مفهوم فرکانس و چگونگی تنظیمِ آن - صفحه 92

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

نمیدونم چطور شکر خداوند رو به جابیارم که از طریق شما با شیوه ی اسان و زبانی گویا، ساده وصمیمی به من فهماند که من می تونم همیشه در نهایت ارامش وخوشبختی باشم اگه بتونم باخودم مثبت حرف بزنم، بله با خودم توی ذهنم!!!!

همه ی ما در طول بیداری شبانه روزمون کلی حرف باخودمون توی ذهنمون میزنیم، خصوصا ما بچه های عباسمنشی که یادگرفتیم از منفی هااا، از آدمهای منفی، دوری کنیم، وقتی میایم این سبک زندگی رو تجربه کنیم بیشتر باخودمون در ارتباطیم با شخص خودمون، بیشتر تنها هستیم و بیشتر گفتگوی ذهنی داریم وبیشتر با خودمون حرف میزنیم، این خیلی خوبه، امااااا…نمیشه که یه عادت وروشی رو که یک عمر داشتی حالا بیای وبه سرعت بخوای تغییرش بدی، همه چیز تکامل میخواد، خصوصا کنترل ذهن وگفتگوهای ذهنی تا بخوای روش تسلط پیدا کنی…

شاید بگی دارم فیلم مثبت می بینم، یا ویسهای استادعباسمنش رو گوش میکنم، یا دارم قران می خونم ویا هرچیز مثبت و خوبیکه حالمو خوب میکنه مشغول انجام دادنشم اما، همونموقعه هام یه دفعه به خودت میای می بینی ذهنت، صدای درونت تورو با خودش برده وسط جهنم، یه دفعه کلافه میشی، گور میگیری، عصبانی میشی، حالت بد میشه سریع، واگه تو کنترل ذهن حرفه ای شده باشی سریع مچ خودت رو میگیری از تغییر حالاتت،وذهنتو وگفتگوهاشو برمیگردونی به سمت مثبتها…

توگفتن آسونه، خیلی تمرین میخواد، با اینکه مدتهاست من دارم تمرین میکنم که حتی با خودم مثبت حرف بزنم بازم خیلی وقتها برام سخته، مخصوصا اون حرفهای منفی که به صورت روتین انگاری خودکار هر روز وهرچند روز یکبار توی سرم پخش میشه…

مثلا در مورد درس خوندن پسرم، واضحترین مثالی هست که می تونم بزنم، تاوقتی امتحان نداره من اوکی هستم وکاری به کارش ندارم ولی موقعه ای که امتحان داره من ناخواسته حواسم میره بهش وکنترلش میکنم ، بعد توی ذهنم هی باخودم حرف میزنم بعد انقدر این صدای ذهنم بلند هست که خودمم کلافه میشم،( هی ذهنم میگه برو بهش بگو درسشو بخونه اگه امتحاناتش رو قبول نشه، اگه بیفته ترم دیگه باید باز همون درسهاشو پاس کنه، باز شهریور باید بره هم هزینه کنه وهم توگرما وتوتعطیلات بره سر جلسه امتحان و…) انقدر اینها تکرار میشه تابرم این حرفهای ذهنیمو در حقیقت بهش بزنم …حالا یا میپذیره یا نمی پذیره، ولی اصل کار درست نیست، چرا؟

چون یه پسر 18 ساله خودش میدونه که عواقب درس نخوندن وهمش توگوشی بودن چیه؟

پسرم خودش میدونه مشکل کم شنوایی داره و باید یه حرفه ای یا بگیره، تا بزودی مستقل بشه وبتونه کسب درآمد کنه ودیگه مردی شده برای خودش، ومن باید اینو بدونم که کنترل کردن پسرم کار اشتباهی هست، تاوقتی تمرین ستاره قطبی هست تاوقتی می تونم از طریق سپاسگزاری به خواسته هام برسم، تا وقتی می تونم فقط وفقط در موردش مثبت فکر کنم ومثل خیلی وقتها نتیجه عالی بگیرم!!!!

پس چرا گاهی همه ی اینها یادم میره؟!

