"قدرت اراده" در مقابل نحوه عملکرد مغز انسان - صفحه 20

به نام خدای یکتا…

سلام استاد عزیز و دوست داشتنی خودم، سلام به تمام اعضای خونواده صمیمی عباسمنش، امیدوارم حالتون خوب و لبتون خندون باشه،

بازم مثل همیشه سپاس گذار خداوند که یه فرصت دیگه بهم داد تا بیام و یه کامنت دیگه توی این فضای روحانی بنویسم و رد پای خودم رو بزارم،

خیلی این فایل دوست داشتم سرشار از آگاهی بود مثل تمام فایل هاتون استاد عزیزم، سپاس گذارم ازتون که اینقدر سخاوتمندانه آگاهی هاتون رو با بقیه خودتون به اشتراک میزارید، شخصیت شما برای من خیلی جالب استاد و شما یک الگو کامل در تمام ابعاد برای من بودید توی زندگیم،

من خیلی به حرف هایی که میزنید فکر میکنم خیلی ها… و بیشتر ریشه ای اونها رو برسی میکنم، خیلی دوست دارم رابطه جهان اطرافم رو با درونم بفهمم و با قوانین الهی ارتباطش رو پیدا کنم، اینکه شما میگید خیلی راحت تره دین افراد رو تغییر داد تا اینکه روش تغذیه شون رو واقعا من درک کردم، چون من خودم یکی از همون افراد بودم و مغزم منو درایو میکرد تا من اونو و من بهش پاداش کاری رو میدادم که درست نبود، اصلا نمی‌دونستم که فرمانده من هستم و قدرت در اختیار من هست، اصلا نمی‌دونستم که این من هستم که به این جسم و جهان اطرافم شکل دادم نه عوامل بیرونی، خداوند قدرتی رو به من داده تا بتونم اونجوری که دلم میخواد زندگی کنم و بدون قضاوت من اجابت میکنه،

در مورد این فایل این قسمت از شخصیت شما استاد که خیلی پر خوراک بود و خیلی می‌خورید برام چشمک زد، توی خیلی از فایلهای دیگتون هم این موضع رو دیده بودم و اینو هم گفته بودید که سالهاست در طول روز دو وعده غذا می‌خورید، دیده بودم که در حین کار کردن نوشابه مصرف میکنید یا چای، دیده بودم که خیلی جاها به خودتون جایزه میدید و کارهایی که دلتون میخواد وقتی کار پیچ میاره میرید انجام میدید، انگار دارید یه چیزی رو مدیریت میکنید که هرکسی این کارو نمیکنه، هدایت الهی رو میفهمید و وقتی یه ناهماهنگی رو متوجه میشد سعی میکنید تا تعادل رو توی جهان اطرافتون ایجاد کنید،

خیلی جالب که شما با مغزتون نمیجگید و جوری اون تربیت کردید که رام شما شده، شما از نظام برده داری خوب تونستید توی این موضع و خیلی جاهای دیگه استفاده کنید، که تو هرچی که بتونی کارتو درستتر انجام بدی من در زمان معین بهت غذای بیشتری میدم، اینقدر میدم بخوری که بترکی نه فقط غذایی که می‌ره توی دهن هر چیزی که تو از طریق حواس پنج گانه دریافت میکنی و یا می‌خوریش مگه تو چیزی جز این میخوای…

اینجا من یه رابطه رو دارم بین شما و جسمی که خداوند در اختیارتون قرار داده که این جهان مادی رو تجربه کنید میبینم، یه رابطه عاطفی با حد و مرز…

مثل رابطه عاطفی که بقیه با همسرم یا دوست دخترشون برقرار میکنن، انگار خواسته هایی که جسم یا ذهن و یا مغزتون داره هم براتون مهمه، انگار شما به هرچی در وجودتون ظهور می‌کنه توجه میکنید و از زاویه ای بهش نگاه میکنید که ربط داره به اون موضعی که درگیرش هستید…

اینقدر خوب ذهنتون رو تربیت کردید و اینقدر با منبع هماهنگ شدید که ذهنتون دیگه هیزم کش آتش جهنم نخواهد بود، در مداری قرار گرفتید که خداوند ایده ها و شرایط و افرادی رو سر راهتون قرار میده که شما رو به مدارهای بالاتر هدایت میکنه و هدایت شدید به بهشت… و این نتیجه یه شخصیت محکم و متعهد هست، نتیجه خداگونه زندگی کردن نتیجه احساساتی نشدن و یا کمتر هست، نتیجه تسلیم بودن در برابر تنها قدرت…

جالب از همین اصلاحات که جامعه میگن هم میشه فهمید کجای کاریم، مثلا اصلاح شکم پرست بودن یعنی اینکه خدای ما ذهن یا مغزمون هست و اون که داره مارو هدایت یا از قول استاد درایو می‌کنه تا برای بقای اون حرکت کنیم تا غذای که اون دوست داره به دست بیاریم و یا هر ورودی دیگه ای که اون از طریق حواس پنج گانه دریافت می‌کنه، به هر قیمتی و هر راه نادرستی…

ما باید جایگاه خودمون رو درک کنیم ما باید بفهمیم که این ما هستیم که باید سمت و سو بدیم به اجزاعمون نه اونها به ما، خداوند هم همینطور عمل کرده و بدون قضاوت قوانین رو وضع کرده که داره این جهان رو با این نظم و دقت مدیریت میکنه، ما باید مثل خداوند بتونیم به شرایط پیش اومد جوری نگاه کنیم که بهمون آرامش بده الخیر فی ما وقع،

اینارو همشو دارم به خودم میگم چون من محتاج تر از همه به این حرفام…

جالب در مورد تغذیه وقتی بنی اسرائیل طلب غذای بیشتری می‌کنه و میگن ما به یک نوع غذا راضی نیستم و غذای پست تر رو انتخاب میکنن، من خیلی بهش فکر کردم شنیده بودم شغل انبیا هم چوپانی بوده و چوپان چه چیزی در دسترس بوده که بتونه بخوره به عنوان غذای جسمش…

البته که چوپانی رو اگه در تمام ابعاد ریشه ای برسی کنیم توی خیلی از مسائل دیگه زندگی بدردمون میخوره من از همین راه شغل مورد علاقه پیدا کردم و شروع کردم به گسترش خودم…

توی هر جایی که نگاه می‌کنی از قرآن وقتی یه چیزی قرار بوده قربانی بشه و مورد قبول واقع بشه یه دام بود، و یعنی دارایی انسان ها در گذشته حیوانهایی بودن که رامشون بودن و از اونها برای گذران زندگی و قربانی کردن و نظر کردن استفاده میکردن…

غذایی که انسان ها در گذشته مصرف میکردن یه پرسه ای رو باید طی میکرده از لحظه تولد تا پرورش اون و رسوندنش به سنی که مناسب کشتن بوده باشه و دل کند از اون موقع ذبح با وجود رابطه عاطفی که ایجاد شده و پوست کندن و خورد کردن و پخت و نگهداری اون…

به نظرم این با گفته استاد که یه روندی باید برای غذا طی بشه جور در میاد، که انسان بر تمام جنبه های این پروسه نظارت داشته و چیزی رو می‌خورده که پرورش یافته خودش بوده و حتی شکار هم نمی‌رفته چون حیوانی که شکار میشه نه رامش بود و نه اون ویژگی هایی که گفتم رو داشته…

توی قرآن خوشه گندمی که پسر آدم برای قربانی کردن آورد قبول نشد و در داستان حضرت یوسف در مواقع قحطی ازشون به عنوان غذا استفاده شده، و در داستان بنی اسرائیل به عنوان غذای پست تر ازش یاد شده…

خیلی دوست دارم اینجوری بتونم به مسائل نگاه کنم امیدوارم که خداوند هدایتم کنه به مسیر توحید تا بتونم خوب زندگی کنم و کمک کنم جهان جای بهتری برای زندگی کردن بشه، الهی آمین…

امیدوارم که مفید بوده باشه برای دوستان برای خودم که سرشار از آگاهی بود، عاشقتونم از خداوند بهترین هارو برای همتون آرزو میکنم.