زیبایی ها را ببینیم - صفحه 89

یا الله

سلام

و به نام خداوندی که همیشه بیدار و هوشیاره.

همیشه همه چیز به یادش هست و فراموشی نداره.

– الهی شکرت که نوا جان، دخترِ قشنگ و کوچولوی سعیده جان خوب و سلامته.

خدایا مرسی که حواست هست همیشه.

مرسی که دستِ خوبت یعنی عمه شو فرستادی تا نوا سلامتیشو حفظ کنه.

این معجزه از خودته.

درسته که چالش به شدت سنگینی بود اما خدایا شکرت که خودت همه چیز رو چیدمان کردی و نوا الان الحمدالله سلامته.

ان شالله صحیح و سلامت برگردن خونه.

– دیشب فایل جدید اومد سایت که بلافاصله دانلود کردم و دیدم.

خدایا شکرت.

– امروز با مامانم تلفنی صحبت کردم و خودمون رو شب دعوت کردم خونه شون.

استقبال کرد، خودشم دلش برای حافظ تنگ شده بود.

با عزت نفس چند تا درخواست هم کردم ازش.

– یاداوری خداوند برای من و همسرم:

هر وقت باورهاتون عوض شه، شرایط هم عوض میشه.

صدایی که از درونت میشنوی بهت چه حسی میده؟

اگه حست ارامشه، از سمت خدا باهات صحبت میشه.

اگه ترس و ناراحتی و خشم و … هست، طرف صحبتت شیطانه.

– امروز متوجه شدم دقیقا 4 سال و 8 ماهه تو سایتم.

دقیقا از 18 فروردین 99 رسما متعهد شدم و شروع کردم به خودشناسی با سایت.

از خودم پرسیدم این 4 سال و 8 ماه چی یاد گرفتی؟

چه تغییراتی داشتی؟

پاسخم به خودم:

گوش دادن و دیدن مداوم فایلهای استاد و خوندن کامنتها باعث شدن و همچنان میشن که یه سری باورهام تغییر کردن، بعضی باورهام شل تر شدن.

و بعضی باورهای جدید درونم ساخته شدن.

انگار به باورهای بتنی ام کلنگ خورده باشه و ریز ریز خرد شده باشن.

به خواسته های زیادی رسیدم.

مهم ترینشون ارتباط فعلیم با الله هست.

الله رو دیگه دور از خودم نمیبینم.

میتونم راحت تر باهاش حرف بزنم.

کمکم و هدایت بگیرم ازش.

اونم سریعتر جوابمو میده.

یعنی جوابش رو بهتر و سریعتر درک و دریافت میکنم.

یعنی سمت من داره درکش بهتر میشه، وگرنه الله که تغییری نکرده و نمیکنه.

الله منبع نور بوده و هست و خواهد بود.

ظرفیت من تغییر میکنه.

تو زندگیم رشد کردم، نگاهم بهتر شده، بچه دار شدم.

چرا بچه دار شدن رو نوشتم؟

چون میدونم باورهای معیوب داشتم که اصلاح شدن با سایت به لطف خدا.

دوره قانون سلامتی رو که شرکت کردم میدونستم بچه دار میشم و شدم.

زمانش رو نمیدونستم ولی اجابت شدم.

مفهوم روزی، کمبود، فراوانی، رزق لایحتسب و … رو بهتر درک کردم.

سپاس گزاری رو بهتر درک کردم و حالم باهاش خوشه.

با خودم شفاف تر شدم.

یعنی گاردم برای شناسایی درونم پایینتر اومده، مخصوصا با دوره احساس لیاقت و کامنتهایی که اونجا نوشتم به بعد.

درسته برخی باگ هام سر جاشون هستن، ولی حُسنش اینه شناختمشون و ریز ریز دارم روشون کار میکنم.

کنترل ذهن برام درکش بهتر شده.

درسته گاهی شیطنت دارم (خروج از مسیر)، اما الحمدالله دوباره برمی گردم.

و …

– متوجه شدم صداهای ذهنم رو بهتر میشنوم و حسشون میکنم.

یعنی صاحبِ هویت شدن برام.

یعنی وقتی گفتگوهای ذهنم مثبت یا منفی هستن، عینِ یه ناظر متوجهشون میشم.

یعنی توشون غرق نیستم که نفهمم چه خبره تو ذهنم.

البته همیشه اگاه نیستما، گاهی ناظر هستم و متوجه.

قبلا اینطوری نبودم، این جدید و جذابه برام.

وقتی اگاهم، میتونم ترمز ذهنمو بکشم وقتی متوجه میشم گفتگوها خوب نیستن و حسم رو بد میکنن.

الهی شکر.

– چند فایل اخیر استاد، زمینه ی تصویر خودشون، یه زمینه ی ساده و تو رنگه.

این برام جالب بود.

توجه روی اصل.

ببین استاد چی میگن…

– یه سوالی تو ذهنم بود که پاسخ رو خدا با مثال بهم نشون داد.

استاد گفتن جهان مثل اینه است.

