چرا امریکا اینقدر ثروتمند است؟

🌺به نام خدایی که همواره هدایت میکند🌺

دیروز صبح مثل همیشه تو دفترم سپاسگذاری خودم ، داشته هامو سپاسگذاری کردم و حالم واقعا خوب بود ، کار ها برام خوب انجام شد ، همه چی طبق روال پیش میرفت و ‌‌‌…

دیروز عصر به یه تضادی برخوردم و نشونه هارو دیدم و فکر کردم بهش ، حسم بهم میگفت باید زنگ بزنم به رئیس پروژه و بهش بگم من از انجام این کار صرف نظر کردم 😶

و این در حالیه که من شب قبلش با خودم به این نتیجه رسیدم فقط تمرکز بزارم رو این هدفم و با نهایت قدرت ادامه بدم.

کلی با خودم کلنجار رفتم ، هی حسم بهم میگفت زنگ بزن کنسلش کن ، هی ترس ها میومد ، هی میگفت کنسلش کن ، هی میگفتم اگه این کارو بکنم بقیه چه فکری میکنن ، هی میگفت کنسلش کن ، هی باور کمبود از اون لایه های زیر مغزم خودشو نشون میداد ، هی میگفت کنسل کن و من مقاومت داشتم.

بعد از کلی کشمکشهای درونی به این نتیجه رسیدم که بابا منی که فک میکنم ایمان دارم ، تسلیمم ، نمیترسم ، حرف مردم برام بی اهمیته ، هنوز خیلی جا داره برای اینکه بخوام الکی ادعا کنم ، به این نتیجه رسیدم که نه تنها الآن نمیتونم ادعا کنم بگم ایمان دارم و تسلیمم ، بلکه هیچوقت نمیتونم همچین ادعایی بکنم ، چون اصلا هیچکی کامل نیست و یه جورایی احساس منفی رو از خودم دور کردم.

خلاصه دیشب اومدم برای این فایل کامنت بنویسم ، بازم احساس کردم یه مقاومتی دارم و چیزی نتونستم بنویسم ، انگار فاصله ی فرکانسی زیادی داشتم.

یکم گذشت و یکی از دوستان که قضیه رو میدونست اومد پیشم و بهم سیگار تعارف کرد ، منم قبول نکردم و تو دلم داشتم میگفتم هیچ عامل بیرونی نمیتونه حال منو خوب کنه که بخوام با سیگار آروم شم و همین جوری یه لحظه گفتم این لحظه ، لحظه ی غربالگریه ، من اگه بتونم تو این لحظه آرامشمو حفظ کنم ، احساسمو خوب کنم میرم یه مدار بالاتر ، اگه هم نتونم احساسمو خوب کنم ، له میشم.

یهو دوستم برداشت گفت تو الآن ، توو آخرین سربالایی نوک قله ای و اینو رد کنی دیگه میرسی به سراشیبی و راحت رو ریل حرکت میکنی.

خداوکیلی اصلا یه لحظه به شدت تعجب کردم ، چون این آدم اصلا تو این باغ ها نیست که بخواد از این حرفا بزنه ، انگار خود خدا داشت از طریق ایشون به من میگفت که آرامشتو حفظ کن و …

خلاصه که این دوستم هم رفت و تنها داشتم فکر میکردم ، باز گفتم خدایا من نمیدونم تو بگو من چه کار کنم ؟

باز دوباره گفت زنگ بزن کنسلش کن 😐

دوباره نجوا ها اومدن که اگه اینجارو کنسلش کنم ، محل اسکان نیرو هارو کجا ببرم ، دیگه جایی سراغ ندارم و یه سری نجوای دیگه که احساس کردم باور فراوانی تو وجودم کمرنگ شده.

خلاصه دوباره گفت مگه ایمان نداری ؟ زنگ بزن کنسلش کن 😐

من میگفتم ایمان دارم ولی خب …

تسلیمم ولی انگار …

یهو گفتم نمیتونم ، ایمانم اونقد نیس ، تسلیم محض نیستم 😶

گفت پس زنگ بزن به فلان دوست صمیمیت ، اونجا هم محل اسکان هست ، هم کار که نیرو هات بیکار نمونن.

باز با خودم بگو مگو که من فقط برای کار به تو میگم ، و از بنده هات چیزی نمیخوام.

یهو یاد یه حرف استاد افتادم که میگفت :«من خودم میدونم وقتی دارم از یکی درخواست می کنم توکلم به خداست یا توکلم به اونه ، من میفهمم ، من در خواست کننده میفهمم.»

گفتم باشه ، زنگ زدم به اون دوست صمیمیم.

گفت آره اوکیه ، مشکلی نداره ، دقیقا هر چی حسم بهم گفته بود رو اون دوستم گفت اونجا هست.

بعد با خیال آسوده گوشیو قطع کردم و دوباره گفت حالا زنگ بزن کنسلش کن 😐

دوباره من مقاومت کردم نمیدونم چرا.

فشار ذهنی خستم کرده بود ، خوابم برد ، نصفه شب یه سر و صدایی بیدارم کرد ، ساعت ۲-۳ شب بود ، دوباره میگفت کنسلش کن 😐

گفتم صبح بیدار شم کنسلش میکنم.

صبح بیدار شدم به محض بیداریم گفت کنسلش کن 😐

اینبار دیگه نمیشد نادیده گرفت.

پیام دادم تو واتس آپ و بهش گفتم من این کارو انجام نمیدم و کارو بدین به کس دیگه ای.

سریع جواب داد چرا و چی شده و منم یه سری دلیل آوردم و اونم گفت اینارو برات حل میکنم کارو استارت بزن ولی آخرش گفت : «اگه دوست نداری کار کنی مشکلی نداره»

تا اینو گفت منم در نهایت ادب و احترام گفتم پس لطفا کارو بدین به شخص دیگه ای.

خلاصه آقا من دفتر سپاسگذاریو برداشتم دوباره یه سری چیزا نوشتم و به احساس بهتر رسیدم ، و رفتم فصل ۴ کتاب رویاهارو خوندم و بعدش دیگه یه فایل گذاشتم و داشتم گوش میدادم که خوابم برد.

یه لحظه از خواب بیدار شدم احساس کردم خیلی مدت طولانیه خوابیدم ولی ساعتو دیدم و متوجه شدم فقط نیم ساعت خواب بودم و دوباره خوابیدم ، صدای استاد تو گوشم داشت میچرخید و خوابم برد.

تو خواب بودم که یهو گوشیم زنگ زد و بیدار شدم جواب دادم ، همین آقای رئیس پروژه بود.

بهش گفتم قطع کن خواب بودم ، نیم ساعت دیگه بهت زنگ میزنم.

رفتم صورتمو شستم و اومدم و تصمیم گرفتم ناهار بخورم بعدش زنگ بزنم.

گوشیمو دیدم مادرم بهم پیام داده بود زنگ زدم داشتم باهاش تصویری صحبت میکردم که یهو داداشم یه چیزی گفت که انگار برای من بود اون حرفش.

مربوط به افزایش قیمت و این چیزا بود.

بعدش که با مادرم حرف زدم و تموم شد زنگ زدم به رئیس پروژه.

زنگ زدم و خیلی محترمانه و مودبانه حرف زد و گفت مشکل چیه بگو من برات حلش کنم .

من تک تک مشکل هایی که داشتمو گفتم و همه رو گفت حلش میکنم برات ، حتی گفتم فلان مهندس کار مارو انجام نمیده ، برداشت گفت تو با اون کار نداشته باش ، اون کارمند منه ، تو با من در ارتباطی ، به من بگو من حل میکنم برات ، مهندس کیه.

خلاصه که دوباره راضی شدم کار کنم و ادامه بدم ولی انگار یه چیزی کم بود ، حرف داداشم تو ذهنم میچرخید و افزایش قیمت تو ذهنم مرور میشد.

با اینکه اوکی داده بودم ، یهو تو آخرین حرفش گفت اگه فک میکنی برات نمیصرفه یا سختته بگو ، تعارف نکن ، اگه نمیتونی بگو من یه نفر دیگه رو بزارم به جات.

همون لحظه احساس کردم دوباره باید بگم کنسلش کن 😐

گفتم آره کنسلش کن و یه نفر دیگه بگو بیاد.

اصلا بنده خدا جا خورد ، منم واقعا خیلی خشنود ازینکه حرفمو زدم و ایمان دارم قطعا خیریتی توش هست.

واقعا سپاسگذار خداوندم که تو این ماجرا بهم فهموند که هنوز خیلی جاها پاشنه آشیل دارم ، خیلی جاها باید رو باورام بیشتر کار کنم و ممنونم از خدا که کمک کرد تا بتونم به این ترسم حمله کنم.

الان که دارم این کامنتو مینویسم ، ۲-۳ ساعت از اون تماس من رد میشه و من به شدت احساسم خوبه و اصلا تو فکرش نیستم که الآن این کارو از دست دادم یا چی ، بلکه دارم به خودم میگم من هدفمو ادامه میدم ، حالا تو این پروژه نشد ، یه جای دیگه .

😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎😎

از خدا میخوام کمکمون کنه تا بهتر هدایت هاشو بفهمیم.

از خدا میخوام هممونو به بهترین مسیر ها هدایت کنه.

از خدا میخوام بهمون کمک کنه تا به ترس هامون حمله کنیم.