جوابش سادس، عادت کردم به عادتهای گذشته و تغییر عادت زمان میخواد…

تازه این یه مثال ساده بود، خیلی چیزها هستند توی زندگیمون که فکرمون رو درگیر کنند، وتکرار اون گفتگوهای ذهنی مسلما مارو میبره تو فرکانس منفی ها، وانگاری یه دست ست کامل از اتفاقات منفی پشت سر هم همون تایم، همون روز، یا همون ایام برات فراهم میشه، طوریکه همه چیز توهم گره میخوره…

البته درسته به لطف الله آشنایی با قوانین جهان هستی(شناخت خداوند) تا حدود زیادی باعث شد خود مراقب باشم، ولی هنوزم هستند افراد و چیزها وشرایط ومکانهایی که مالک ذهن من میشن وبرای تایمی منو مشغول خودشون نگه میدارن، ولی سریع متوجه میشم وفرکانسمو تغییر میدم، به قول شما استاد عزیزم فکر کردن به منفی ها مثل اینکه خودتو بندازی تو آتیش، واقعا هم افکار منفی مثل آتیش می مونه به خودت میای می بینی کلافه و خسته و عصبانی هستی، هیچ جسم خارجی یا شخص خارجی باعثش نبوده ومتاسفانه این خودت بودی که داشتی به خودت آسیب میزدی!!!

من قبلا به تکرار کلمات مثبت عادت نداشتم، به سپاسگزاری مداوم که بشه ذکر روی لبم عادت نداشتم،ولی همین تکرار عبارتهای مثبت وسپاسگزاری مداوم باعث شده گفتگوهای ذهنی من هم مثل گفتگوی کلامی من به سمت مثبت ها بره شکر خدا، وچون با گفتن کلمات وجمله های تاکیدی حس خوبی میگیرم، با دیدن هرچیزی که چشمهام می بینه وگوشم میشنوه و جسم وجان وروحم احساسش میکنه به عنوان نعمت وبرکت، از خداوند بابتش سپاسگزاری میکنم، خیلی حالم خوب میشه….

واقعا خداوند مگه غیر این از بنده هاش چی میخواد میگه راضی باشید قدردان باشید سپاسگزار باشید من شما را می افزایم…

راهکار از این ساده تر مگه داریم…

تنها راه نجات از فرکانس منفی، از گفتگوهای منفی دیدن مثبتها و سپاسگزاری مداوم هست ولاغیر…

انوقته که در فرکانس خیر وخوبی میفتی وپشت هم اتفاقات خوب رو تجربه میکنی خصوصا اون امنیت خاطر و آرامشی که داری به دنیا می ارزه…

اینکه در هر شرایطی تسلیم باشی وبگی خدایا راضی ام به رضای تو…

من توی کارتو دخالت نمی کنم تاخواسته ی تو اجابت بشه چون میدونم تو بهترین وقدرتمندترین برنامه ریز عالمی، حتی اگه هرچیزی وهرکسی منفی باشه وشر در اطرافم وظاهرا اوضاع برخلاف من باشه، اگه حتی سنگ از آسمون بباره من میدونم که توبرای منیکه بهت توکل کردم وبهت پناه اوردم خیر میرسونی….

واقعا اگه لطف وحمایت خداوند نبود در مورد همین مشکل شنوایی پسرم، می تونم به جرات بگم افکار منفی گاهی انقدر قوی هستند که حس میکنم نفسم بند میاد وقتی به اینده زندگیش وکاریش، و ….فکر میکنم

ولی وقتی به وجود پاک و زیبایی صورت وسیرتش فکر میکنم وقتی به برکت وجودش توزندگیم فکر میکنم، به اینکه چقدر زیبا ودرستکار وبا ادب و خوش تیپه، چقدر باهوشه، چقدر تواناست، چقدر با استعداده وتا همینجا هم خداوند محافظ ومراقب و صاحب اختیارش بوده وبعد این هم وحتی بعد من هم نگهدار ومحافظش هست و حامی تمامی اموراتش جز حس خوب سپاسگزاری هیچ چیزی در کل روح وروان وجسمم راه پیدا نمیکنه…

خدارو هزاران بارشکر، که من از شما استاد عزیزم یاد گرفتم اموختم که من مسئول صد درصد زندگیم هستم، برای همین خودم برای خوشبختی خودم تلاش میکنم واز اونموقعه که باور کردم وپذیرفتم این موضوع رو واقعا انسان خوشبختی هستم هم من از خدا راضی وخشنودم وهم خدا از من انشالله که راضی وخشنود هست….