تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم - صفحه 6

به نام خالق عشق و زیبایی

إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ

درود و خداقوت به استاد عزیزم و همه همراهان بزرگوار سایت

داشتم میرفتم جلسه دو قدم هفت رو ببینم که دیدیم فایل جدید اومده رو سایت و دانلودش کردم و گفتم بعد جلسه می‌بینم که یهو چشمم خورد به نکته‌ای که نوشته بود «جالبه این این فایل ۲۰ روز پیش ضبط شده اما مرتبطه به اتفاقات این روزها» که دیگه گفتم آقا هدایت شدی ببینی الان مقاومت نداشته باش.

دوستانی که در دوازده قدم هستند بهتر می‌دونند که قدم هفتم خصوصاً جلسه اول چقدر هماهنگه با موضوع این فایل و بهتر متوجه جریان هدایت بنده می‌شوند.

این که هر اتفاقی که ما در زندگی تجربه می‌کنیم به مداری که درونش قرار داریم مرتبط میشه، فارغ از اینکه بیرون چه اتفاقی داره میفته و همینطور درک ریشه ظلم در قرآن که در هیچ موردی عاملی بیرونی رو مقصر ندونسته و تمام موارد مرتبط با ظلم به خوده.

نمی‌دونم حالا دوستانی که این کامنت رو می‌خونند تو چه حال و هوایی هستند و تا چه اندازه درک می‌کنند حرف‌های من رو اما در بدبینانه‌ترین حالت هم اگر باشند خالی از لطف نیست که این رو به عنوان یه نشانه و پاسخ متفاوت از طرف جهان بدونند.

استاد ازونجایی که درخواست کردید فکر کنیم درباره این موضوعات و الگوهاش رو در زندگی خودمون پیدا کنیم تصمیم گرفتم بیام و بلند بلند فکر کنم تا بقیه دوستان هم بشنوند و ببینند شاید کمکی بهشون بکنه.

یه نمونه‌ای اول از همه از خودم مثال می‌زنم که خیلی برام بولده همیشه و وقتی تغییرش دادم به معنای واقعی کلمه شکل متفاوتی از دنیا و ارتباطات رو تجربه کردم و درهای رحمت به روم باز شد. اون هم این بود که من تو ارتباط چه کاری چه عاطفی با هرکی می‌رفتم یه مدتی (که حالا زمانش کم و زیاد می‌شد) با هر کسی بودم همه چی عالی پیش می‌رفت. کلی هیجان و تجربه فوق‌العاده و احساسات بی‌نظیر اما یه دفعه همه چیز عوض می‌شد و طوری با هم دشمن می‌شدیم و از هم جدا می‌شدیم که حاضر نبودیم اسم همدیگرو بیاریم، یعنی یه حد فاجعه واقعاً. یه موردش رو یادمه بعد از چند مدت زنگ زدم دل جویی کنم و اینا طرف یه جوری گفت آقا حالم ازت بهم میخوره دوست ندارم و نمی‌خوام صداتو بشنوم که با خودم گفتم اوه اوه دیگه این سری خیلی اوضاع خرابه:)

تا اینکه بعد از آشنایی با استاد و تغییراتی که در نگرشم و رفتارم ایجاد شد یه مدت من رو به سمت یه تنهایی برد که خوب به اون صورت با کسی جز ۱-۲ تا از دوستای صمیمیم ارتباطی نداشتم و بعد که تصمیم گرفتم برم خدمت و توی خدمت با فرماندمون خیلی اوکی شده بودم به حدی که اصلاً دوست داشت همش من اونجا باشم اما بعد از یه مدتی(دقیقاً تو همون بازه زمانی) دیدم عه اینم داره انگار داره رفتارش تغییر میکنه. یه چند وقتی خیلی داشتم مقاوت می‌کردم و می‌گفتم که به درک که اینجوریه و اینا اما یه جا به خودم گفتم آقا نگو به درک. خودتم میدونی که این اولین باری نیست که داره این اتفاق میفته. چرا برای بقیه اینجوری نیست؟ چرا تو فقط داری این تجربه رو بارها و بارها تجربه می‌کنی؟ خودتم میدونی ایراد از توعه. یه جایی توی افکار و رفتارت ایراد داری که داره این سیکل تو زندگیت ادامه دار میشه. پس به جای اینکه آشغالارو بریزی زیر فرش (حالا من می‌گم رو دندون پوسیده مسواک بزنی) بیا کامل برشون دار و تمیزشون کن (دندون پوسیده رو بکش).

که به لطف خدای مهربان پله پله هدایت شدم به اینکه اولاً خودم نه ۹۹% بلکه ۱۰۰% خالق اتفاقات و تجربیات زندگی خودم به واسطه فرکانس‌هام هستم و دوماً من توانایی تغییر شرایط رو به نفع خودم دارم.

یعنی کل قانون همینه.

اصل پذیرش و تغییر.

ازینجا به بعد رو می‌خوام کابردی‌تر توضیح بدم.

اومدم با خودم گفتم که آقا حالا این شرایط پیش اومده خودتم میدونی مقصری، حالا چیکار باید بکنی؟ ( رسیدن به این نقطه و رد و بدل شدن چنین دیالوگی درونت مهم‌ترین قدمیه که باید برداری)

بعد بهم اولین ترمز رو معرفی کرد. گفتش که تو باورت اینکه اونا مقصر هستند، در صورتی که اون‌ها همه دارند بازتاب فرکانس‌های تو رو به تو برمی‌گردونند. تو وقتی داری به این توجه می‌کنی که الان من با این آدم خوبم یه ذره که بگذره اینم میشه مثل همونا دوباره همه چیز بهم می‌خوره، خوب عزیز من پر واضحه که چنین اتفاقی میفته.

اما اگر بگی که آقا اونا رفتاری رو با من دارند که من برانگیخته می‌کنم، چرا؟ چون با بقیه رفتارشون اینجوری نیست. چون این تغییر رفتار داره در ارتباط با تو اتفاق میفته نه دیگران. پس تو با فرکانس‌هات داری این رفتار رو برانگیخته می‌کنی.

بعد از اینکه این ترمز برطرف شد ترمز بعدی رو بهم نشون داد. گفتش که حالا پذیرفتی که عامل برانگیختگی این رفتار تو هستی درسته؟

گفتم آره.

گفتش که اگر تو باور داری که احساس خوب = اتفاقات خوب و زندگی داره بازتاب فرکانس‌هات رو بهت برمی‌گردونه و همه اتفاقاتی که ما تجربه می‌کنیم به واسطه مداریه که درونش قرار داریم و تنها خداست که در زندگی ما قدرت داره و این خدا داره ما رو به سمت خواسته‌هامون هدایت میکنه و ما هدایت میشم به چیزی که بهش توجه می‌کنیم و این توجه با صحبت‌هامون، نوشتن‌هامون و تجربیاتمون و افکاری که داریم بیشتر با خودمون مرور می‌کنیم شکل می‌گیره، تو چیکار داری که بقیه چه کاری می‌کنند و چه رفتاری دارند؟

تو بیا روی خودت کار کن، کاری به کسی هم نداشته باش، به هر طریقی که تونستی خودت رو در احساس خوب نگه دار، اون وقت همه چیز به تفع تو تغییر میکنه.

وقتی در مدار خوبی هستی که نشونش احساس خوبه امکان نداره که اتفاقی بیفته که حالت رو بد کنه. امکان نداره چیزهای نامناسب به تو دسترسی داشته باشند. امکان نداره. امکان نداره.

ترمز بعدی. بهم گفتش که وقتی یه ایرادی تو خودت پیدا می‌کنی چقدر به خودت سخت می‌گیری؟ چقدر حال خودت رو بد میکنه و احساس گناه داری؟

گفتم زیاد.

گفتش تو با خودت در صلح نیستی.

این جمله رو قبلاً هم یکی از دوستانم (فارغ از تکرارهای مکرر استاد) بهم گفته بود که می‌گفت اگه ایرادی تو خودت پیدا می‌کنی آروم با خودت برخورد کن. مثه یه دوست. (دوستم)گفتش که فکر کن که الان من یه ایرادی دارم. مادامی که بهم بگی فلانی چه اخلاق مزخرفی داری و خاک بر سرت که نمی‌تونی این اخلاق مزخرف رو بذاری کنار امکان نداره من تغییر بدم اون رفتارم رو که هیچ، باهات بدترم برخورد می‌کنم. بعد بهم گفت چرا این گفت و گو و حس رو نسبت به خودت نداری؟ نمیای بگی اشکال نداره احسان جان. رفتارت، نگرشت اشتباه بوده تا الان، عوضش متوجه شدی اصلاحش می‌کنی. همونطور که قبلاً خیلی چیزای دیگه رو اصلاح کردی.

فهمیدم بابا من اصلاً با خودم در صلح نبودم. به خدا از وقتی فهمیدم باید با خودم درست رفتار کنم ملایم باشم دنیای من عوض شد. همه چی داره آروم و ملایم میشه.

بعد گفت تا وقتی با خودت در صلح نباشی آدمایی رو جذب میکنی که اونا هم با خودشون در صلح نیستند و کاری میکنن که برن رو مخ تو. چون کسی که با خودش در صلح نباشه میره رو مخ خودش و دیگران.

به قول استاد به این فکر کنیم که چرا پیامبر که در راس همه اختلافات بود نه آسیبی دید و نه کشته شد؟

نه تنها پیامبر اسلام. تمام پیامبرانی که داستانشون در قرآن روایت شده.

فرشتگان زمان قبض روح نمی‌پرسند شمایی که مستضعف بودید چرا اسلحه برنداشتید و با شرایطتون بجنگید؟

چرا هیچ پیامبری دست به اسلحه نشد؟

چرا فرشتگان زمان قبض روح می‌پرسند مگر زمین خدا پهناور نبود که در آن هجرت کنید؟

یاد یونس زمانی که تو دل نهنگ بود و یا موسی زمانی که زیر درخت نشسته بود میوفتم و میگم: رب انی ظلمت نفسی

مایییم که داریم به خودمون ظلم می‌کنیم. به راحتی. به راحتی. اما من یکی دیگه تصمیم گرفتم که این مسیر رو ادامه ندم. بپذیرم. همه چیزو. خوب و بدشو. چون وقتی تو مدار زیبایی و خوبی بشی چیزی جز خوبی رو تجربه نمی‌کنی. چون جریان جهان هستی بر مبنای خوبی و بهبوده. چون هر خیری میرسه از جانب خداست و هر شری میرسه از جانب خودمونه. هجرت رو باید از درون شروع کنم.

پس با این منطق و برهان هر وقت که دیدم اوضاع بر وفق مراد نیست باید یقین پیدا کنم که از مسیر درست و الهی دارم دور می‌شم. که به اعتقاد من زمانی که انسان واقعاً تصمیم می‌گیره که آگاهانه روی خودش کار کنه و به زیبایی‌های زندگیش توجه کنه خیلی زود متوجه مسیر اشتباه می‌شه و تصحیح مسیر می‌کنه.

این وعده خداست. شیطان به هیچ‌ وجه دسترسی به بندگان مومن نداره. کسانی که به خوبی‌ها توجه دارند و از چیزی که نمی‌خواهند اعراض می‌کنند. کسانی که به چیزی که نمی‌بینند ایمان دارند و به جهان آخرت نیز.

تمام کار ما همینه. صدق بالحسنی کنیم تا نیسره للیسری شویم.

همه چیز به آرامی تغییر می‌کنه. همونطور که من نجنگیدم برای اینکه آدم‌ها و موقعیت‌های نازیبا از زندگیم برند بیرون، برای ورود نعمت‌ها هم نیازی نیست تقلا کنم. تنها کافیه که سپاس‌گزار باشم تا خدا ظرف وجودم رو بزرگ کنه. چون نعمت‌های خدا بیش از نیاز من هست. انقدر که اگر همه دریاها مرکب شوند و تمام درختان قلم نمی‌توانند به شمارش در بیارند.

وقتی من به یگانگی خداوند ایمان دارم. وقتی من ایمان دارم که خداوند از روح خودش در من دمیده و من رو خلیفه بر حق خودش قرار داده و تنها گناه نابخشودنی را شرک معرفی کرده چرا باید به دنبال عاملی غیر از خودم باشم؟ چرا باید انقدر ساده مشرک بشم؟

اگر ۱% به این ایمان داشته باشم (همونطور که به یه جی پی اس ایمان داریم که ما رو تا مقصد دقیق میرسونه) که خداوند من رو هدایت میکنه و پاسخ درخواست حتی شیطان رو هم میده چه برسه به من که وقتی خلقم کرده به خودش آفرین گفته، به شرطی که من هم بهش ایمان داشته باشم، دیگه چه نگرانی دارم؟ دیگه چرا نباید پام رو محکم در جهت خلق زندگی بگذارم در قدم‌هایی که بهم گفته میشه. خدایی که داره در هر لحظه خیر و شر رو بهم الهام میکنه.

به خدا چند روز پیش داشتم بیلیارد بازی می‌کردم به یه جای حساسی رسیده بود قبل ازینکه بخوام ضربه بزنم به خدا گفتم من رو هدایت کن، بعد دیدم بهم گفت با این شدت به این نقطه ضربه بزن(جایی که اصلاً تصورش رو هم نمی‌کردم) و زدم و دیدم دهان بقیه باز موند. و من لبخند میزدم.

همه ما باید یه روزی که معلوم نیست کی هست ازین دنیا بریم و وارد جهان دیگه بشیم. آیا با آوردن این بهونه‌ها اون لحظه آماده هستیم برای سفر؟

من که می‌خوام در اون لحظه راضی و خشنود باشم. به خاطر همین خدا من رو هدایت کرد به این مسیر.

خدایا شکرت. اگر اون لحظه همین الان باشه به خداوندیت قسم که راضی و خشنود هستم.

استاد عباس منش نمیدونم به چه شکلی ازت تشکر کنم.

فقط می‌دونم که خیلی خوشحالم که در اینجا هستم خیلی.

همه چیز تغییر کرد. انقدر همه بهم علاقه‌مند شدند که یه روز نمی‌رم دلشون تنگ میشه بدون اینکه بخواد اون اختلاف‌ها پیش بیاد. چون من شخصیتم تغییر کرده. من یه جلوه دیگه‌ای از خودم رو دارم بروز میدم. میدونم این شکلش اون شکله درستشه. احساس خوبم این رو بهم می‌گه.

بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست

از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی

دمتون گرم که به خاطر خودتون تا انتها خوندید.