آیا می‌توان مانع اتفاقاتی شد که صلاحِ خداوند برای ماست؟ - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

اولین قدم برای هدایت به مسیر صحیح و مستقیم، منظورم همان مسیر انعمت علیهم و نه مغضوب علیهم، این است که:

قبول کنیم تمام اتفاقات زندگی ما بدون استثناء،حاصل فرکانس‌ها و باورهای ماست.یعنی قبول کنیم خداوند هیچ تصمیم و صلاحی برای ما در نظر نگرفته و هیچ برنامه‌ای از قبل برای شما مشخص نشده است.

“مشیت الهی”چیزی نیست جز قوانینی که خداوند بر جهان مقرر نموده قوانینی که در رأس آنها قانون فرکانس است که در قرآن می‌توان آن را از طریق مطالعه و شناخت آیات «قدمت- به معنای آنچه از پیش فرستاده شده» درک کرد.

هرگز چنین چیزی وجود ندارد که خداوند بررسی کند چه کاری برای شما خوب است و سپس اقدام به انجامش نماید یا چه کاری به صلاح شما نیست و اقدام به جلوگیری از وقوعش نماید.

اصلا مهم نیست که شما چه نگاهی درباره قوانین خداوند داری و چقدر می خواهی مسئولیت انتخاب ها،تصمیمات،تنبلی ها،اقدام نکردن ها،ترس از تغییر و … را به عهده خداوند بگذاری.

اصلاً مهم نیست که بخواهی قوانین خداوند را بشناسی و اجرا نمایی یا نه،اصلا مهم نیست قوانین این سیستم را بپذیری یا نه،در هر صورت این قوانین در کار است و جهان و هرچه در آن است به شیوه قوانین این سیستم،مدیریت می شود.

تمام برنامه خداوند این است که هر فردی زندگی اش را به وسیله باورها و فرکانس هایش خلق کند و در راستای این برنامه،جهان به گونه ای خلق شده که به فرکانس های ما پاسخ می دهد یعنی رابطه شما با جهان و هرچه در آن است،مثل رابطه دو دستگاه گیرنده و فرستنده است.شما دستگاهی هستی که در هر لحظه به وسیله توجه کردن به هر چیزی،فرکانس هایی را ارسال می کنی.

از آنجا که کانون توجه شما همیشه به وسیله باورهای تان اداره می شود،فرکانس های غالب شما چیزی نیست جز اساس باورهایی که دارید.به همین دلیل همیشه اساس باورهای تان را وارد زندگی تان می نمایید.

اگر مدام در حال تجربه ناخواسته ها هستی،اگر مدت ها در شرایطی ناخواسته قرار می گیری،دلیلش این است که هیچ تغییری در اساس فرکانس هایت (باورها) رخ نداده است.

و تا زمانی که آن باورهای بنیادین که رهبری کانون توجه شما و فرکانس هایت را بر عهده دارد،تغییر نکند، هیچ تغییری در نتیجه رخ نخواهد داد.زیرا زبان گفتگوی تو با جهان،زبان درخواست های تو از خداوند،“فرکانس” است.

جهان کاری به کلمات ات ندارد،جهان باورهایت را می شناسد و دقیقاً به آنها پاسخ می دهد.

اگر می خواهی باورهایت را بشناسی،بهترین راه،نگاه کردن به نتایج آن باورهاست.تمام تجربه شما درباره وضعیت مالی،سلامتی،روابط و… دقیقاً نتیجه باورهایی است که درباره ثروت،سلامتی،روابط و … داری و اگر این اتفاقات را دوست نداری،یعنی باورهایت در این باره،محدود کننده است،بنابراین نتیجه آن باورها نیز قطعاً کمبودها و محدودیت ها و نیازمندی های بیشتر است.

صلاح خداوند این است که زندگی ما در دست کانون توجه خودمان باشد.یعنی خداوند هیچ اتفاقی را سر راهمان قرار نمی‌دهد مگر اینکه با توجه کردن به اساسِ آن اتفاق،فرکانسی را ارسال نماییم که هم جنس با آن اتفاق باشد.

پس هیچ اتفاقی بدون اجازه‌ی ما،وارد زندگی‌مان نمی‌شود.زیرا نوع نگاه،باور ونگرش ما به موضوعات زندگی‌مان،تعیین کننده جنس اتفاقاتی است که تجربه می‌کنیم.

ما یک دستگاه تولید فرکانس هستیم و جهان هم دستگاهی است که آن فرکانس‌ها را به شکل اتفاق و تجربه،تبدیل می‌کند.جهان فقط یک مبدل است و فرکانس های ما را دقیقاً تبدیل به تجاربی هم اساس با آن فرکانس ها می نماید،بدون اینکه تغییری در اساس آنها ایجاد نماید.

به قول مولانا:این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا

به همین دلیل،نتیجه یک فرکانس آرامش بخش،تجربه‌ای آرامش بخش است و نتیجه یک فرکانس نگران کننده و نا امید کننده،تجربه‌ای نگران کننده و نا امید کننده است.

نتیجه فرکانس فقر،تجربه فقر است و نتیجه فرکانس ثروت،تجربه ثروت.

نتیجه فرکانس سلامتی،تجربه سلامتی است و نتیجه فرکانس بیماری،تجربه بیماری است

نتیجه فرکانس عشق،تجربه عشق است و نتیجه فرکانس نفرت،تجربه نفرت است.

هر فردی نتیجه مستقیم باورها و فرکانس هایی را می گیرد که در هر لحظه به جهان ارسال می کند.

به قول خداوند:وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَهً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَهٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدیهِمْ إِذا هُمْ یَقْنَطُونَ (36)هنگامى که رحمتى به مردم بچشانیم به آن شاد مى‏شوند و اگر به خاطر آنچه که از قبل فرستاده‌اند (بما قدمت ایدیهم)، مصیبتى به آنها برسد ناگاه مأیوس مى‏شوند.(36)

ما با کلماتمان از جهان درخواست نمی‌کنیم،بلکه با فرکانس‌هایمان درخواست‌های خود را به جهان ارسال می‌کنیم و تمام کار جهان ترجمه فرکانس‌های دریافتی از طرف ما به شکل اتفاقات،شرایط،فرصت،ایده،آدمهای روابط مان،نحوه رفتاری که با ما دارند و… است.

اگر بتوانیم این قانون را درک و در هر اتفاق و تجربه‌ای از زندگی،نشانه‌های این قانون را ببینیم و تأیید کنیم،آنوقت به این وضوح می‌رسیم و می‌پذیریم که هیچ اتفاق و تجربه‌ای بدون دعوت و دخالت ما،وارد زندگی‌مان نمی‌شود.

تمام اتفاقاتی که در اطرافت رخ می دهد،تمام آنچه را که می بینی و احساس می کنی و فکر می کنی شما فقط یک شاهده بیرونی هستی و آنها هیچ ارتباطی به شما ندارند،چیزی جدا از فرکانس‌هایت نیستند.بلکه حاصل توجه تو،حاصل باورهای تو و حاصل فرکانس‌هایی است که به جهان ارسال نموده‌ای.

اگر در حال تجربه و مشاهده‌ی اتفاقی هستی،بدان که این بازخورد جهان به فرکانسی است که بارها از طرف تو ارسال شده است.

این یک دیدگاه بی اساس است که فکر کنیم خداوند با بیمار کردن فرد دیگری،ما را امتحان می‌کند یا دلیل ناخواسته هایی که زندگی را برای مان سخت می کند،امتحانات الهی است یا اینکه قرار است با تحمل این سختی ها در آن دنیا به ما پاداش داده شود!

بلکه دلیل تمام این ناخواسته ها،فقط و فقط باورهای محدود کننده خود فرد است و لا غیر.

این شعر:“هر که در این بزم مقرب‌تر است/جام بلا بیشترش می‌دهند” حاوی یک باور محدود کننده است و هر فردی این شعر را باور کند،دو اتفاق برایش رخ می‌دهد:یا اینکه می‌پذیرد برای نزدیک‌تر شدن به منبع و خداوند،باید سختی‌های زیادی را به جان بخرد.در نتیجه در زندگی‌اش همواره با بلا و مصیبت مواجه می‌شود.

حالت دوم هم این است:چون تحمل این سختی‌ها را ندارد، قید نزدیک شدن به خداوند را می زند.نه به این دلیل که قرار بوده نزدیک شدن به خداوند با سختی یا مصیبت همراه باشد،بلکه به این دلیل که این فرد چنین باوری را داشته و چنین فرکانسی را ارسال نموده است و جهان نیز طبق برنامه اش،به این فرکانس ها واکنش نشان می دهد و او را در چنین مسیری قرار می دهد که انتخاب خودش بوده است.

وگرنه همه ما جزئی از خداوند هستیم و توانایی تجربه زندگی در کمال خوشبختی و نعمت،در وجود تک تک ما هست.اما به اندازه ای به این توانایی ذاتی وصل می شویم که می توانیم ذهن مان کنترل نموده و میان ذهن مان و روح،هماهنگی ایجاد نماییم.

ما به اندازه ی ایجاد این هماهنگی،به این نیرو وصل می شویم و از برکات این نیرو،بهره مند می شویم.

ما به اندازه ایجاد این هماهنگی،الهامات و ایده هایی را دریافت می کنیم که موجب هدایت ما به مسیرهای عالی تر و تجربه زندگی راحت تر می گردد.

خداوند نمایی از ثروت کامل،عشق کامل،سلامتی کامل،آرامش کامل و… است و ما به اندازه ای که می توانیم میان ذهن مان و روح هماهنگی ایجاد نماییم،خداگونه تر می شویم.یعنی ثروتمند تر،سلامت تر،خوش خلق تر،دوست داشتنی تر و عاشق تر می شویم.

خداوند هیچ برنامه ی از قبل تعیین شده ای برای ما ندارد.بلکه سیستمی بر جهان مقرر نموده تا هر فردی بتواند نتیجه فرکانس ها و باورهای خودش را تجربه نماید.اگر قوانین خداوند را درک کنیم و قدرتی را باور کنیم که به ما در کنترل همه جنبه های زندگی مان داده شده است،اگر ایمان بیاوریم خداوند هیچ برنامه از پیش تعیین شده‌ای برایمان مقرر ننموده،بلکه همه چیز را به ما و فرکانس‌هایمان واگذار نموده است،اگر ایمان بیاوریم که خداوند یک انرژی است که به هر آنچه در ذهنمان می‌سازیم،شکل می‌دهد،آنوقت است که مصمم به کنترل کانون توجه مان و ساختن باورهای قدرتمند کننده ای می شویم که موجب ارسال فرکانس خواسته هامان شود.

آنوقت است که مصمم می شویم تا با تمرکز بر نکات مثبت زندگی مان و چیزهایی که دوست داریم و به ما احساس خوبی می‌دهند،فرکانس‌ خواسته همان را ارسال و آنها را وارد زندگی مان نماییم.

یکی از محدود کننده ترین باورهایی که افراد زیادی در ذهن ساخته‌اند،موضوعی است به نام“مشیت الهی”یا“سرنوشت”.خیلی شنیده ایم که:سرنوشت من این است که با این فرد زندگی کنم!تقدیر من همین مقدار روزی است!شاید این به صلاحم نباشد و…نگاه کردن به زندگی به وسیله چنین باورهایی،زندگی را واقعاً سخت می کند.با وجود چنین باورهایی در ذهن،حتی آرزو کردن و رؤیا داشتن نیز دردناک،پیچیده و غیر قابل تحمل می‌شود زیرا وقتی آرزویی داری اما این باور نیز در ذهنت نهفته است که :“نکند به صلاحم نباشد، یا در سرنوشت من نباشد”دو حالت اتفاق می افتد:حالت اول:اصلاً حرکتی برای آن آرزو نمی‌کنی که بخواهی به آن برسی!حالت دوم:اگر با این باور،حرکت به سمت رویایت را آغاز کنی،این تردید همواره همراهت است که مبادا به صلاحم نباشد،نکند اصلاً در سرنوشت من نیست!!!

این دیدگاه موجب می‌شود با اولین مسئله‌ای که در مسیر به آن برخود کنی،فوراً با این ترس مواجه شوی که:“نکند واقعاً به صلاحم نیست!!!”

این تردید همان جا تو را متوقف می‌سازد.آنوقت با این تفسیر که “حتماً به صلاحم نبوده” خودت را از نعمتی محروم می‌کنی که قرار بوده وارد تجربه زندگی‌ات شود

“صلاح خداوند این است که جهان،با فرکانس‌های ما کار کند.جهان در هر لحظه فرکانس‌های ما را دریافت و با شرایطی روبرو می‌کند که همسنگ و هم جنس و هم مقیاس با فرکانس‌های ماست.

ایده‌هایی به ذهنمان می‌رسد،آدم‌هایی وارد زندگی‌مان می‌شود،شغل و موقعیت مالی‌ای که داریم،روابطی که در آن هستیم و هر آنچه در اطرافمان تجربه می‌کنیم،نتیجه فرکانس‌هایی است که ارسال نموده‌ایم.حتی ما با فرکانس‌هایمان مشخص می‌کنیم افرادی که با آنها در ارتباط هستیم،چه رفتاری با ما داشته باشند!

و خبر خوب این است که ما قادریم این فرکانس‌ها را تغییر دهیم زیرا ما در هرلحظه قادریم کانون توجهمان را تغییر دهیم و با تکرار این کار،باورهایمان را تغییر دهیم.زیرا ما درهر لحظه می‌توانیم انتخاب کنیم که نگاهِ دیگری به اتفاقات داشته باشیم و به گونه‌ای دیگر باور کنیم.

ما در هر لحظه با فرکانس‌هایمان،تصحیح مسیر می‌کنیم. پس مهم نیست الان اوضاعمان چقدر بد،وخیم و غیر قابل تحمل باشد.زیرا می‌توانیم با ارسال فرکانس‌های بهتر،وارد مسیرِ بهتری شویم.می‌توانیم با ایجاد باورهای قدرتمند کننده تر،شرایط مطلوب‌تری را تجربه کنیم…

پس در دنیایی که با فرکانس‌های ما کار می‌کند،آنهم فرکانس‌هایی که در هر لحظه می‌تواند تغییر کند،چطور می‌تواند یک چیز از قبل مشخص شده مانند “سرنوشت” یا “تقدیر” وجود داشته باشد یا اتفاقی وارد زندگی‌مان شود که ما هیچ کنترلی بر آن نداشته باشیم.

این ما هستیم که با فرکانس‌هایمان تقدیر خود را رقم می‌زنیم و این ماهیت خداوند و نهایت عدل اوست.

می‌توانی سرنوشتت را آنطور که می‌خواهی رقم بزنی…

می‌توانی انتخاب کنی،چه تقدیری داشته باشی و مهم‌تر از همه،می‌توانی از همین وضعیتی که الان داری،به سمت تقدیری که انتخابش کرده‌ای،حرکت کنی

می‌توانی داستان سرنوشتت را بدانگونه که دوست داری،بنویسی

این تمام چیزی است که خداوند برایت خواسته است

زیرا خداوند یک انرژی است که به هر آنچه در ذهنت می‌سازی،شکل می‌دهد.حال می‌خواهد در ذهنت خواسته‌هایی مثل روابط عالی،شغل مورد علاقه،ایده‌های ثروت ساز،موفقیت مالی،زندگی در کشور،شهر و خانه دلخواه ات باشد یا ناخواسته‌هایی مثل نگرانی درباره هزینه‌های قسط،قرض،اجاره خانه،بیماری و … باشد

در هر صورت هر آنچه در ذهنت می‌سازی،باور می‌کنی و به آن توجه می‌کنی،این انرژی به آن شکل داده و آن را وارد زندگی‌ات می‌کند.

همانطور که در قرآن می‌فرماید:“کُلاًّ نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّکَ وَ ما کانَ عَطاءُ رَبِّکَ مَحْظُوراً،و هر یک از این دو گروه را به عطاى پروردگارت کمک خواهیم داد و هرگز کسى از عطاى پروردگارت محروم نخواهد بود”

این انرژی تصمیم گرفته تو بعنوان یک انسان،دستانِ خداوند بر روی زمین باشی و با خلق خواسته‌هایت،نه تنها خودت رشد کنی،بلکه به رشد جهان هم کمک کنی.

خیلی مهم است چه نگاهی به خودت،خداوند و قوانین جهان هستی داری.خیلی مهم است چه باورهایی داری و چه چیزی در ذهنت می‌سازی!زیرا انرژی‌ای که آن را خدا می‌نامی،به همان شکل وارد زندگی‌ات می‌شود،بی آنکه خداوند بخواهد خواسته‌هایت را غربال و صلاح یا غیر صلاحی برایشان در نظر بگیرد!

بنابراین تنها کار تو این است:به محض روشن شدن خواسته‌ات،باورهای هماهنگ با آن را بساز و فرکانس‌های دلخواهت را به جهان ارسال کن،بی آنکه نگران به صلاح بودن یا نبودنش باشی و هر گاه با این تردید که “نکند خواسته‌ام به صلاحم نباشد؟!”مواجه شدی،به خودت بگو:

“خلق این خواسته،قادر است مرا یک قدم به سمت هدف بهتری هدایت کند که الان هیچ شناختی از آن ندارم”

این نگاه تو را از دام تردید درباره به صلاح بودن یا نبودن خواسته‌ات،رها کرده و افسار زندگی‌ات را در دستان ات قرار می‌دهد.به تو آزادی و امید می‌دهد.آزادی و امیدی که حاصل این نگاه است که هیچ چیز به جز من،قدرت تغییر زندگی‌ام را چه در جهت خواسته یا ناخواسته ندارد،زیرا همه چیز در دست من است.

این باور زندگی را تبدیل به بهشت می کند(بهشت جایی است که به محض اینکه چیزی را می خواهی،برایت موجود می شود)

آنگاه به جایی می‌رسی که می‌بینی جهان به گونه‌ای برنامه ریزی شده که بدون هیچ محدودیتی این قدرت به تو داده شده که بتوانی هر آرزویی را محقق کنی.به قول قرآن که می‌گوید:

“بَدیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (117 بقره)نو آفرین آسمانها و زمین است و چون آفرینش چیزى را اراده کند،میگوید«باش»و بی‏درنگ موجود می‌شود”