زیبایی ها را ببینیم - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

به نام خالقِ یگانه، به نام صاحب و مالکِ همه چیز.

سلام.

نکات مثبت و زیبایی ها و حس های خوبِ امروز.

* یه سریال پیدا کردم برای تماشا به اسمِ آکتور.

محصول فیلیمو، نوید محمد زاده و احمد مهرانفر نقش اصلی هاشن، خوشم اومد.

من دنیای نمایش رو دوست دارم.

لذت میبرم از تماشای سریال، فیلم، انیمیشن.

تو موبایلم میبینم همیشه.

امروز تو تلویزیون دیدم و لذت بردم بازم.

*نوشیدنیِ خوشمزه ی آلوئه ورا.

*ساندویچِ خوشمزه در منزل با همه ی مخلفاتِ مورد علاقه ام.

لذت میبرم از گوجه و خیارشور داخل ساندویچ.

اگه نباشه هم با بهبودگرایی جایگزین پیدا میکنم براش.

*الحمدالله برای سلامتیِ قند عسلم بعد از واکسنش.

*همسرم که عصر اومد از سر کار، حافظ غش غش براش میخندید با صدا.

کیف کردیم جفتمون.

هزار ماشاالله به قندِ نباتمون.

بابایی چه ظهرها که برای نهار میاد چه عصرها که میاد خونه به روی حافظ میخنده، حافظم کلی عشق میکنه با بابایی اش.

الهی شکر.

خدایا چراغ همه ی خونه ها رو روشن نگهدار و سلامتی بده به والدین و بچه هاشون.

*بستنی شکلات تلخ، بستنی طالبی که نوش جان کردم.

*اینکه صبح ها به کارهای منزل میرسم، حافظ هم منو در ارامش میبینه، الهی شکرت برای نظم.

هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ

لا تنس ذکر الله نام خدا رو فراموش نکن.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت بی نهایت.

یا الله، سلام.

گفتگوهای هدایتیِ امشبم با خدا جان در مورد توحید:

● روی عقلِ خودمم حساب نکنم، روی خدایی حساب کنم که بهم عقل داده.

● روی دیگران حساب نکنم، روی خدایی حساب کنم که دیگران رو میفرسته سراغم.

● روی پول و طلا و خونه و ماشین حساب نکنم، روی خدایی حساب کنم که برام پول و خونه و ماشین و طلا میفرسته.

● روی هیچ کس و هیچی حساب نکنم.

● روی هیچ روشی حساب نکنم برای رسیدن به اهدافم، روی خدایی که منو هدایت میکنه به اون روش حساب کنم.

داستان از این قراره که داشتم به حافظ و حرکت کردنش روی زمین فکر میکردم.

الان در سنی هست که روی زمین حرکت میکنه، غلت میزنه و به سرعت جابجا میشه.

همه هشدار میدن کلی مراقبش باشیم چیزی از زمین نخوره خدا نکرده…

و حقیقتش اینه من از این مرحله ی رشد کمی میترسیدم از قبل.

که خدا نکرده چیزی نخوره بپره گلوش، یا باعث بیماری بشه و …

اما این ترس ضعیفه، چون درصد زیادی از من ریلکسه به لطف خدا، چون یادم میاد خدا هست و حافظِ حافظ جانه بدونِ توقف.

به این فکر میکردم وقتی من باور داشته باشم خیلی قوی، که خدا بهم میگه، خطری حافظ رو تهدید نمیکنه.

چون حتی اگه خوابم باشم، بیدارم میکنه.

اگه آشپزخونه، دستشویی، حمام و … باشم به به دلیلی منو میکشونه اتاق بالای سرش، یا یادم میندازه به یه دلیلی برم سراغِ بچه.

یعنی من و حافظ تو برنامه ی امنیتیِ خدا هستیم که مو لای درزش نمیره از بس که دقیق و بی خطاست.

فکر میکردم جلوی بقیه تا بگم خدا مراقبشه بلافاصله میگن خدا عقل هم داده

باور من منافاتی نداره با اینکه خدا عقل هم داده.

همون عقل رو هم خدا داده، بعد من بیام روی عقلِ محدود و هر لحظه در حالِ رشدِ خودم حساب کنم، نه خدا؟

روی قدرت، توانایی، مهارت، تیزهوشی، درایت، تدبیر و … خودم حساب کنم؟ نه کسی که همه ی اینارو بهم داده؟ که به طرفه العینی میتونه از دست بره اگه از مسیر خارج شم!

پس روی چی حساب کردم من؟

روی باد؟ که میاد و میره؟

یا روی خدا، که مطلق، ثابت و همیشگیه؟

من اگه اینو خوب درک کنم خیلی رشد میکنم.

خدایی که بهم عقل و هوش و … داده اگه من روش حساب کنم با استفاده از دست ها و ابزارش بهم اگاهی میده که هر کاری رو در بهترین زمانش انجام بدم.

یعنی همون هدایت.

هدایتم میکنه سر بزنگاه که:

مراقبِ بچه م باشم.

آشپزی کنم.

خانه داری کنم.

به امورات خودم و همسرم برسم.

به تفریحاتم برسم.

در رفاه مالی، امنیتی، اسایشی باشم، شاد باشم و …

به عبارتی راضی باشم از زندگیم، پر نشاط باشم.

میگن فلانی رو سپرده به امونِ خدا.

که منطورشون اینه رهاش کرده و مراقبش نیست.

بی توجه هست و …

ولی در اصل چه امونی بهتر از امونِ خدا سراغ دارم؟

هیچی.

به هیچ عنوان هیچ نطارت و کنترل و مراقبتی، از مراقبت و پناهِ خدا بالاتر نیست.

قبل از این گفتگوها به واسطه ی سوال عزیزی در عقل کل که این بود:

چقدر احساس لیاقت میکنین برای دریافت هدایتهای خدا و چکار میکنین دریافت هدایتها بیشتر شه، روی این فکر میکردم که:

هر چقدر باور کنم خدا بهم میگه (در مورد هر موضوعی)، خدا بهم میگه و هدایتم میکنه.

این شد که در ادامه به این نتیجه رسیدم که اگه باور کنم بهم میگه، پس میگه.

یا به دل خودم میندازه.

یا به یادم میاره.

یا از زبون کسی میشنوم.

یا میبینم.

یا میخونم و …

بالاخره با ابزارهای متفاوت خدا منو هدایت میکنه به کاری که باید انجام بدم،

به چیزی که باید توجه کنم و …

خدایا مرسی از این گفتگوها که به واسطه مراقبت از حافظ باهام صحبت کردی در موردشون.

من باگِ ثروت دارم:

روی موجودیِ توی کارت هامون، روی پولِ نقد، روی طلا، گاهی روی هدیه حساب میکنم، نه خدایی که پول، طلا و … رو فرستاده و میده بهم.

انگار حضور فیزیکیِ پول اگه داشته باشم تو کارتم برام باورپذیرتره تا خدایی که همه ی ثروتِ جهان مال اونه و در دستان اوست.

پول، پیشِ ثروتِ عظیمِ جهان که مالکش خداونده، خیلی کوچکه.

اما ذهن من گاهی ارزش پول رو بالاتر از بقیه چیزا میدونه.

چون ثروت رو توی پول میبینه، با پوله که همه چیز میشه خرید تا به رفاه و ارامش رسید.

پول خوبه ولی ایا سلامتی و ارامش رو میشه با پول خرید؟

نه، دلیل اصلی ارامش و سلامتی پول نیست…

ثروت، همه چیز میتونه باشه:

– ثروت یعنی مامانم که امروز وقتی داشتم به حافظ شیر میدادم، برامون میوه آورد، خودش برام یه بشقاب سیب و نارنگی پوست کند داد دستم بخورم، و چقدر هم که چسبید.

– ثروت مامانمه که مهربونه.

– ثروت همسرمه که انقدر با عشق همراهمه.

یادم بمونه اختلاف نظر داریم گاهی، ولی باعث نمیشه خوبی های فراوانش رو نبینم.

– ثروت خواهرامن، برادرمه، خانواده ی همسرمه، دوستام و عزیزانمه.

– بله، پول و طلا و خونه و ماشین و مسافرت و … هم هست.

– ثروت سلامتی مونه، ارامش و امنیت مون هست.

چقدر ثروت دارم و یادم میره.

خدایا یادم بنداز هر لحظه.

همین الانم تو هدایتم.

چون یادم انداخته من چقدر ثروتمندم.

– ثروت یعنی اینکه مینویسم و عاشق نوشتنم.

ثروت حافظ هست که انقدر عاشقشم.

– ثروت خوش برخوردی و خوش اخلاقیِ همه ی ادم هاییه که میبینمشون، باهاشون صحبت میکنم.

– ثروت همسایه های خوبمون هست.

– ثروت مدیر ساختمان مسیولیت پذیر و تلاشگرمون هست و همه ی همسایه هایی که همکاری میکنن برای بهبودِ بلوک و مجتمع مون.

– ثروت اینهمه دفتر و لوازم تحریری هست که دارم.

امشب سرچ کردم قیمت یه جعبه مداد رنگی فابرکستل رو، 1 میلیون تومن بود.

و من اینهمه مداد رنگیِ فابر کستل و برندهای دیگه دارم.

-ثروت غذاییه که هر روز داریم نوش جان میکنیم.

– ثروت هوایی هست که رایگان هر لحظه دارم استفاده میکنم ازش، اونم به اسانی، بی هیچ زحمتی، اسوده و روان، انقدر عادیه که اصلا نمیبینمش دیگه.

– ثروت صدای اواز پرندگانه که میشنوم.

– ثروت هوای مطبوعه.

– ثروت بارون و برف و باده.

– ثروت طبیعته، آبه، صدای آب توی رودخونه است.

– ثروت دوستان عزیزم در سایت هست که ندیدمشون ولی مثل اعضای خانواده ام شدن، اسم و پروفایلشون رو که میبنم ذوق میکنم، کامنتهاشونو که میخونم یا براشون پاسخ مینویسم یا اونا برای من مینویسن ذوق میکنم.

– ثروت این سایته، استاده، مریم جون و اقا ابراهیم و خانم فرهادیه.

– ثروت دایره آبی تو سایته، با دونه به دونه پاسخ هایی که برام‌ میاره و تحویلم میده.

– ثروت دونه به دونه ی فایلهای استاده.

– ثروت خونه ی امن و گرمیه که توش زندگی میکنیم.

– ثروت خانواده مون هست که سه نفری شده، فرزند داریم.

– ثروت رختخوابِ نرم و گرمیه که هر شب میخوابیم.

– ثروت تمام وسایل خونه مونه، لباس هامونه.

– ثروت اینه که من راحت مینویسم، دلی و با عشق و ساده مینویسم.

– ثروت یعنی همسایه در ورودی رو برای من باز نگه میداره، و برعکسش.

– ثروت یعنی یه عالمه زیبایی و نکات مثبتی که هر لحظه شکارشون میکنم.

– ثروت یعنی اون پیشی خوشگله که پوست بدنش توسط خداوند به زیبایی طراحی شده.

– ثروت یعنی زیباییِ منحصر به فردِ طاووس و پروانه.

– ثروت یعنی آرد برنجی که همسایه ی مامانم برای حافط جان هدیه آورده.

– ثروت یعنی اقا پسر مودب و باشخصیتِ مغازه دارِ محلِ مامانم که به حافظ ابراز محبت کرده، و مامانم مثل نوه هاش دوستش داره، برای مامانم تپسی میگیره و …

– ثروت یعنی خودم، سمانه جانِ صوفیِ نازنین، خوش قلب، مهربان، منظم و با سلیقه، خوش خط.

یه عالمه ثروت دارم من، یه عالمه…

– بزرگترین ثروتِ من، حضور خدا تو زندگیمه.

ساعت 01:01 بامدادِ 30 مهر هست.

اخرین روز از اولین ماهِ پاییز به مبارکی و شادی و سلامتی.

ان شاالله بهترین ها در انتظار همه مون باشه امروز و هر روز.

بله که هدایته، وگرنه من اصلا فکرشو نمیکردم این چیزها رو بنویسم تو کامنت و عملا یه سپاس گزاریِ مفصل داشته باشم از خداوند برای بی نهایت ثروتی که دارم تو زندگیم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت