گفتگو با دوستان 22 | مثبت اندیشی و تاثیر آن در زندگی - صفحه 3

سلام به استاد گرامی و مریم عزیز و دوستان الهی

چه پشت زمینه ی زیبایی، چقدر حال آدم خوب میشه، چقدر عشق و ثروت میبینم توی این تصویر. چقدر نعمت، چقدر فضل الهی، چقدر همه چی شیک و تمیز و مرتبه.

ذهنیت شکل گرفته باعث به وجود آمدن تجربیات ما میشه. چه موضوع بسیار بسیار بسیار عالی انتخاب کردید استاد. هرچقدر میگذره مباحثی که تدریس می کنید، منطقی تره انگار، یه همچین حالت هایی داره پیدا می کنه. از زندگی در بهشت قسمت 174 که مسابقه هم بود، من خیلی به این صحبت های شما فکر می کنم، و جربه جز توی تجربیات زندگیم بررسی می کنم میبینم، exatlly دقیقا همینطوره که شما میگید و این ذهنیت شکل گرفته باعث ایجاد ترس هایی برای حرکت نکردن یا نخواستن آرزوهامون میشه.

این روزها که دارم قران می خونم، خیلی به این آیه برمیخورم که گفته شده رسولانی از جنس خودتان برایتان فرستادیم. همزبان خودتان. و خداروشکر می کنم که صدای رسول زمانه ام به گوش من رسید و من رو در این مسیر الهی قرار داد. در مورد معجزاتی که پیامبران می آوردن، توی قران گفته شده، و من داشتم به معجزات استاد فکر می کردم.

معجزه چیه؟ کاری که خیلی از مردم یا کلا بقیه قادر به انجامش نیستن، طبق شرایط و دوران و مردمانی که هستند، یک نفر کاری می کنه که بقیه در مخیله شون نمی گنجه!

الان درآمد هر کدام از ماها، هرچقدر است، صد یا هزار برابر آن را فکر کنیم، چقدر برامون دوراز دسترس میاد؟

یا روابطی که سالها درگیر بهبودش هستیم، چقدر برامون باورپذیره که ما میتونیم به اون روابط رویایی برسیم؟

یا اختلال هایی در سلامتی داریم، چقدر فکر می کنیم شدنیه که همیشه همه ی جای بدنمون دقیق و درست کار کنه و بیماری توی وجودمون نباشه؟

یا هر خواسته ی دیگه!! وقتی بهش نرسیدیم خب توی ذهنمون بزرگ و دور از دسترس میاد، حالا دور از دسترس هم نگیم، کمی دور میاد، کمی غیرواقعی…کمی سخت یا هرچی میشه اسمش رو گذاشت.

یعنی برای مردم جامعه ی ما، آیا این معجزه نیست که یک نفر از زیرصفر، از سخت ترین شرایط شروع کنه و اینقدر رشد کنه که وقتی خود امریکایی ها که به عنوان ثروتمندترین قاره شناخته شده، خود اون امریکایی ها بیان توی پارادایس و بپرسن از استاد که آیا کل این ملک برای خودتونه؟ استاد بگه بله! و اونا فقط بگن wow و سر تکون بدن!!! آیا به درآمد یک میلیارد یا ده میلیارد یا صد میلیارد رسیدن، الان برای مردم جامعه ی ما، چیزی جز یک خیال بافی و وهم نیست؟ اون دوران اگر عصای کسی تبدیل به مار میشد جزء خیالپردازی حساب میشد، الان اگه به یکی که زیرصفره، خونه و ماشین و پول نداره، بگه من میخوام میلیاردها بسازم، همون عکس العمل پوزخند و نگاهی رو داره که اون موقع به یک عصای تبدیل شده به مار داشتند.

من فکر می کنم این معجزه ی استاد بود که در مسیر الهی حرکت می کنن، رسیدن به روابط پایدار عالی، رسیدن به اون حد از ثروت که پایانی نداره، به اون حد از آزادی و سلامتی و هرآنچه که یک انسان بخواهد داشته باشد. الخصوص مجموع تمام اینها. و وقتی قران می خوندم و به این موضوعات فکر می کردم، دیدم من به معجزات استاد ایمان آوردم، به معجزه بودنش، چون اگه کسی می گه معجزه نیست، خب انجامش بده دیگه، کل پکیج خوشبختی رو بهش برسه ببینیم!!! و به خاطر همین ایمان آوردن به معجزات استاد، ثابت قدم هم هستم در این مسیر. استاد سپاسگزارم ازتون. بخاطر وجودتون، بخاطر ابلاغ پیام الهی و بخاطر تمام زحماتی که می کشید.

آقا مهدی: دوست عزیزمون رو تحسین می کنم، که زندگی باب میل خودش رو ساخت، از کپرنشینی به زندگی در خانه ی 120 متری عالی، من میبینم چطور خرید یک خانه برای عزیزانی که دراطرافم هستند و مستاجرهستند، چقدر براشون دوراز دسترس میاد، ولی این دوست الهی مون، ثابت کرد حتی از کپرنشینی هم میشه به خیلی جاها رسید، واقعا تبریک می گم بهتون و تحسینتون می کنم. امیدوارم موفقیت های بزرگتری از شما بشنویم.

آقا امید: چه نکته ی خوبی گفتن: چون اخبار ایران رو نمیدیدند یا نمی بینند، در نتیجه افکار و ذهنیت منفی در ایشون شکل نگرفته و چون شکل نگرفته با دیدن این دوسریال سایت، احساس کردند که خب تمام اینها طبیعیه! برعکس کسی که کلی در ذهنش از طریق اخبار یا جامعه گفته ها و شنیده های منفی شکل گرفته، با دیدن این دوسریال، براشون کمی عجیب میاد، دور از واقعیت میاد، جالب میاد، و حالا باید تلاش کنن که آنچه از منفی ها در ذهن ثبت شده رو با دلیل و منطق و واقعیت رد کنن. و اینکار انرژی و زمان میبره. پس میرسیم به هشدار همیشگی استاد که می گن تلویزیون نبینید، اینه که در نهایت این انرژی که توی وجودمون هستش رو برای پرواز صرف کنیم، نه برای باز کردن گره های زده شده به پاهامون. و اینطوری سریعتر رشد خواهیم کرد.

–هرانچه از خداوند به من میرسه خیره! اینکه دوروبرمون افراد خارج رفته نبود و نیست تا از روند رفتن اونها مطلع بشم، الان میبینم چقدر خیرتی توش هست، چون برای مهاجرت به امریکا، ذهن من تقریبا میشه گفت پاکه، چیزی از کسی نشنیدم، یا سختی ها یا ردشدن ها یا مخالفت هایی ندیدم. و اتفاقا برعکس وقتی توی این سایت حضور پیدا کردم، و داستان مهاجرت استاد و دیگر دوستان رو شنیدم، اتفاقا احساس می کنم، خارج رفتن که کاری نداره! اصلا برام یک آرزوی دور و سخت نیست، میدونم که باید تکاملم رو طی کنم، مدارم رو با اگاهی ها و رشدهام بالا ببرم و در آینده به امریکا هم میرسم. و ممنونم از آقا امید که این باور راحت ویزا گرفتن یا به امریکا رفتن را در ذهن من تمدید و تایید کرد. متشکرم بخاطر تعریف کردن این تجربه ی ارزشمند. میشه در عرض چندساعت ویزا گرفت.

تبعیض نژادی یا هرنوع تبعیضی خلاف منافع اصلی امریکاست، و در کل خلافه، چقدر عالیه این قانون و چقدر خوب و چقدر بافرهنگ. چه اهرم لذتی میسازه این قانون برای حضور در امریکا.

استاد عزیز، بی نهایت متشکرم برای تعریف کردن داستان برخورد با پلیس در جاده. چون همیشه از تجربیات خوب شما شنیدیم و دیدیم، و برای خودمان تا این حد خوب نبوده و اتفاقات ناجالب پیش میاد. و چقدر این تجربه درس داره برامون تا در اون موقعیت ها از اون ها استفاده کنیم.

کنترل ذهن، کنترل ذهن، کنترل ذهن=پرهیزکاری=تقوی

کنترل ذهن اصلا کار راحتی نیست

استاد، استاد…

وقتی این بخش از صحبت هاتون رو توی کلاپ هاوس شنیدم، قلبم آرام گرفت.

پریروز یک چیزی شنیدم که از لحظه ای که شنیدم تا لحظه ای که رفع بشه 12 ساعت طول کشید. و در طی این 12 ساعت به خوبی خودم رو با چیزهای دیگه مشغول کردم، با برنامه ها و کارهام، با تغییرباورهام، با گفتگو و همنشینی لذت بخش با عزیزانم، و خیلی عالی راضی بودم از کنترل ذهنم. ولی وقتی رفتم دوش بگیرم، (خب هیچ گوشی، فایل، یا کتابی یا لبتابی…)چیزی نبود که من بتونم غرق در اون بشم و اون صحبت یا تصمیم ناخوشایندی که شنیده بودم رو فراموش کنم. توی اون حدود یک ساعت، اینقدر این نجواها قدرت گرفت، هی نجوا اومد حرف زد، حرف زد، حرف زد، یهو دیدم ای وای بازم داره حرف میزنه و میترسونه، آگاهانه شروع می کردم حتی با کمی صدای بلند درمورد موضوع دیگه ای صحبت می کردم، ولی یهو بازهم به خودم می اومد میدیدم بازم نجوا…توی همون یک ساعت این نجوا اینقدر بافت و بافت و بافت، اینقدر پروبال داد، اینقدر شاخه و برگ داد، که من احساس کردم بدبخت شدم، همه چی تموم شد، واقعا تمام انرژیم گرفته شد، حتی بعدش انرژی نداشتم که کارامو کنم. میدونم خیلی از دوستان این حالت رو درک می کنن. (یک احساس بی حالی و ضعف)

بعد از 12 ساعت که فهمیدم اون شنیده، هیچ وقت به عمل تبدیل نمیشه، من آرام گرفتم ولی از خودم ناراحت بودم که چرا نتونستم ذهنم رو کنترل کنم. و بازهم به خودم اون داستان آینه و کارکردن جهان در قسمت های قبل گفتگو یادآوری کردم، که به اندازه ای که بتونم کنترل کنم، جهان هم نتیجه وارد زندگیم می کنه، و این بازهم ناراحتم می کردم که چرا منی که دوساله توی این مسیر هستم، یه جورایی رد شدم، از امتحانی که پیش اومده بود موفق و راضی بیرون نیومده بودم.

ولی با شنیدن این صحبت ها، قبلم آرام گرفت، استاد وقتیکه گفتید شیطان هی میومد، نجوا هی می اومد و شما هی سرکوبش می کردید…

احساس بهتری پیدا کردم. چون فکر می کردم اگه کل اون 12 ساعت ذهنم رو کنترل می کردم، موفق بودم. درحالیکه فقط یک ساعتش رو توی ذهنم جدل داشتم، اونم هی متوجه میشدم و مقاومت می کردم در برابر نجوا. و به 11 ساعت نگاه کردم که موفق بودم. راضی بودم.

و این تجربه ای که تعریف کردید و توضیحاتش چقدر کمک کننده بود برام. چون من فکر می کردم شما تا حدزیادی موفق هستید در کنترل ذهنتون، اون حد زیاد در نگاه من 100 درصد بود. ولی واقعا ایمان آوردم که کنترل ذهن اصلا کار راحتی نیست. و نگاه بهتری به خودم و این مسیر پیدا کردم. و میدونم که همه چی با تمرین و تکرار بهتر و بهتر میشه. و این صحبت های ناخوشایندی که شنیده بودم، کلی درس داشت برام.

سپاسگزارم. سپاسگزارم.سپاسگزارم