زیبایی ها را ببینیم - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند

سلام.

نوشتن تمرکز میخواد ولی با همین شرایط فعلی هم میتونم الان بنویسم.

تو دلِ سختی های دیروز تا الان حتما قشنگی هایی هم هست.

بی انصافیه اگه بی توجهی کنم بهشون.

الهی به امید تو.

رفتار آدم های خوش اخلاق در وضعیت کنونی.

مهربانی خانم پرستار در حق مادرم و اینکه صبح براش لقمه آورد چون مامانم قند داره.

معجزه های خدا رو دیدم دیشب، خوابِ باکیفیتِ حافظ جان، سازگاری با شیر مادر.

خوش و بش پرستارهای اورژانس با حافظ و محبتی که نسبت بهش داشتن. همه عاشقش شدن.

مامان تیام، پسربچه ای که تختش کنار تخت حافظ بود تا اسم حافظ رو بهش گفتم، گفت خدا حافظش باشه و من لبخند نشست روی لبم.

اینکه مامانم در کنار من و حافظ جان هست، خداوند برامون آسون کرده.

اتاق دو نفره حافظ که البته فقط خودمونیم و به لطف خدا شده خصوصی.

تجربه محیط جدید و درس هاش برام.

شام خوشمزه با مادر.

بازم ثابت شد بهم ما نمیدونیم، خدا که میدونه.

شناساییِ شرک هام: بیمه تکمیلی میتونه، خدا نمیتونه؟

پس از خدا میخوام.

طلا میتونه، خدا نمیتونه؟

پس از خدا میخوام.

وارد تله ی قربانی بودن شدم، یهو عوض کردم، تمرین کردم و با شجاعت و جسارت درخواست دادم.

صدام از یه ادم خسته ی کلافه ی پریشونِ خواب آلود تبدیل شد به یه مامانِ قدرتمند.

خدایا شکرت برای سلامتی مون.

سلامتی نعمت خیلی خیلی بزرگیه.

خدایا شکرت برای خانواده ی خوب.

برای لحظاتِ زیبا.

برای خیابون زیبایی که دیروز تو کرج دیدم.

برای گل های زیبا و رنگی رنگی که دیدم.

برای در آرامش خوابیدنِ قند نباتم.

من همیشه حافظ رو به خدا سپردم و میسپرم.

دیروز بارها و بارها ترسیدم و گریه کردم.

ولی براش دعا خوندم.

بغل گوشش گفتم:

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

گفتم و گفتم…

هر چی پیش اومده یا میاد خیره.

خدا هدایتمون میکنه به بهترین ها.

الان یادِ سعیده جانِ شهریاری افتادم…

چطوری طاقت اوردی تو اورژانسِ کودکان؟

خدا بهت خیر دنیوی و اخروی بده برای همه ی مراقبت هات از اول تا اخر.

دیروز تو محیط، گفتم خدایا هیچ بچه ای مریض نشه.

الهی آمین.

من الان کجام و دارم مینویسم؟

بیمارستان، بخش اطفال.

خیره ان شاالله.

الان که بهتره.

همین مهمه.

الهی شکر.

هر لحظه الهی شکر.

دیشب که حافظ رو مجدد سپردم به خدا جوابِ قشنگشو دیدم.

معجزه طلوع آفتاب بود صبح از پنجره ی وسیعِ اتاق حافظ تو بیمارستان.

من خدا رو دیدم تو زیباییِ طلوع افتاب.

من خدا رو دیدم در محبت های بی دریغِ مادرم به من و خانواده ام.

من خدا رو دیدم تو صورت پرستارهای مهربون اورژانس با حافظ.

خدا یه عالمه دست هاشو فرستاده برامون تا توی ناراحتی ها هم بگه که تنها نیستیم، همیشه خدا هست.

الان حافظ جانم روی پامه، لالاست.

الهی شکر برای استراحتش و تمدیدِ قواش.

دارم بزرگ میشم.

خدا خیلی هوامو داره، کم کم متوجهم میکنه برای استقلال، برای فقط روی خدا حساب کردن، برای توحید.

به هر پله شکر.

نشانه ی باحال: مدت عضویتم امروز شده 1616، قشنگه و تمام.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

خدایا مرسی که هوامونو داری همیشه.

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام.

● خدایا شکرت که به ما فرزندِ سالم، زیبا، باهوش، خندان هدیه دادی.

ما دوست داشتیم صاحبِ فرزند بشیم.

خاطره ی خوشِ اون روزی که متوجه شدم حافظ جون تو دلمه رو هیچوقت فراموش نمیکنم.

الان اون قند عسلی که منتظرش بودیم، تو بغلمه، داره شیر میخوره و لالا میکنه.

خدایا یادم بنداز تمامِ خواسته هایی که داشتم رو تو اجابتشون کردی.

تو منو مادر کردی، بی شک فقط تو میتونی منو به همه ی خواسته هام هدایت کنی.

الهی شکرت.

● برای سلامتی خودم، حافظ، همسرم، خانواده، دوستان و عزیزانم خیلی سپاس گزارتم خدای مهربانم.

● نهار خوشمزه پختم وقتی حافظ جون لالا کرده بود.

خدایا شکرت برای غذا و خوراکی هایی که نوشِ جان می کنیم.

خدایا شکرت برای خوراکی های یخچال، فریزر، کابینت ها.

خدایا شکرت برای روزیِ فراوان و پر برکتی که وارد خونه مون میکنی.

همه ی اون چیزهایی که جفتمون میدونیم….

● پروژه ی لذت بخشِ حمام بردنِ حافظ جون.

هر بار بهتر و بهتر، ماهرتر میشیم و لذت میبرم از تمیزی و پاکی.

● پرنده ها و آواز زیباشون که به گوشم میخوره.

● گل قرمزی که وسط باغچه روبه روی پنجره مون هست.

● تمرین کردم امروز تجسمم رو بذارم بر پایه ی توانایی و قدرتِ جسمانی، بر توانا بودن برای انجام کارهای بچه و خانه و خودمون.

● امروز میوه شستم گذاشتم تو کاسه تو یخچال.

وقتی آماده و شسته شده باشه راحت تر خورده میشه.

من عاشقِ میوه هستم، وقتی میوه میبینم خوشحال میشم، میوه برام یه چیزِ جذاب و قشنگه، میوه بهم حسِ طراوت و شادابی و تازگی میده.

خدایا شکرت برای همه ی میوه ها.

● خوشبختی برای من یعنی هر بار که تو صورتِ حافظ نگاه میکنم به پهنای صورت بهم میخنده.

یکی از شیرین ترین لذت های دنیا، خنده ی بچه هاست.

حافظ، چشم هاش هم میدرخشه و میخنده بهم.

عاشقتم کوچولوی قشنگ و خوشمزه ی مامان.

● دیشب رفتم پیاده روی، خیلی لذت بخش بود.

وقتی برمیگردم خونه، حافظ بغل باباشه و میان جلوی در، تا در رو باز میکنم میگم سلام مامان، حافظ بهم میخنده با کل صورت قشنگش.

دلم قنج میره برای صورت و هیکلِ کوچولو و قشنگش.

● دوستان نازنینم در عقل کل، برای سوالم پاسخ گذاشتن.

ممنونم ازشون.

دیشب کامنتِ ناعمه جان رو خوندم در حینِ پیاده روی و بسیار متحیّر شدم از متن کامنتش.

که چقدر آینه بود، خودمو تو خط های کامنتش دیدم…

گشایش اینطوریه، نرم و اسان در غالبِ هدایت میاد سراغِ آدم و بهم میگه چه کاری بکنم بهتره الان برام.

● یه چالشی هست که من و همسرم داخلشیم.

خیلی نرم و آهسته داریم جلو میریم.

تمام توجهمون رو هم گذاشتیم روی داشتن و خلقِ حسِ خوب، لذت بردن از زندگی و هدایت خواستن از خدا که خودش مسیر بده، راه نشونمون بده.

امروز خیلی شفاف این حس رو دریافت کردم که هیچ نگران نباش.

شما به حس خوب برسین و تقویتش کنین، بعد صدای خدا رو میشنوین که میگه چکار کنین.

کاملا لذت ببرین، هر هدایت و اقدامی که میاد رو انجام بدین و برین جلو.

وقتی این قسمت رو داشتم مینوشتم یهو اشکار شد برام که این مدت (از آغازِ چالش، که تازه خود این چالش از خواسته هامون بوده)، کلی اقدامِ عملی انجام دادیم جفتمون.

حرکت کردیم، اقدام کردیم، پیگیری کردیم، تلاش کردیم، همه شون هم با حسِ خوب و رضایت و شادی.

تا چند دقیقه پیش فکرشو نمیکردم چقدر اقدام عملی انجام دادیم تا حالا…

فکر میکردم کاری نکردیم که.

ولی من لیست کارها رو نوشتم که تحسین کنم خودمون رو.

و خداوندی که اتفاقا با این چالش کلی فضای جدید برامون باز کرده برای اقدام های عملیِ جداگانه و عالی.

الهی شکرت.

● دو روز پیش یه لحظه از نظرم گذشت فایلهای ارامش در پرتو اگاهی رو گوش بدم، ولی یادم رفت.

و دیشب دیدم ناعمه جان اسم برده از این فایلها تو کامنتش، چشمام برق زد و هدایت رو دریافت کردم.

دیشب گوش دادم و بسیار لذت بردم.

مخصوصا فایل 6 که در مورد قضاوت هست.

دقیقا برای من بود.

هر چی گوش دادم بیشتر متوجه شدم که دلیل ناخواسته هام تو حیطه ی روابط چی هست.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خدا، سلام

– الهی شکر حافظ جون اولین سوپش رو امروز نوش جان کرد.

مرغ و برنج نرم و مخلوط شده که شبیهِ فرنی شد.

خیلی خوشحالم.

چون این مراحل همه شون برام جدیدن، مهارتم داره بهتر میشه،ذهنم هم منعطف تر میشه با کارهای بچه داری.

– همسرم یه کار مهم در رابطه با بهبودِ ماشین انجام داد، الهی شکرت.

– امروز با یه دست چند تا هندوانه برداشتم.

بعد به مشکل خوردم.

با زبانی نیکو و ارام با خودم صحبت کردم:

سمانه جون

دونه دونه کارها رو انجام بده.

عجله نکن.

کار اولی رو انجام بده، تمومش کن بعد برو سراغِ بعدی.

جلوی خودمو گرفتم که خودمو سرزنش کنم.

بعدش که رفتم مشکل رو بررسی کنم دیدم درجه اش کمه خداروشکر.

هم درسش رو گرفتم هم کنترل ذهن کردم.

آفرین.

– امروز قابلمه کوچولوهای حافظ رو افتتاح کردم.

واسش مرغ و برنج رو توش درست کردم.

خیلی برام جذابه که امروز غذاشو با گوشتکوب برقی و کمی آب میکس کردم، به حالت فرنی در اومد و حافظ جون نوش جان کرد.

– الحمدالله که امروز حافظ جون هم فرنی (آرد برنج، آب، کمی شکر) نوش جان کرد، هم سوپش رو.

– نمیدونستم تو وسایل و دستگاه های برقیِ آشپزخونه ام گوشتکوب برقی هم دارم.

آخه از دستگاه مخلوط کنم استفاده نمیکردم و از جزییات قطعاتش هم خبر نداشتم و یادم نمیومد.

خیلی خوشحالم و سپاس گزار که این وسیله ی مورد نیازم برای غذای حافظ رو از قبل داشتم.

یه ظرف استوانه ای هم داره که غذا رو میریزی داخلش و بعد گوشتکوب داخلش رو مخلوط و له میکنه، خوشم اومد از اون ظرف استوانه ای.

– خواهرم تو وسایل سیسمونی حافظ سه تا ظرف کوچک انبار غذا خریده بود.

(چون خواهرم تو فروشگاه لوازم و سیسمونی کودک کار میکنه، همه ی خریدهامونو از همونجا انجام دادیم)

اون موقع فکر میکردم این چیه دیگه.

اصلا به درد میخوره یا نه.

چیزی به خواهرم نگفتم.

امروز که سوپ بیشتری برای حافظ درست کرده بودم، دنبال یه ظرف در دار بودم که غذاشو بریزم توش بذارم یخچال.

دلم نمیومد تو ظروف در دار پلاستیکیِ خودمون بذارم.

تا اینکه خداوند به یادم اورد برم سراغ اون ظرفهای انبار غذا تو خریدهای سیسمونی.

آوردم شستمشون، خیلی باحالن، 3 تا هستن به شکل مثلث طور که میشه از بغل به هم وصل شن، میشه جداشون هم کرد.

هر ظرف دو در داره، یکی بزرگ بالای ظرف یکی کوچک پایین ظرف، در ها رنگی هست، سه رنگ متفاوت.

خیلی وسیله ی کاربردی هست، خیلی خوشم اومد.

خدایا شکرت.

خدایا چقدر کارم رو راحت میکنی.

خدایا تو میدونی من چه ذهنِ سخت گیر و خط کشی شده و دیسیپلین داری دارم، خودت کمکم میکنی که کارهام راه بیوفته و اسان شه.

چند روز بود به خاطر مسیله خوب له شدن غذای حافظ پخت سوپش رو به تعویق مینداختم و خودمم ناراحت بودم.

چون فکر میکردم با چی باید له کنم غذارو که حسابی ریز و روان بشه برای اینکه تو گلوی بچه گیر نکنه خدا نکرده.

بعد که فهمیدم خودم تو وسایلم گوشتگوب برقی دارم روی ابرها بودم.

گاهی ادم یه نعمت یا داشته ای رو داره، اما یادش میره.

وقتی یادش میاد خیلی لحظه ی شیرینیه.

ادم سپاس گزارتر میشه نسبت به نعمت هاش.

– میخوام یه اعترافی هم بکنم …

من تو جهیزیه ام مخلوط کن چند کاره و آبمیوه گیری چند کاره دارم، ولی از اول ازدواج تا حالا ازشون استفاده نکردم.

یعنی 5سال…

سالهای اول ناراحتی پشت ناراحتی که چرا افتتاحشون نمیکنیم.

آخه اون اوایل یه بار اومدیم با همسرم قطعاتش رو سوار کنیم نشد، ما هم ولش کردیم.

یادمه همون زمان، تو دوره عزت نفس که استاد میگفتن هر روز یه کار تعویقی انجام بدین خیلی دوست داشتم استفاده از این دستگاه ها رو شروع کنیم، بلد شیم ولی انجام نشد.

تا الان که برای غذای حافظ کل دو دستگاه و جزییات فراوانشون رو ریختم کف اشپزخونه تا بفهمیم چی به چیه.

مامانم که خونه مون بود ازش کمک گرفتم.

این شد که فعلا متوجه شدیم دسته ی گوشتکوب در حقیقت موتور و برقِ همه ی قسمتهای مخلوط کن هست.

که یکی از کاربردهاش اتصالش به دسته ی گوشتکوبه.

این کشف برام شیرین بود.

چون یه مرحله بهبود حاصل شد تو این دستگاه ها

دیگه خجالت نمیکشم که بگم بلد نیستم کار کنم با وسایل برقیِ اشپزخونه مون.

میگم خدارو شکر که ریز ریز دارم کار کردن باهاشون و نحوه ی اتصال جزییاتشون رو یاد میگیرم.

این تمرین میشه تمرینِ مونتاژِ وسایل :)

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت