سلام. میخوام بدونم کاری که استاد عباس منش از ما میخواد که انجام بدیم آیا اسمش رو میشه بی اعتنایی به دیگران گذاشت یا خیر؟
این که ما به بقیه کمک مالی نرسونیم به بهانه اینکه اون خودش باید تکاملش رو طی کنه پس این اگه این منطقی باشه خیر مدرسه ساز میگه من مدرسه نمی سازم هر کی باید خودش تکاملش رو طی کنه و این در حالیه که شما میدونید چقدر دانش آموز در این مدرسه ها تحصیل کردند و باعث پیشرفت کشور شدند و همینطور خیرین بیمارستان ساز بگن ما بیمارستان نمی سازیم چون داریم آگاهانه به مردم کمک میکنیم تا خودشون تکاملشون رو طی کنند خوب آیا با این منطق اگه بخوایم پیش بریم پس باید هر کدوم ما مثل غریبه هایی باشیم که وقتی هم که از کنار همدیگه رد بشیم باید بی اعتنایی کنیم. پس این حس انسان دوستی و همدردی من کجا خودش رو باید نشون بده؟ آیا این خصاصت من نیست که بهانه ای قرارش دادم برای بی توجهی به کمک دیگران.شما ببینید همین چه ثوابی بالاتر از اینکه انسان جون یک نفر رو نجات بده مثل همین پروفسور سمیعی که سالانه چندین عمل جراحی رو به صورت رایگان در مناطق محروم انجام داده خوب اگر ایشون بگه من اگر به مردم کمک کنک در حقشون ظلم کردم و هر کسی باید خودش سلامتیش رو بدست بیاره؟ هر کسی از عقیده جناب عباس منش در این موارد خبر داره اطلاع رسانی کنه و من رو از این شک و تردید که آیا به بقیه بی اعتنایی کنیم یا خیر نجات بده؟
برای پاسخ به سؤالات، لازم است که عضو سایت باشید و (با ایمیل و رمز عبورتان) وارد سایت شوید.
باسلام خدمت شما
مشکل اینجاست که شما اموزه های استاد رو دریک یا دوجمله میخونید و می شنوید و فقط دچار سردرگمی میشید..
اگر واقعا یک جمله یا مطلب انقدر ذهنتون رو درگیرکرده چرا به دنبالش دربقیه فایلهای استاد نمیگردین تا آگاهیتون نسبت به اون قضیه تکمیل بشه ویک نتیجه منسجم بدست بیارید؟!!
دوست گرامی استاد نه گفتن ونه میگن که به دیگران کمک نکنیم ویا کاری برای دیگران انجام ندیم..
استاد همیشه گفتن ومیگن که همه درمسیر تکامل خودشون هستن..و نتیجه هرکس در زندگی فرکانسهای خودشه…پس نباید دلسوزی کنیم !چرا؟!!
چون دلسوزی یک احساس منفی با فرکانس منفیه..که باعث ایجاد احساس بد در زندگی خودمون میشه وهمه اتفاقات مشابه رو وارد زندگی ما میکنه..درحالیکه دلسوزی ما هیییچ کمکی به اون شخص نکرده ونخواهد کرد…حالا اگر شما همین رو میخواید بسم الله…هیچکس مجبور به پذیرفتن این دیدگاه نیست!۱
واما کمک کردن هم نادرست نیست..کمک کردن بهرشکلی اگر بااحساس درست وباباورهای درست وبااحساس خوب باشه..مثل کاری که پروفسور سمیعی میکنن که بی شک هرگز این احساس رو ندارن که اون بیمار انسان بدبخت وبدشانسیه!!ویا دلسوزی نمیکنن!!بلکه بااحساس خوب وحس فراوانی سلامتی دراین جهان این جراحی هارو انجام میدن وهمین حس خوبشون باعث بهبودی بیمارمیشه.
همه چیز بستگی به باورهای ما واحساسات ماداره.
شادباشید
سلام آقا میثاق
منظور استاد این نیست که کلا کمک نکنید..و در دوره آفرینش استاد میگن کمک کنید و با کمک کردن خودتون به حس خوب میرسین
اما کمک کردن که باعث بشه شما حست بد بشه و هدفت این باشه کلا مسیر طرف رو تغییر بدی و به اون مسیری دوست داری هدایتش کنی
و در نهایت هم میبینی اتفاق نمیافته چون طرف در اون مدار نیست..مثلا من خودم بارها با توجه به قوانینی که یاد گرفتم و احساس شوق ..دوست داشتم به همه کمک کنم و به همین مسیر هدایتشون کنم و نکته اینجاست کسی که در این فرکانس و مدار نیست شما خودت رو بکشی هم نمیتونی تغییر بدی طرف رو مگه اینکه خودش بخاد..
ینی گاهی طرف داره مسیر رو اشتباه میره و به قول یک کتابی میگفت کلا داره بر خلاف جریان رودخونه حرکت میکنه و به عبارتی داره زور الکی میزنه..
پس استاد هم داره همین رو میگه..زور الکی نزنید..تو فقط کمک کن..حالا چکار داری طرف مسیر زندگیش حتما تغییر کنه یا نه چون شما مسیول نیستی و اصلا نمیتونی تغییر بدی طرف رو…فقط در حد توانت کمک کن ..کسی که در فرکانس درست باشه راهش رو خودش پیدا میکنه..شما به زور نمیتونی پیله پروانه رو بشکافی..اینجووری بدتر اون پروانه نابود میشه چون تکاملش رو طی نکرده..امیدوارم متوجه شده باشی..موفق باشین
در پناه خدا
با سلام…
دوست عزیز استاد میگن ک باید ۱۰% از درامد خود را بخشیم و این کار رو اول از نزدیکان و سپس غریبه ها شروع کنیم پس اینطور نیست ک ایشون با کمک و بخشش مخالف باشند….
کمک کردن بیش از حد ب دیگران ب اونا کمکی نمیکنه….مثلا اگه قرار باشه ک هر وقت شما نیاز ب پول داشتید ب سراغ پدر و مادر و آشنایان خود بروید و آنها نیز ب شما کمک کنند دیگر ب سراغ کار و تلاش و پیدا کردن اینکه در چه زمینه هایی استعداد دارید ودر کل شکوفایی خود و رشد و پیشرفت خود ک هدف اصلی از خلقت انسان است نمی رفتید…در واقع برخی مواقع کمکهای ما ن تنها ب کسی کمک نمیکنه بلکه جلوی پیشرفت اونو هم میگیره….
اون خیر مدرسه ساز هم داره ب شکوفایی استعداد دانش آموزان کمک میکنه و در واقع ب پیشرفت اونا کمک میکنه ن اینکه جلوی پیشرفتشون رو بگیره…
موفق باشید
سلام
ما تا جایی باید به دیگران کمک کنیم که به ما احساس خوبی بده
چون ما مسئولیت تغییر زندگی دیگران رو نداریم . اونی که مدرسه میسازه به خاطر احساس خوبی که بهش دست میده اینکارو میکنه .
و باوری که شما با اون باور کمک میکنی مهمه . حرف استاد اینه که باید باید نیاز خودت در ابتدا ارجحیت داشته باشه بر نیازه دیگران و اگر خواستی کمک کنی تا جایی کمک کن که به خودت فشار نیاد و احساست خوب باشه
سلام دوست عزیز
موضوعاتی که مطرح کردید یه مقدار با هم متفاوته. خیری که مدرسه میسازه تکاملش رو به سمت ثروت طی کرده و الان در مدار ثروت قرار داره. این فرد مدرسه میسازه و هر کسی که خودش بخاد و د رمدار این مدرسه باشه بهش جذب میشه و اون خیر دانش اموزی رو مجبور نمیکنه بیا تو مدرسه من درس بخون تا موفق بشی! یا خیری که بیمارستان میسازه بیماری رو مجبور نمیکنه که بیاد تو بیمارستان اون درمان بشه!! در واقع اگر اون بیمار در مدار اون بیمارستان باشه بهش جذب میشه. اون خیر فقط شرایط رو ایجاد کرده. تا بحال شده با یک خیر صحبت کنید؟ من فکر نمیکنم خیری از روی دلسوزی و ترحم به دیگران مدرسه یا بیمارستان بسازه. اون فرد باور داره که دستی از دستان خداست و با ثروتی که داره شرایط رو برای موفقیت کسانی که خودشون میخان فراهم میکنه، اون باور داره اگر ثروتش رو برای ساخت مدرسه و … هزینه کنه خداوند ثروتش رو چند برابر میکنه. اما وقتی ما میخایم به گدایی کمک کنیم آیا بخاطر دلسوزی و ترحم هست یا نه؟ ما دلمون براش میسوزه بخاطر همین میخایم بهش کمک کنیم. این دلسوزی احساس بدی و شرایط و اتفاقات بدی رو به زندگی ما میاره. علاوه بر این بطور ناخودآگاه داریم این باور رو در خودمون ایجاد میکنیم که خداوند به اندازه کافی بزرگ نیست که به این گدا کمک کنه. اون گدا هم به حای کشف استعداد هاش و به جای کار کردن بیشتر و بیشتر گدایی میکنه و هیچوقت به استعدادهایی که خداوند درش قرار داده پی نمیبره.
سلام دوست عزیز.
استاد عباس منش کجا گقتن شما این کار ها رو نکنید؟استاد در دوره روانشناسی ثروت ۱میگن که شما انقدر پولدار بشید که بتونید مدرسه بسازید،انقدر پولدار بشید که بتونید مسجد بسازید،بیمارستان بسازید و جهیزیه بدید به افراد نیازمند و …..
اون بی اعتنایی که استاد گفتن به تکدی گر ها و گدا های خیابانی بود که اون گدایی شده کارشون و به قول استاد با بچه کوچیک میشنند تو افتاب و تا یک نفر از اونجا رد میشه صدای گریه بچه رو در میارن تا دل مردم رو به رحم بیارند .
استاد گفتن به این گدا ها کمک نکنید چون اون هادکارشون گدایی شده و پیشرفتی دیگه نمی کنند وقتی ما بهشون کمک کنیم و نسل در نسل گدا میشن و به این وعضیت عادت می کنند و البته این رو هم اشاره کنم که اون ها خودشون خواستن که تو اون شرایط و وضعیت باشن و هیچ ربطی به کس دیگه نداره یعنی ما چه می دونیم چطور فکر می کنن و چه باور هایی در سر دارن کخ زندگیشون شده این .
و برای اینجور افراد نباید ناراحت شد ،نباید غمگین شد و….و باید ساده از کنارشون رد بشی چون اون ها خودشون این شرایط و وعضیت رو انتخاب کردن پس دلرحمی وجود نداره اگه شما برای اون ها دل رحمی کنی خودت از مدار اصلی دور میشی و با خود کلنجار میری که حتما ناعدالتی در جهان هستی وجود داره در صورتی که خدا با عادل هست و به هیچ کس کوچکترین ظلم و ستمی نمی کنه .
اگه می خوایی کمک کنی اولا خودت به قول امام علی ع از فقرا نباش درثانی به خانواده و نزدیکان فقیر خودت کمک کن و این کمک رو با حال خوب و حس خوب انجامش بده تا چندین برابر اون پولی که کمک کردی از راههای مختلف وارد زندگیت بشه.
در پایان دوباره حرف استاد عزیز رو تکرار می کنم که میگه شما به اون مرحله از ثروت و پول برسید که باهاش برید مدرسه بسازید ،باهاش بیمارستان بسازید،باهاش مسجد بسازید ،باهاش به خانواده های که با سیلی صورتشون رو سرخ نگه داشتن و دختر و پسر دم بخت دارن ولی دست جلو کسی دراز نمی کنند به اون ها کمک کنید .
موفق باشید.
سلام دوست عزیز پیشنهاد میکنم یکبار دیگه اون فایل رو نگاه کنید و فایلهای دیگه ی استاد رو هم ببینید .
یکی از ارزوهای استاد و بالطبع همه ی انسانها این است که روزی ثروتمند شویم تا بتونیم ب دیگران کمک کنیم .امامحسن مجتبی یکی از ثروتمندانی بوده که در طول زندگی دوبار اموال خودش رو بخشیده تمام امامان بی منت و بی توقع بخشیدند .
استاد با فایل های رایگانش و فعالیتهای دیگرش ب ما بی منت میبخشه و زکات علم در یاددادن ان است ب دیگران
.ایشون در بسته ی راهنمای عملی رسیدن ب خاسته ها از اموالی صحبت میکنن که فقط اونها رو خریده و سود و اجاره ی اون تمام و کمال صرف امور خیریه میشه اصلا در قانون جذب برای ثروت اینه که ۵ درصد ماهیانه از حقوقت رو ببخشی تمام این بخشیدن ها و کمک ها فقط و فقط برای رضای خدا و خوب شدن حال و احساس خود فرد ورسیدن ب معنویت است و زیاد شدن ثروت ب طور ناخوداگاه است . بدون انتظار از کسی بدون توجه ب نتیجه حتی تشکر بدون هیچ توقعی .فقط و فقط ب خاطر رسیدن ب اجر معنوی در دنیا و اخرت .الان من نوعی که نشستم ساعت ۳ نصف شب سوال جواب میدم با عشق و لذت بدون احساس خستگی، من از کجا میدونم کدوم جوابهام ب کی کمک میکنه فقط و فقط برای خودم و حال و احساس خوب داشتن جواب سوالات رو میدم تمامی اینها روی فردی که کمک میکنه تاثیر میزاره این خود اون شخص کمک گیرنده است که باید در مسیر تغییر و موفقیت قرار بگیره و زندگیش رو بسازه