یعنی تا تو دستت رو بالا بیاری، تو اینه هم دستت همون لحظه بالا میاد.

هر چی بگذره تو افکارت و اعمالت همون لحظه میبینیش.

از طرفی هم گفتن فاصله فرکانسی وجود داره بینِ افکار ما و دیدنِ جوابِ افکار.

یعنی اگه از مسیری خارج شی، همون لحظه نابود نمیشی، اوایل تغییر خاصی نمیبینی ولی وقتی ادامه پیدا کنه میری به سمت نابودی.

سوال تو ذهنم این بود که بالاخره اینه و سریع میبینم، یا با یه فاصله ی فرکانسی؟

توی مثالی که برام پیش اومد تو زندگیم

اینطوری متوجه شدم که تو اول ذهنتو درست کن.

یعنی مراقبت کن از افکارت تا به سمتِ نجوا نرن.

بعد مسیولیت هاتو بپذیر.

اگه نیاز بود با ارامش درخواستتو مطرح کن دوباره.

به اسانی به خواسته ات میرسی.

بدونِ نجواهایِ رایج در ذهنت که از کاه کوه میسازن واسه خودشون.

دوست داشتم این سوالو تو عقل کل بنویسم تا دوستانِ اگاه تر و مسلط تر با مثال های کاربردی، راهنماییم کنن.

حالا اگه اینجا هم کسی پاسخم رو بده ممنونش میشم‌.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام الله

سلام.

یکی از دوستام که چند وقت پیش به یادش بودم، دیروز بهم پیامک داد.

شماره شو نداشتم.

خیلی ذوق کردم.

عمر اشنایی و دوستی مون برمی گرده به سال 1390 که تو دانشگاه هم‌کلاسی و دوست بودیم.

الهی شکر که دوباره پیداش کردم.

خیلی شریف و تلاشگر و مهربانه دوستم.

سلامت رفتیم دَدَر و برگشتیم خونه.

دیشب و امروز خونه مادرشوهرم خیلی خوش گذشت، همه دور هم بودیم، الحمدالله.

اولش انگاری چیزی نداشتم بنویسم، اما خوشحالم که اومدم و نوشتم.

روز دانشجو مبارک.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام الله، سلام.

امروز صبح یه قراری با خودم گذاشتم:

اینکه امروز رو خوب زندگی کن، لذت ببر، سخت نگیر.

فقط امروز رو.

و دیدم به چشم که لذت بردم و خوش گذشته بهم.

با عشق آشپزی کردم.

3 مدل غذا گذاشتم موازی با آرامش.

2 غذا برای خودم و همسرم.

و سوپ برای حافظ جون.

میزبانِ مامان و خواهرزاده ام بودیم و خوش گذشت.

دایره ابی دیدم و ذوق زده شدم.

کامنت خوندم و نوشتم.

با حافظ جون بازی کردم.

با عشق و ارامش پسرمو نوازش کردم و خوابوندمش.

کارهای حافظ جون رو انجام دادم.

به ظروف اشپزخانه و نظم محیط رسیدگی کردم.

چای دم کردم.

و …

خلاصه که دیدم امروز رو خوب زندگی کردم.

حس و حالم خوب بود و هست.

برای جلوگیری از عادی شدن زندگی و خنثی شدن، این روش خیلی خوبه.

مخصوصا وقتی نجوا از هر روشی استفاده میکنه تا حالِ آدمو خراب کنه.

شاید ظاهرا کارهای روزانه مو انجام دادم، همون کارهای دیروز رو.

اما حسم فرق کرد، با یه انگیزه ی متفاوت روزم جلو رفت، انجام هر کاری با نشاط متفاوتی جلو رفت.

حس میکنم خداوند روز به روز راهنماییم میکنه به اگاهی ها.

که یعنی اون لحظه روی چی باید فکر کنم و تمرینش کنم.

اینطوری از سردرگمی نجات پیدا میکنم.

چون گاهی تشخیص نمیدم روی چی باید متمرکز شم.

یه ازمایشی داده بودم که گفته بودن 10 روز زمان میبره جوابش اماده شه.

منم صبر کردم و امروز یادم افتاد 10 روز پر شده و خبری نشده.

امشب پیامک اومد که جواب حاضر شده.

با کمک اینترنت جواب رو بررسی کردم و الحمدالله خوبه.

البته که به دکترم نشون میدم.

از خودم خوشم اومد.

چون مثل قبل قفلی نزدم برای پرس و جو که چرا جواب نیومده و …

گاهی قفلی میزنم روی بعصی چیزها و زیاد میپرسم و پیگیری میکنم.

با این توجیه که دارم پیگیری میکنم، مگه چه اشکالی داره، درسته دیگه.

من دوست دارم قانون رهایی، اسان گیری رو تمرین کنم.

امروز پاسخی داشتم از زهرا جانِ کاسه ساز که پیامِ خداوند رو رسوند بهم.

الهی شکرت.

جالبه امروز هدایت شدم کامنتم تو این صفحه رو بخونم.

