناتی چون آهو و بوقلمون و … که اجازه دارند به خاطر وفور بیش از حد، در فصل‌های خاصی از سال شکار کنند.
تفاوت در میزان نعمت‌ها نیست زیرا جهانِ خداوند مملو از نعمت و برکت است، بلکه تفاوت در میزانِ دریافتِ نعمت‌هاست. تفاوتِ در فرکانسِ این مردم است، در دیدگاه سپاس گزارانه و رضایت شان از زندگی به خاطر این دیدگاه.
مهم‌ترین قانون این است که: فقط افرادی اجازه دریافت نعمت‌های بیشتر را دارند که در فرکانس و مدار آن قرار بگیرند و راهِ ورود به این مدار، سپاس گزاری است.
اگر میخواهی واردِ این مدار شوی، همین حالا با سپاس گزاری، وجودت را پذیرای نعمت‌های بیشتر کن. لازم نیست منتظر اتفاق بزرگی بمانی، کافی است بتوانی همین حالا نعمت‌های زندگی‌ات را ببینی و تأییدشان کنی.
آنگاه نتایج ات تو را بُهت زده می کند. زیرا همین کار ساده، تو را به مسیرهایی وصل می‌کند که در آنجا نعمت ها و برکات زیادی منتظر ملاقاتِ توست.
اما سپاسگزار بودن پشتوانه می خواهد و فقط باورهای قدرتمندکننده ای می تواند این خصوصیت را پشتیبانی کند که هم فراوانی ثروت ها و نعمت ها در جهان را باور دارد و هم در وجودش احساسِ لیاقت برای تجربه آن فراوانی را ساخته است.
برای همین است که چنین ویژگی ای:
قادر است به جای حسادت نسبت به دستاوردهای دیگران، لب به تحسین شان بگشاید
قادر است از هر آنچه که بر مبنای حرص، طمع و عجله است و نمودی است از شانسی که فقط یک بار در خانه ات را می زند، از مسیر تکاملی رشد خود لذت ببرد و به خاطر لحظه به لحظه ی این مسیر سپاس گزار بماند.
به جای نگرانی از آینده، نعمت های کنونی زندگی اش را ببیند و به خاطرشان سپاس گزار باشد
ایمان دارم راهِ رسیدن به آرزوهایت، منظورم همان چیزهایی است که الان حسرت داشتن شان را داری، همان چیزهایی که نداشتن شان سبب ناسپاسی ات شده، از مسیر دیدن نعمت‌های کنونی زندگی‌ات و سپاس گزاری بخاطر شان، می‌گذرد.
پس همین حالا قلم و کاغذی بردار و نعمت‌هایت را از کوچکترین تا بزرگترین، بنویس تا ببینی همین الان نیز قادر به سپاس گزاری بابتِ همه شان نیستی…
از سلامتی‌ات شروع کن. از بینایی‌ات، شنوایی‌ات. از اینکه قادری مزه غذاها را بچشی. از اینکه دستانی داری که به تو اجازه نوازش فرزند، همسر، پدر و مادرت را می‌دهد.
از اینکه می‌توانی موسیقی های دلنوازی را بشنوی و به آرامش برسی. از اینکه می‌توانی متنی زیبا بخوانی، قادری با تغییر نگاهت، اتفاقات بهتری وارد زندگی ات نمایی، قادری حرف بزنی و با کلامت به دیگران آرامش ببخشی…
و اگر به این مثالها ادامه دهم، مطمئناً این متن هرگز تمام نخواهد شد. مطمئنم اگر تو نیز به این کار ادامه دهی، هرگز قادر به نوشتنِ همه نعمت‌های زندگی‌ات نخواهی بود. حتی اگر تا پایانِ عمر تصمیم به انجامِ این کار بگیری. زیرا نعمت‌های زندگی‌ات همیشه چندین پله جلوتر خواهند بود.
منتظر خواندن نظرات زیبایتان در بخش نظرات همین صفحه هستم.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD308MB26 دقیقه
- فایل صوتی چرا امریکا اینقدر ثروتمند است؟23MB26 دقیقه
با سلام خدمت استاد عزیزم
خیلی ممنون از فایل خوبتون مثل همیشه عالی و آموزنده بود. نظرات دوستان هم خیلی خوب بود
من هم خواستم نظرات و تجربیات خودم رو هم بگم:
این خیلی خوبه که تو آمریکا روز شکر گذاری دارند همین باعث میشه که خیلی ها به این موضوع توجه بیشتری کنند. و باز هم مطابق قانون کسانی که توجه بیشتری میکنند و احساس خوبی دارند از نعمت های الهی بهره بیشتری میبرند .با این حال در صدی هم هستند که این جشن رو از روی عادت انجام میدهند و احساس خوبی پیدا نمیکنند و در نتیجه نعمتی دریافت نمیکنند. در هر صورت نفس این موضوع که چنین جشنی هست به احساس خوب آدمها کمک میکنه . ای کاش تو بقیه کشورهای دنیا هم چنین جشنی بود.
و اما مقایسه اروپا و آمریکا:
1٫ به نظر من زندگی کارمندی ( یعنی برای دیگران کار کردن) تو اروپا بهتره علتش هم اینه که قوانین حمایتی برای کارگرها بهتره و اختلاف طبقاتی کمتره مزیت دیگش ساعات کاری و استرس کار هست که تو اروپا کمتره . بنابراین مردم وقت آزاد بیشتری نسبت به آمریکاییها دارند که متاسفانه اکثر مردم این وقت آزاد رو به بطالت میگذرونن مثل همون که اشاره کردین میرن تو کافه میشینن و آب جو میخورن . من خودم وقتی از ایران به اروپا مهاجرت کردم با وقت آزاد زیادی مواجه شدم که واقعا نمیدونستم باهاش چی کار کنم ولی بعد از مدتی به سرمایه گذاری روی آوردم که یواش یواش درآمدش داره از شغل اولم هم بیشتر میشه :) ولی اکثر دوستان ایرانی که با من اومدن وقت آزادشون رو به بطالت میگذرونن.
2٫ اما برای شغل آزاد و سرمایه گذاری به نظرم آمریکا بهتره چون کارفرماها قدرت بیشتری دارن و مالیات کمتری هم باید بدن ( و این مالیات با توجه به سیاست های آقای ترامپ کمتر هم میشه) . بنابراین برای استاد که شغلشون به نوعی سرمایه گذاری حساب میشه آمریکا بهتره . ( هر چند استاد هر جا که باشند براشون عالیه . چند روز پیش با یکی از دوستان میگفتیم استاد اگر تو شهرهایی که در اشغال داعش هستند زندگی کنن اونقدر قانون رو خوب اجرا میکنن که اونجا هم براشون یک بهشت واقعی میشه )
3٫ و این که چرا امریکاییها پیشتازن به نظر من به این خاطره که باور مردم آمریکا این طوریه که اونها بهترینند . اگر به طور مثال به فیلم های هالیوود نگاه کنین یک گروه از موجودات فضایی میان به زمین حمله میکنن ولی آمریکا میاد زمین رو نجات میده و یا تو تکنولوژی دیجیتال هم معمولا آمریکاییها پیشتازن هستن ( شرکت های مثل اپل . فیسبوک . گوگل . مایکروسافت و … ) این آمریکاییها رو به این باور میرسونه که اونها پیشتازن و اونها بهترینند .هم دونالد ریگان و تا حدودی ترامپ با این شعارها که ما دوباره اقتدار رو به آمریکا برمیگردونیم تونستن انتخابات رو ببرن.
در اینجا میخواستم یک کامنت به صحبت های استاد در جلسه 10 قانون آفرینش بدم به نطر من فقط رفاه نیست که آمریکا رو اول کرده چون تو خیلی از کشورها دنیا رفاه از امریکا بیشتره (رجوع کنید به شاخص های اقتصادی ) مثل اسکاندیناوی و کشورهای عربی ( البته برای خودشون و نه خارجیهای مقیم اون کشورها) ولی این رفاه منجر به تن پروری شده و نه پیشتازی.
در هر صورت باز هم از استاد عزیزم تشکر میکنم بابت فایل خوبشون .
با آرزوی سلامت و شادی و ثروت برای همه شما دوستان عزیز