یکی 14 مهر، یکی اول آذر.

دیشب به اسانی، مثل همیشه، پروفایلمو عوض کردم.

و رفتم کامنت دوستان رو در رابطه با عکس گذاشتن روی پروفایلشون رو خوندم.

گاهی انجام یه کارهایی در ظاهر دلیل خاصی ندارن ولی بعدا دلیلش اشکار میشه.

به یادم اومد عکس گذاشتن برای پروفایل برام سخت بود مدتی،تا بعد هدایت شدم مرحله مرحله به اسان تر شدن همین کار.

انقدری که الان برام طبیعی و بدیهی شده تعویضِ پروفایل…

هر کاری شاید اولش سخت باشه ولی به مرور راحت تر و اسان تر میشه.

یه کار تعویقی داشتم که امروز در بهترین زمان و شرایط و کیفیت انجام دادم.

جالبه تا قبلِ امروز، مقاومت داشتم برای انجامش، ولی امروز کاملا هدایت شدم بهش و اسان انجامش دادم.

الهی شکر.

الهی شکرت برای امروز و هر لحظه اش.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خدا

سلام

●دیشب مامان و خواهرزاده ام محیا اومدن خونه مون دیدنِ حافظ جون.

خوش گذشت.

شام پیشِ هم بودیم.

شب رسوندیمشون و حافظ جون هم تو ماشین لالا کرد.

یه عکسِ لیت حافظ جون رو هم هدیه دادم محیا، کلی خوشحال شد.

●به عنوانِ یه مامانِ بچه 7 ماهه دار، متشکرم از اقا جمال برای پاسخ زیباشون تو عقل کل برای یکی از دوستان.

abasmanesh.com

●دیشب با داداشم تلفنی صحبت کردم و بسیار خوشحال شدم.

●الهی شکرت برای شربت البالو با یخِ دیشب.

خنکیش خیلی خوشحالم کرد.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام الله یکتا و زیبا

سلام

الان چند تا زیبایی به چشمم خورد و یادم اومد، که دوست دارم بنویسم.

حافظ تخت داره، اما بینِ من و باباش رو زمین روی تشک، تو اتاقِ خودش میخوابه.

الان یه لحظه دیدم پایین پاش اسباب بازی هاش ریخته، بالش های محافظتیِ دور اتاق رو دیدم و اتاقی که شلوغه و پخش و پلا.

همین بی نظمی گاهی اعصابمو خورد میکنه، اما الان فقط زیبایی دیدم و حس کردم:

الهی شکر که ما بچه داریم.

الهی شکر که بغلِ بچه مون میخوابیم.

الهی شکر اسباب بازی تو اتاقه، یعنی هم بچه داریم و هم بچه مون اسباب بازی داره.

الهی شکر بچه مون سالمه و بازی میکنه با وسایلش.

اینا یادگاری های شیرین از این سنِ حافظ هست و لذت بردم از تماشای اسباب بازی های جوجوی قشنگم.

الهی شکر برای رشد بچه مون و اینکه داره به لطف خدا رشد میکنه و بزرگتر میشه و هر لحظه شیرینی هاش بیشتر میشه فداش بشم.

جدیداً سینه خیز میره، یه دستش رو زیرش نگه میداره به قولِ عمه اش عینِ کماندوها میاد جلو، میگه نه نه نه نه نه، زبونشو در میاره، غلت هم که مدتهاست میزنه، لپمو میگیره، موهامم میگیره و کلی شیرین کاریِ دیگه.

عاشقتم حافظِ مامان.

در پناه خدا باشی همیشه.

تو مدار امنیت و سلامتی و ثروت و شادیِ الله باشی همیشه مامانی.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

تو دفترم سپاس گزاری و نکات مثبت نوشتم.

همسرم بهم یه لیوان آب خنک داد، خیر ببینه.

شب ها و در طیِ روز به حافظ جون شیر می دم، الهی شکرت.

غذاشو عالی خورد امروز، آب خورد، قطره آهن و مولتی ویتامینشو خورد و …

انگشتم آسیب دیده، همسرم خیلی کمکم میکنه در بچه داری، ممنونشم.

داشت اعصابم خورد میشد که چرا نمیتونم خودم مثل قبل کارهای بچه و آشپزی و شست و شو رو راحت انجام بدم به خاطر دستم که فکرمو عوض کردم:

به چشمِ استراحت نگاه کن به این اتفاق و بذار بگذره تا دستت خوب شه.

احساس لیاقت کن و کمک ها رو با خوشحالی بپذیر.

درس این اتفاق رو هم بگیر و کمتر کن شتابت رو دختر خوب.

بیشتر قدر دان دستم و اعضای بدنم شدم این مدت…

یه انگشتم آسیب دیده و 9 انگشت دستم و 10 انگشت پام سالمه.

سپاس گذاری که شایسته اش باشه نکردم وجدانا.

انقدری که اذیت شدم برای یه انگشت دستم.

خدایا ازت ممنونم برای سلامتیِ کل بدنم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت